Perfect

4

"Sizi yerim." Dedi sondaki 'm' yi uzatarak. Ruggero sevgilisinin Pasquale olduğunu düşünmeye başlamıştı. Gerçi diğerleri de öyle.

Karol ayrılıp onlarla konuşmaya başladı.

"Ne yapıyorsunuz burada?"

"Seni görmeye gelelim dedik." Diye cevapladı Pasquale.

"Peki, nerede kalıcaksınız?"

"Buralarda bir ev tutuk merak etme." Dedi bu sefer Giovanna.

Karol arkasına dönüp Jorge ve Candeye el salladı ve Giovanna ve Pasqualeyle oradan ayrıldı.

Ruggero ve diğerleri hep beraber buz pateni pistine doğru yürümeye başladılar.

"Sizce sevgilisi o mu?" Diye konu açtı Ruggero.

"Henüz sevgilisi var mı bilmiyoruz Ruggero, kesin değil." Dedi Agustin.

"Telefon da konuştuğu kişiye aşkım ve bebeğim dedi?"

"Biz kızlar birbirimize yavşayarak konuşuruz." Diye cevap verdi Carolina.

"Aynen Caro haklı, bizde Caroyla öyle konuşuyoruz." Diye onay verdi Valentina.

"Tamamda Karolla beş sene önce ayrıldık biz. Sevgilisi olma ihtimali de çok yüksek."

"Karolu unuttuğunu söylemiştin Ruggero?" sorar gibi sordu Michael.

"Unutmak? Öyle dedim, ama hep aklımdaydı. Ben onu unutamam, ama şuan affedemem de."

"Özür bile dilemedi." Diye devam etti Carolina.

"Belki de hayatın da mutludur." Dedi bu sefer Valentina.

"Artık Karol konusunu kapatabilir miyiz?" Dedi Michael Ruggeronun böyle daha çok üzüldüğünü fark ederek.

Hepsinden onaylayan mırıltılar çıktıktan sonra hepsi sustu. Biliyorlardı, kapatamayacaklardı. Çünkü Karol buradan gidene kadar hep gözlerinin önünde olacaktı. Yine gideceğini düşünüyorlardı çünkü Karol hep gitmişti.

Yarışma olmuş bir anda başka ülkeye gitmişti, kafasını dinlemesi gerekiyordu gitmişti. Arkadaşları 'ona buluşalım mı?' gibi şeyler dediklerinde bir anda farklı ülkede çıkabiliyordu. Bir kaç gün sonra geri geliyordu ama son seferinde öyle olmamıştı işte.

Ruggeronun telefonun çalmasıyla Ruggero telefonunu açtı.

"Efendim anne."

"Oğlum ben işe gitmeliyim biliyorsun. Bakıcı da bu gün gelemeyecekmiş, kardeşine sen bakabilir misin?"

"Tamam anne, gelip Sky'ı alırım ben."

"Tamamdır, teşekkürler oğlum. Görüşürüz"

"Bir şey değil anne, görüşürüz." Ruggero telefonu kapattığında ister istemez huzursuz olmuştu çünkü kardeşi Karolu tanıyordu ve onun geldiğini bilmiyordu. Ve şuanda piste getirdiğinde Karolu görmüş olacaktı. Sky şuan da 11 yaşındaydı ama her şeyi bilmesine rağmen hala Karolu çok seviyordu ve ona tavır almamıştı.

"Çocuklar ben kardeşimi alıp geliyorum, siz gidin." Onlar başlarıyla onayladıklarında Ruggero evine doğru yol aldı.

Evinde vardığında Sky hazırlanmış onu bekliyordu. Beraber evden çıktılar ve buz pistine gitmeye başladılar. İçeriye girip buz pistine yol aldılar.

Piste girdiklerinde diğerleri patenlerini takmış Karolu bekliyorlardı. Aynı zamanda da beklerken ısınma hareketleri yapıyorlardı. Karolun şu ana kadar gelmiş olması gerekiyordu ama gelmemişti. Bu garipti çünkü o dakik bir insandı. Ruggero da patenlerini giydi ve piste geçti. Sky ise seyirci koltuğundan onları izliyordu.