De mooiste vrouwen komen uit Maastricht (Flikken Maastricht)

7

Sorry dat jullie zo lang moesten wachten, maar ik heb echt super weinig inspriratie, dus vandaar. Veel leesplezier!

Het is nu alweer een maand geleden dat Wolfs en ik iets kregen. Op het werk hebben we elk contact proberen te vermijden. Dat was beter, omdat we anders uit elkaar gehaald worden. Het is nu zondag, wat betekend dat we vrij zijn. Wolfs ging vandaag touren op zijn motor, wat betekende dat ik mezelf maar moest zien te vermaken en Marco ging weer naar zijn zus. Ik had nogsteeds geen pleeggezin voor hem gevonden, wat betekende dat hij bij ons moest blijven. 'Eef ik ga' drukte hij een kus op mijn wang. 'Veel plezier' schreeuwde ik hem nog na, toen hij al naar boven was gegaan. Ik kreeg geen reactie terug, dus waarschijnlijk was hij al weg. Ik had maar bedacht om een stukje te gaan lopen. Niet hardlopen, gewoon wandelen. Ik pakte mijn jasje en liep naar buiten. Het was opzich best wel koud, maar ik kiep stug door. Ik kreeg best wel dorst dus ik ging naar een café om wat te gaan drinken. Toen ik bij de bar zat bestelde ik een water. Toen de man achter de bar me een glas met water gaf voelde ik een klopje op mijn schouder. Meteen draaide ik mij om. Ik zag daar een man staan, ongeveer van mijn leeftijd. Hij zag er niet slecht uit. 'Eva van Dongen' zei hij met een grote glimlach. 'Hoe ken je mij?' vroeg ik meteen. 'We zaten bij elkaar in de klas, op de middelbare school'. Nu pas zag ik het. Bas Vermeer. Mijn vriendje van de middelbare school. 'Bas?' vroeg ik voor de zekerheid. 'Hè, hè' zei hij lachend. Waardoor ik ook in de lach schoot. 'Hoe gaat het met je?' vroeg ik. 'Ja goed, goed' antwoorde hij. 'En met jou?' 'Prima' hij keek me lachend aan en wees naar de stoel naast me. 'Jahoor' antwoorde ik waarna we hele gesprekken hebben gehad. Na een paar uur leek het me wel weer verstandig om te gaan. 'Zie ik je nog een keer?' vroeg hij me. Ik gaf hem mijn kaartje voor bij de politie, waar mijn nummer op stond. 'Ik bel je' zei hij toen ik weg liep.
Toen ik thuis kwam was Wolfs er alweer. 'Waar zat je?' kwam hij meteen met de deur in huis. 'Hee Wolfs, Hoi Eva. Leuke dag gehad? Jahoor prima en jij?' kwam er iets sneller uit mijn mond dan ik had verwacht. 'Ik zat in een café' gaf ik alsnog antwoord op zijn vraag. 'Met wie?' vroeg hij door. 'Eerst alleen en later met een oud klasgenoot van de middelbare school'. Hij keek me doordringend aan. 'Wie?' 'Bas Vermeer'. Hij keek verschrikt. 'Wat?' vroeg ik dan ook. 'Nee niks, laatmaar. Het eten is klaar' ik ging tegenover hem zitten. Vreemd.