Ik word wakker. Van alle kanten schijnen rode lichten op me. Ik kijk rond. Ik ben alleen. Naast me staat een tafeltje en er ligt een envelop op. Ik maak hem open en begin te lezen.
Dag Liza,
Het spijt me zo dat ik je te laat ben komen halen. Het is allemaal mijn fout. Eigenlijk zou je dood moeten zijn maar ik heb er voor kunnen zorgen dat je in de tussenwereld vast zit. En omdat ik je er heb in gebracht, haal ik je er ook weer uit. Je ligt in een kamer van een werknemer. Onder je bed ligt een zwart pak. Doe het aan en speld het pasje erop. Zoek dan de deur. Ga naar buiten en loop de gang door. Op het einde kom je aan een deur en als je daar binnen gaat kom je in de refter. Eet iets. Niemand zal je iets vragen. Verdere instructies volgen nog.
Max
Ik kijk onder het bed en neem het pak. Het is net iets te groot maar ik trek het toch aan. De rode lichten worden steeds feller en als mijn pasje is opgespeld zoek ik de deur. Ik kom terecht in een lange gele gang en op het einde zie ik een deur. Ik paseer veel mensen maar ze gunnen me geen blik waardig. Ik kom bij de deur maar krijg hem niet open. 'Je pasje.' Hoor ik iemand achter me zeggen. Ik kijk niet om.
Ik hou mijn pasje voor een groen schermpje en dan vliegt de deur open.
Binnen is het één warboel van mensen in zwarte pakken en veel lawaai. Ik neem een dienblad, een bord en bestek. De vrouw achter de toog schept het eten op. 'Jij bent zeker nieuw hier?', zegt ze. Ik negeer de vraag en loop gewoon door. Achter in de zaal staat een lege tafel. Zo onopvallend mogelijk ga ik zitten en begin ik aan mijn eten. Het vlees smaakt nergens naar en de boontjes zijn al even droog.
'Mag ik er bij komen zitten?'
Het is dezelfde stem als de persoon die zei dat ik men pasje moest gebruiken voor de deur. Ik knik bang en een jonge, ik schat twintig, knappe man komt voor me zitten. 'Ik ben Lucas.'
