"အသုဘက ဘယ္ေန့လဲ"
"မနက္ျဖန္ပါ ဆရာ"
"သူ႔မွာ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြေရာရိွလား"
"သူ႔ရဲ့ေျမး စိုင္းခန႔္ေသာ္ဆိုတဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ရိွတယ္လို႔ၾကားပါတယ္"
" အက်ိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ေမးၿပီး ကူညီရမွာေပါ့။ေကာင္ေလးက ဘယ္အရြယ္လဲ တျခားေဆြမ်ိဳးေတြေရာမရိွဘူးလား"
"ေကာင္ေလးက (၁၉)ႏွစ္ေလာက္ပဲရိွအံုးမယ္တဲ့။ေဆြမ်ိဳးမရိွဘူး သူ႔အဖိုးနဲ႔ ႏွစ္ေယာက္တည္း အဲ့ေျမမွာ ေနတာ"
"ဒါဆို သူတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္သြားတာေပါ့"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ ကၽြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ကုမၸဏီေရာ ဆရာနာမည္ပါ ထိခိုက္ေနရၿပီ"
"ကဲပါ ျဖစ္လာမွေတာ့ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။ ကိုယ့္ဘက္ကမမွားေပမယ့္ တာဝန္မကင္းဘူး။ မနက္ျဖန္ မင္းနဲ႔ပဲအဲ့ရြာကို ျပန္သြားမယ္ ေက်ာ္ေက်ာ္"
"ဗ်ာ....အဲ... ဟုတ္ .... ဟုတ္ကဲ့"
ေက်ာ္ေက်ာ္ပံုစံက အလန႔္တၾကားျဖစ္ကာ ေဇာ္မ်ိဳးႏိုင္ကို အကူအညီေတာင္းသလို လွမ္းၾကၫ့္သည္။ ကိုယ့္ကိုေၾကာက္၍သာ ဟုတ္ကဲ့လိုက္ရေသာ္လည္း သူ႔ပံုစံက ကယ္ပါလို႔ ေအာ္ေနသလို။
"ငါ့ကို လာမၾကၫ့္နဲ႔ အဖ်ားအရိွန္မေသေသးေတာ့ ကားေမာင္းရင္ ဆရာ့အတြက္လည္း အႏၲရာယ္ရိွတယ္ မင္းပဲလိုက္သြား"
"မင္း ငါေျပာထားတာေတြၾကားၿပီး တမင္ ေနမေကာင္းခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတာမလား
"
"ဘာကြ မင္းလို ငေၾကာက္မွတ္ေနလား"
တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ႀကိတ္ကာ တြတ္ထိုးေနသၫ့္အသံကို ေနရိွန္ေသြး အတိုင္းသားၾကားေနရသည္။
"ေတာ္ေတာ့ တစ္ေယာက္မွမလိုက္ခဲ့နဲ႔ ငါ့ဘာသာပဲသြားမယ္"
"ဆရာ ! "
ႏွစ္ေယာက္လံုး ထိတ္ထိတ္ျပာျပာေခၚျပန္သည္။ ဒီေကာင္ေတြ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။
"ဘာေျပာစရာရိွလို႔လဲ"
"ဟို .... ဟိုေလ "
ေက်ာ္ေက်ာ္က မေျပာေသးဘဲ ေတာင္ၾကၫ့္ေျမာက္ၾကၫ့္နဲ႔ သူ႔ရင္ဘတ္ကို ပုတ္ကာ 'ဖက္.. ဖက္ 'ဆိုၿပီး ေျပာေနသည္။ air-con ထဲမွာေတာင္ ခၽြေးျပန္ေနၿပီး ေဝ့လည္ေၾကာင္ပတ္လုပ္ေနေသာ ေက်ာ္ေက်ာ္ကို သူစိတ္အေတာ္ဆဲြဆန႔္ထားရသည္။ခပ္စူးစူးစိုက္ၾကၫ့္ေနတာျမင္ေတာ့မွ အခုလက္ရိွ ေၾကာက္မယ့္အရာကို သေဘာေပါက္သၫ့္နယ္ အမူအယာကို ျပန္ထိန္းၿပီး
Ep-1(Zawgyi)
Start bij het begin
