Ik barst uit. "Hoe durven jullie? Ik zou hier graag ook aan mee willen beslissen hoor! Dacht maar niet dat ik Lizzy nu ineens "mama" ga noemen! Ik ben hier weg!" "Maar Bella..." Mijn vader kijkt smekend naar mij. "We wouden het wel vertellen maar..." "Wat nou maar? Vonden jullie me soms te zielig? Nou, dat ben ik niet! Ik ben een heel normaal mens hoor! Als jullie me nog willen tegenhouden, dan moet je wel een hele goede reden hebben!" Ik kijk boos maar rijd dan huilend naar de woonkamer. Ik pak mijn konijnen en rijd naar de tuin. Ik zet ze los en laat me snikkend uit mijn rolstoel vallen. Ik kijk naar het geknabbel aan het gras. Zo blijf ik een tijdje liggen. Dan komt mijn vader de tuin in. "H-het spijt me dat ik het niet heb gezegd. Ik dacht; als ik het nu zeg zal je de kracht opgeven. Ik wilde je dat niet aandoen." Samen kijken we een tijdje naar de konijnen. "Wil je het misschien een tijdje gewoon uitproberen? Voor mij?" Ik knik voorzichtig. Hij knuffelt me en zet me in mijn rolstoel. Hij pakt Hermelien en Pompoentje op en zet ze op mijn schoot. Ik leg ze in hun hok en ga dan naar mijn kamer. Daar ga ik op mijn bed liggen snikken.
YOU ARE READING
De kracht van de reddende eenhoorn
Fantasydit boek gaat over Isabella. ze moet van haar vader op ponykamp omdat ze dan vrienden kan maken, die ze niet heeft vanwege haar rode haar. ze krijgt al snel 4 vriendinnen en meer vijanden. ook wordt ze verliefd op de wildste pony van de manege. en d...
