Kelebek Etkisi

Bölüm On Bir "Hisler"

İyi okumalar.Sizleri gerçekten çok seviyorum ve değer veriyorum ve sizden ricam kitaba elinizden geldiğince destek olmanız.Beni yazmaya iten şey sizlerin o güzel sözleri düşünceleri.Bol yorum yapmayı unutmayın canlarım.Hadi okumaya geçin sizi daha fazla tutmayayım.

ŞARKI ADI:Son Feci Bisiklet -Bu kız.

Semihle yangın merdivenlerinde birbirimizi seyrediyorduk,bu gerçekten çok tuhaf bir şeydi.Çok değil bir ay önce biri bana Semihle aramda bir şeyler olacağını söylese gülerdim çünkü ikimizde birbirimize kızgınlıkla doluyduk hep ama şimdi bunların hiçbir önemi yoktu.Şu an kendimi bir kelebek gibi hissediyorum ama biliyor musunuz? Sanki bir kelebekmişim ve sadece bir günüm varmış gibi onun yanından ayrılmak istemiyordum.Zil çalmıştı ve biz Semihle derse girmemiştik çünkü Semih girmek istememişti merdivenlere oturmuş birbirimizi izliyorduk.

"Semih daha ne kadar böyle oturacağız?"

"Ne o Elif hanım sıkıldınız mı?"

"Manzara o kadar güzelken kim sıkılır ki Semih bey."

"Bak baştan söyleyeyim ben öyle güzel sözler beceremem ama seversem tam severim Elif hanım."

"Diyorsun?"diye son kısmını uzatarak konuştum.Gülmeye başladık birlikte şu an inanamıyorum ya gerçekten hayal yaşıyorum ben galiba.

"Zil çalmak üzere Semih hadi çıkalım burdan."dedim ve ayağa kalktım kapıyı açmak için o sırada Semih kolumu tuttu ve kendine döndürüp birden sıkıca sarıldı.

"Kokun o kadar güzel ki Elif,hiç ayrılmadan öylece durabilirim."demişti ve bu duyduğum sözler beni çok mutlu etmişti.İçimde gerçekten kelebekler uçuyor ve kimse buna engel olamaz gibi geliyordu.

"Bakıyorumda sesin çıkmıyor küçük kızım."

"Yerimi sevmişimdir belki."

"Diyorsun?"

"Diyorum."dedikten sonra beni bıraktı ve ordan çıktık.Çok geçmeden zil çaldı ve bizimkiler sınıftan hızla çıkmışlardı ölüyorlardı meraktan şu an.Yangın merdiveninin ordan ilerleyip bizim sınıfın çaprazında onları bekliyorduk ve onlarda bizi görünce hızla yanımıza geldiler.

"Nerdesiniz siz?"diye hepsi aynı anda konuştu.

"Sakin olun bir dersliğine Elif'i yangın merdivenlerine kaçırdım."diye konuştu Semih.

"Ne! Niye, noldu anlatın siz çok mutlu duruyorsunuz?"dedi Ayça.Gözlerinden de bir şey kaçmaz.

"Hiç öyle konuştuk Semih bana olanları anlattı."diye konuşmaya devam ederken Semih lafa girdi hemen.

"Sonra da açtım hislerimi,oh be bunu söylemek niye bu kadar zormuş."diyince hepimiz birden gülmeye başladık.

"Ne gülüyorsunuz ya çok mu kolay,Mert bey sizde aynı yoldan geçtiniz hayırdır? Efe konuşmamı ister misin?"diyince Mert ve Efe sustular,durduk yere çocuklara karıştı ya.Semihi asla böyle biri bilmezdim o dışardan gerçekten hiç eğlenceli biri gibi durmuyor hatta hep somurturmuş gibi gelirdi ama şimdi gördüklerim beni bir hayli yanıltıyordu.Gerçek kendini yansıtıyordu ve bu beni çok mutlu ediyor.Hep birlikte güzelce bir sohbet ettikten sonra okul çıkışı kafeye gitmek için karar verdik ve sınıfa girdik.Çok geçmeden ders başladığında kapıdan gelen seslerle kafamı oraya çevirmem bir oldu ve içeriye İsmail hoca girdi.Geldikten sonra 'Günaydın' faslını yaptık ve hepimiz yerimize oturduk.Hemen derse başlayınca bizde onu pür dikkat dinlemeye başlamıştık ta ki Semihin verdiği notu görene kadar.