Ik kan je niet uitstaan! [Deel 1]

24. Festival (2)

Dit is persoonlijk mijn favoriete hoofdstuk :)  enjoy  

±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±±

© Mari_em
___________________________________________________________

                                                               Anne 

'Je weet dat stalken verboden is niet waar?' Ik zeg het meer als een vraag dan een feit. Ik wil om hem heen lopen maar hij verspert mij voor de tweede keer vandaag de weg. Zuchtend stap ik naar achteren en kijk naar mijn voeten. 'Wat wil je nou van me?' Hij maakt mij nerveus en met mijn voet veeg ik een streepje in het zand. 'Kunnen we elkaar niet gewoon met rust laten?' Zijlings kijk ik weer omhoog, maar voel dat hij niet naar mij luistert.

Hij stapt iets naar voren en blijf vlak voor mij staan. Ik kan het niet helpen maar ik kijk in zijn ogen en voel de muren die ik opgebouwd heb om hem af te stoten langzaam afbrokkelen. Een haast onverklaarbaar verlangen om hem aan te raken borrelt naar boven. 'Waarom loop je weg van de waarheid?' vraagt hij terwijl hij mij zelfverzekerd aankijkt.

'En die is?' zijn blik werkt hypnotiseert en ik kan niets anders doen dan in zijn ogen blijven te staren.

'Dat jij net zo naar mij verlangt als ik naar jou.' Zijn woorden veroorzaken weer een tinteling in mijn onderbuik. Ik trek mijn blik van hem af en zucht. Natuurlijk kan ik niet ontkennen dat er een bepaalde aantrekkingskracht is, maar ik weet ook dat het nooit zou kunnen werken. Wij zijn te verschillend en het zou niet lang duren voordat hij op mij uitgekeken is en weer verder wil gaan. En waar blijf ik dan? Ik zou het niet nog een keer aan kunnen. 

'Wil je de waarheid?' Ik stap iets van hem vandaan, kijk naar de menigte en wijs ernaar. 'De waarheid is dat er daar een hele lieve man op mij wacht die dit niet verdiend. Een man die er niet eens zou over nadenken om mijn brievenbus vast te lijmen, om mij in te schrijven bij een datingsite of om mij maar überhaupt verdriet te doen wat dat betreft.' Dan kijk ik hem weer aan mijn woorden meer kracht bij te zetten. 'Jij zoekt elke kans om mij het leven zuur te maken. De enige reden dat jij zo je best nu doet is om jezelf iets te bewijzen.' Ik loop iets naar het festival terug en sla mijn armen om mij heen. Als ik mij weer naar hem omdraai voel ik ineens een zekerheid in mij die ik al een tijd niet meer gevoeld had. 'Jij wilt jezelf bewijzen dat je geen leeg en emotieloos iemand bent, maar dat ben je wel en daar kun je niet aan ontsnappen. Ik ben geen meisje die de leegte bij jou kan en wil opvullen, want ik betwijfel of dat überhaupt wel mogelijk is. Jij zoekt je troost bij vrouwen wiens leven draaien om gezien te worden. Weet je, ik vraag mij echt af of je wel eens liefde voor iemand hebt gevoelt. Bij jou draait het om scoren en dat soort vrouwen vinden dat niet eens erg. Ga alsjeblieft naar hen terug, want meer zal jij niet bereiken.'

Hij kijkt mij nog steeds met die zelfverzekerde blik aan en dat verward mij. Dit heeft dus totaal geen zin. 

'Ben je klaar?' vraagt hij en voordat ik daar antwoord op kan geven, stapt hij op mij af, pakt mij bij mijn gezicht vast en geeft mij zo een tedere kus dat ik mijn benen slap voel worden onder mij. Deze kus is totaal anders dan de door lust aangestuurde zoenen die we hiervoor gehad hebben. Deze kus zit vol passie en emotie en ik voel een warmte in mijn hart stromen. Hij maakt zijn lippen van mij los en ik hou geschrokken mijn hand voor mijn mond. 'Ik vind je leuk Anne en niet alleen voor de seks' en dan, zonder verder nog iets te zeggen loopt hij weg en ik sta weer als een standbeeld aan de grond genageld. 

Na tien minuten heb ik mijzelf weer kunnen hervinden en zie Michael nog precies op dezelfde plek staan waar ik hem had achter gelaten. Hij glimlacht als hij mij ziet aankomen. 'Voel je je al weer wat beter, want anders kunnen we...'