သစ္စာတည်၍ အမျက်တော်ပြေ S2

Ep-5(Zawgyi)

မ်က္ႏွာေလးကို ဘယ္ေလာက္ထိ ေငးေနမိတယ္ဆိုတာ ေနရိွန္ သတိမရ ။ကိုယ့္ျခင္ေထာင္ဘက္ ျပန္မဝင္ဘဲ ေဘးနားမွာတင္ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၾကၫ့္ေနမိေတာ့သည္။

.................

"အြန႔္! "

ဗိုက္ေပၚကို အရိွန္နဲ႔က်လာတဲ့ တစ္စံုတစ္ခုေၾကာင့္ စိုင္းခန႔္ အသံထြက္ကာ လန႔္ႏိုးသြားသည္။ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ ျခင္ေထာင္အျပင္ဘက္ကေန မွီက်ေနတဲ့ ဟိုလူရဲ့ေခါင္း။ေသးငယ္တဲ့ ျခင္ေထာင္ႀကိဳးေလးတစ္ဖက္က သူ႔ဝိတ္ကို ထိန္းမထားႏိုင္ဘဲ ျပတ္က်သြားသည္။

တမင္တကာလုပ္တယ္ အထင္နဲ႔ မိမိဘက္ လွၫ့္ေနေသာ မ်က္ႏွာကို ထုဖို႔ရြယ္လိုက္ေသာ္လည္း မလႈပ္မယွက္အသက္ရႉသံမွန္မွန္ျဖင့္ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာေၾကာင့္ ရပ္တန႔္လိုက္ရသည္။ဖိေနတဲ့ေခါင္းကို တြန္းေသာ္လည္း နည္းနည္းေလးမွ မႂကြ။အျပင္မွာ ျခင္ေတြက တဝီဝီျမည္ၿပီး ပဲြေတာ္တည္ေနၿပီ။

ဒီအတိုင္း ငုပ္တုတ္ႀကီး အိပ္ေပ်ာ္ႏိုင္တာ အံ့ဩလို႔မဆံုးေပ။ ေလထဲ ရပ္တန႔္ေနတဲ့လက္က ထိုင္လ်က္ရိွေနေသာ သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေရာ ျခင္ေထာင္ထဲ သြင္းေပးလိုက္ရေတာ့သည္။အသက္ရႉလိုက္တိုင္း ဗိုက္ေပၚမွာ တစ္ျခမ္းေစာင္းတင္ထားတဲ့ သူ႔ရဲ့ေခါင္းပါ အနည္းငယ္ အေပၚေအာက္လႈပ္ေနသည္။ မိမိဘက္ မ်က္ႏွာမူေနတဲ့ သြင္ျပင္ဟာ ေခါင္းရင္းေပါက္က ညအလင္းေရာင္ေအာက္မွာ အစိတ္ပိုင္းတစ္ခုစီ ရွင္းလင္းေနသည္။စိုင္းခန႔္သာ ပန္းပုထုတတ္ရင္ သူ႔ရဲ့ မ်က္ႏွာသြင္ျပင္ကို ထုဆစ္ဖို႔ ႏွစ္ခါေတြေဝလိမ့္မည္မဟုတ္။ေနာက္တစ္နည္းျဖင့္ ပန္းခ်ီဆဲြတတ္ရင္လည္း သူ႔ေမးရိုးက အထင္ရွားဆံုး ေကာက္ေၾကာင္းတစ္ခု ျဖစ္ေနမွာ အေသခ်ာပင္။

"အဲ..."

ဘာလို႔ ေသခ်ာၾကၫ့္ေနလဲဆိုတဲ့ အေတြးဝင္ကာမွ မ်က္လံုးကို အတင္းမိွတ္ခ်လိုက္သည္။ဆိုးဝါးခဲ့တဲ့ အတိတ္ေတြနဲ႔ အတူ တစ္ဦးတည္းက်န္ရိွေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီလို တစ္စံုတစ္ေယာက္ အနားမွာရိွေနတာကို မသိစိတ္က ေက်နပ္ေနမိတာလား။စိုင္းခန႔္ကိုယ္တိုင္မသိပါ။

ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမ်ွ အရာေတြကို စိတ္တင္းထားၿပီး ေက်ာ္ျဖတ္ႏိုင္မွာပါလို႔ ယံုၾကည္ထားခဲ့သည္။ဒါေပမဲ့ တစ္ခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ရင္ထဲကေန လိႈက္လိႈက္လွဲလွဲ ငိုခ်လိုက္ၿပီး အရမ္းေၾကာက္ေနပါတယ္လို႔ ဝန္ခံလိုက္ခ်င္သည္။
သို႔ေသာ္ မိခင္ျဖစ္သူကိုေတာင္ ယံုၾကည္မႈ ဆံုးရႈံးခဲ့တဲ့အတြက္ တျခားလူတစ္ေယာက္​ကို ရင္ဖြင့္ဖို႔ ဆိုတာလည္း အခ်ိန္လိုအံုးမည္။

မေန့တစ္ေန့ကမွ ေတြ့တဲ့ သူ႔ကို သံသယ ကင္းေသာ္လည္း အရာအားလံုး ေျပာျပကာ မွီခိုလိုက္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္။သူလည္း သူ႔အခက္ခဲနဲ႔တင္ တိုင္ပတ္ေနတာ။ကိုယ္တို႔ တစ္ေနရာမွာ ဆံုဖူးသလားဆိုတဲ့ အေမးကလည္း စိုင္းခန႔္ကို ေတြေဝေစေလာက္တဲ့ အထိ စိတ္ထဲမွာ ရင္းႏွီးေနျပန္သည္။

"ရက္အနည္းငယ္ေလာက္ပဲ ေစာင့္ေပးပါ။ ခင္ဗ်ား ဖိအားမရိွေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ ဒီေနရာကေန ထြက္သြားေပးပါ့မယ္"

မိမိေျပာတဲ့ စကားကို သူမၾကားႏိုင္ေသာ္လည္း ရုတ္တရက္ ငုတ္တုတ္ႀကီး အိပ္ေနရာကေန တစ္ကိုယ္လံုး ေမွာက္ကာ မွီခ်လာသည္။အသက္ရႉမဝတဲ့အျပင္ ရင္ၫႊန႔္မွာ သူ႔ရဲ့ ဝင္သက္ထြက္သက္တို႔ ရိုက္ခတ္ေနတာေၾကာင့္ ယားက်ိက်ိနဲ႔။မေနတတ္ေတာ့တဲ့အဆံုး ရုန္းလိုက္ေတာ့ ခါးကိုအတင္းဆဲြဖက္လိုက္တဲ့ လက္ေတြေၾကာင့္ စိုင္းခန႔္ကိုယ္ေလး ေတာင့္တင္းသြားၿပီး နည္းနည္းေလးမွ ထပ္မလႈပ္ရဲေတာ့ေပ။

မနက္လင္းခါနီးမွ သူ႔ဘာသာ တစ္ပတ္လွၫ့္သြားၿပီး ဖက္ထားတာလြတ္တာနဲ႔ အိပ္ယာေပၚက ေျပးဆင္းရေတာ့သည္။

"ဒီလို အိပ္ပံုမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ ေျမၿပိဳခဲ့ရင္ ခင္ဗ်ား ထိပ္ဆံုးက ေသမွာ"

အသက္ကို ဝေအာင္ရႉရင္း တဒုတ္ဒုတ္ခုန္ေနေသာ ရင္ဘတ္ကိုဖိကာ က်ိန္ဆဲေနေသာ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရယ္။အိပ္မက္ထဲမွာ ဖက္ထားတဲ့ ဖက္လံုးက ခုန္ဆြခုန္ဆြေျပးသြားလို႔ အသည္းသန္ လိုက္ဖမ္းေနေသာ လူတစ္ေယာက္ရယ္။သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ၾကၫ့္ကာ မနက္ခင္း အလင္းေရာင္ေအာက္က ခ်ယ္ရီပန္းေလးေတြဟာ ခပ္တိုးတိုး ႀကိတ္ရယ္ေနေလေတာ့သည္။

.......