ရြယ္ယမ္တို႔႐ွင္းခ်န္ကိုတိုက္ခန္းဆီပို႔ပီးျပန္လာခ့ဲၾကေလသည္။ကားထဲမွာေတာ့ခြၽဲစိန္ေလး လုမင္ ကေတာ့အိမ္ကမၻာဆီအလည္တစ္ေခါက္သြားေနပါပီး ရြယ္ယမ္ကေတာ့အိမ္မေရာက္မီအထိႏႈတ္ခမ္းထက္မွအျပံဳးကိုခၽိတ္ဆြဲထားဆဲပင္ျဖစ္ေလသည္။အိမ္ေရာက္ပီးကားရပ္လိုက္သည္ဆိုရင္ဘဲသူ႔၏စိတ္ထဲ၌ခုနကလိုမၾကည္လင္ေတာ့ေပ။သူ႔၏စိတ္ထဲမွာ႐ႈပ္ေထြးလို႔ေနတယ္ ေဝခြဲမရျခင္း အျပစ္စိတ္႐ွိျခင္း အားနာစိတ္႐ွိျခင္း
ေတြကိုသူခံစားေနရတယ္။သူ႐ွင္းခ်န္အေပၚအဲလိုစိတ္႐ွိေနတာကို ယမ္ယမ္အေပၚမတရာသလိုျဖစ္ပီး သစၥာေဖာက္ေနတယ္လိုသူခံစားေနရတယ္။ဒါေၾကာင့္စိတ္မပါေပမ့ဲအတတ္ႏိုင္ဆံုျပံဳးကာလာႀကိဳေသာခ်စ္ရသူေလးကိုျပန္လည္ေပြ႔ဖတ္လိုက္ေလသည္။ရြယ္ယမ္လာႀကိုေသာ ယမ္ယမ္ကိုအားနာစိတ္ျဖင့့္ခဏေပြ႔ဖတ္ထားပီးျပန္လြတ္လိုက္ေလသည္။
"ေမာင္ကလည္းေနာက္က်လိုက္"
"လုမင္ေလးသြားခ်င္တာလိုက္ပို႔ေနရလိုပါကြာ"
ရြယ္ယမ္ယမ္ယမ္လက္ေလးကိုဆုပ္ကိုင္ကာေျဖ႐ွင္းခ်က္ေပးလိုက္ေလသည္။"လုမင္.. လုမင္ညီမေလး
ထထေရာက္ပီ"ထိုအခါမွ လုမင္ ေလးအိပ္ခ်င္မူးတူေလးျဖင့္
မ်က္လံုးေလးေတြပြတ္ကာကားထဲမွထြက္လာလိုက္ေလသည္။"ကဲ အိမ္ထဲဝင္ျကမယ္"
သူတို႔သံုးေယာက္အိမ္ထဲကိုဝင္လာၾကေလသည္။"လုမင္ အေပၚတတ္ေတာ့ကိုယ္လက္သန္႔စင္ပီးမွအိပ္ေနာ္ ညစ္ပတ္တံုးေလး"
"အာ...ကိုကိုကလည္း
သြားပီ ေခၚေတာ့ဘူး ဟြန႔္"
လုမင္ ဆူပုတ္ပုတ္ေလးျဖင့္အေပၚထပ္ကိုတတ္သြားလိုက္ေလသည္။"ယမ္ လည္းအိပ္ေတာ့ေလးေနာ္"
"ဟုတ္ေမာင္..Goodnightပါ"
Goodnight!!
ရြယ္ယမ္တို႔ျပန္လာေတာ့မားကအိပ္ေနပါပီး
ဒါေၾကာင့္မႏႈတ္ဆက္ေတာ့ဘဲအခန္းထဲတန္းဝင္လိုက္ေလသည္။အခန္းထဲေရာက္ေတာ့ေရခ်ိဳးခန္းဆီပ်င္းတိပ်င္းရြဲ႔ျဖင့္သြားကာကိုယ္လက္သန္႔စင္ပီးအိပ္စက္လိုက္ေလသည္။
YOU ARE READING
အရိပ္ကေလးရ႕ဲကိုယ္
Fanfictionဘာေၾကာင့္မွန္းမသိမင္းမ်က္ရည္က်တာ ျမင္ရင္ကိုယ္အသည္းႏွစ္ေအာင္ ခံစားရတာလဲသိခ်င္မိတယ္(ရြယ္ယမ္) ခင္ဗ်ားသာအလို႐ွိရင္တသက္လံုး အရိပ္ကေလးအျဖစ္ အနားမွာေနေပးမယ္ (႐ွင္းခ်န္)