"အဲ့ဒီတော့ ?"
"ကိုယ် ဒီတစ်ခေါက် ပင်လယ်ထဲထွက်သွားတော့ ပိုင်ရှန့်ပြည်နားက ကျွန်းပျက်ကြီးတစ်ခုမှာ ချူရှိန့်ရဲ့တပ်သားတစ်ဖွဲ့နဲ့ တိုးခဲ့သေးတယ်။ သူတို့ကတော့ လေ့ကျင့်ရေးတွေ အတော်လေးရခဲ့ပြီးပြီ၊ ရေကြောင်းစစ်ပွဲသာဆို ရဲရဲရင့်ရင့် ကျွမ်းကျွမ်းကျင်ကျင် တိုက်ခိုက်နိုင်ကြမှာပဲ"
"ဟိုမှာ လူအင်အား ဘယ်လောက်ရှိသတဲ့လဲ။ ချူရှိန့်ကလည်း နှစ်တွေအများကြီး အားကုန်ခံပြီး ဗျူဟာတွေချခဲ့ရနာဆိုတော့ - "
နန်းတော်ထဲ မင်းသားတစ်ပါးအဖြစ် နေထိုင်စဥ်ကတည်းက ချူရှိန့်မှာ ထိုအကြံအစည်မျိုးများ ရှိနေခဲ့သည်။ သို့မဟုတ်လျှင် လျိုမျိုးရိုးက သူ့အား အားပေးအားမြှောက်ပြုလာမည်တဲ့လား ။ အနောက်မြောက်ရှီးပေကိုသွားရမည်ထက်စာလျှင် ရာထူးအဖြုတ်ခံရတာကမှ ပိုကောင်းသည်တဲ့လေ။ သို့နှင့် ဟိုင်နန်သို့မရရအောင် သွားချင်ခဲ့သေးသည်။
သွမ့်ပိုင်ယွဲ့ကဆို၏။
"ထျဲန်းချန်ရှားကိုသွားယူဖို့အတွက် မင်း ချူရှိန့်နဲ့ တိုက်ရိုက်ရင်ဆိုင်စရာမလိုဘူး။ အခုလည်း ထျဲန်းချန်ရှားက တိမ်သလ္လာကန္တာတောင်ထွဋ်မှာ ရှိမှန်း ဒို့တွေသိနေပြီဆိုတော့ ကျင့်နျဲန်ပြန်နိုးလာတဲ့အထိ စောင့်လိုက်ရင်ပိုမကောင်းဘူးလား၊ သူ နိုးလာတော့မှ အဲ့ဒီနေရာကိုသိသလားလို့ အရင်မေးကြည့်ကြစို့။ ပြီးခါမှ တခြားကိစ္စတွေကို ဆုံးဖြတ်ချက်ချလို့ ရသေးတယ်လေ၊ ကိုယ်ပြောတာ သဘောတူတယ်ဟုတ်"
"အင်း၊ ရတယ်လေ"
"နောက်လေးငါးနှစ်လောက် ထပ်စောင့်လိုက်ရင် - "
"နောက်လေးငါးနှစ်မှာ ဘာပဲဖြစ်လာလာ ရှီးနန်ဝမ်နဲ့ ဘာဆိုင်နေလို့လဲ"
ချူယွမ်က သွမ့်ပိုင်ယွဲ့၏ စကားစကို သွေးအေးစွာ ဖြတ်ချပစ်လို်က်သည်။
"ထျဲန်းချန်ရှားကိုတွေ့ပြီးသွားတာနဲ့ နန်ယန်ထဲကပြဿနာတွေဟာ ကိုယ်တော်မြတ်တစ်ယောက်တည်းနဲ့ပဲသက်ဆိုင်တဲ့ပြဿနာတွေ ဖြစ်ပေတယ်"
"ကိုယ်...."
သို့သော် ချူယွမ်က ချာခနဲလှည့်ထွက်ကာ အပြင်သို့ထွက်သွားလေပြီ။
အခန်း - ၈၆ (တိမ်သလ္လာကန္တာတောင်ထွဋ္)
Zacznij od początku
