Ερωτεύτηκα τον.... εχθρό μου... (ft. Hwang Hyunjin)

Κεφάλαιο 9

Το επόμενο πρωί δεν αργισε να έρθει. Ενώ όλοι κημοντουσαν σαν τα βόδια,η Υ/Ν ήταν η μόνη που ήταν ξύπνια. Αφου δεν μπορούσε να την ξαναπάρει ο ύπνος, κατέβηκε κάτω με προορισμό την κουζίνα. Όταν λοιπόν την βρήκε μετά από πολλά ΜΑ ΠΟΛΛΑ κουτουλιδια στους τοίχους έφτιαξε καφέ.

Για κάνα 10λεπτο καθόταν μόνη της ώσπου άκουσε κάτι φωνές από το δωμάτιο της Άννας.

Α: ΘΑ ΓΙΝΩ ΝΟΝΑΑΑΑΑ!!!!!

Η: ΣΤΑΜΑΤΑ ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ ΠΡΩΙ ΠΡΩΙ ΘΑ ΞΥΠΝΗΣΕΙΣ ΟΛΟ ΤΟ ΤΕΤΡΆΓΩΝΟ..

Α: ΡΕ ΔΕΝ ΠΑ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ ΚΑΙ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!

Εκείνη την στιγμή κατέβαινε και ο Hyunjin για να πιει καφέ, αφού τον είχε ξυπνήσει η Άννα με τις αγριοφωναρες της! (Άννα σαγαπω να το θυμάσαι😂❤️)

Ηj: Τι γίνεται ρε φίλε πρωινιατικα? Ούτε να κοιμηθούμε δεν μπορούμε?!

Η: Ωπ καλημέρααα! Είπε ενα σκιουράκι που μόλις είχε βγει με την Άννα από το δωμάτιο.

Ηj: Τι καλημέρα ρε μαλάκα που την είδες? Και τι φωνές ήταν αυτές?

Α: Εσείς θα μας πείτε! Πείτε μ, θα γινω νονα?

Υ/Ν: Όχι 😪

Α: Κακιά:(( Σκιουράκι μουυυυ εμείς πότε θα κάνουμε φικι φικι??

Η: Ελπίζω σε κάνα δυο χρόνια... ΠΑΣ ΚΑΛΑ ΚΟΠΕΛΑ Μ? ΑΣΕ ΜΑΣ ΑΚΟΜΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΣΙΜΠΛΑ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΉΜΑΣΤΕ!

Ηj: Που την βρήκε τόση όρεξη πρωί πρωί και χωρίς καφέ?

Η: Ξέρω γω ρε φίλε?

Υ/Ν: Τζαστ του νοου η Άννα πάντα έτσι ήταν και δεν νομίζω να αλλάξει.. Από την ώρα που ξυπνούσε μέχρι την ώρα που κοιμόταν, χαζοχαρουμενο! Για την ακρίβεια 5χρονο!

Α: Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σ λόγια ρε μπρο!

Υ/Ν: Τπτ ρε μπρο! Λοιπόν, τι θα κάνουμε σμρ?

Α: Εγώ θέλω να πάμε βόλτα!

Υ/Ν: Όλο βόλτες θέλει ο κωλος σ! Δεν μπορείς να κάτσεις μια μέρα στα αυγά σ?

Α: ΟΧΙ!

Η κουβέντα δεν αργισε να τελειώσει. Αποφάσισαν το πρωί να πάνε για μια χαλαρή βόλτα, να περπατήσουν λιγο, το μεσημέρι να πάνε να φάνε σε ένα σούσι μπαρ και το απόγευμα να πάνε σε ένα λουνα παρκ! Και ναι τα κορίτσια το πρότειναν.

Τα παιδια ήπιαν τον καφενέ τους, πήγαν στα δωμάτιά τους ετοιμάστηκαν και μετά από κάνα μισάωρο πιάσαν τους δρόμους. Περπατούσαν μέσα από τα στενά της Σεούλ παρατηρώντας κάθε μικρή και μεγάλη λεπτομέρεια. Μετά από αρκετή ώρα φτάσαν σε ένα πολύ όμορφο παρκάκι περιτριγυρισμένο από αμυγδαλιές ανθισμένες. Το παρκάκι είχε και ένα μικρό συντριβάνι ευχών στην μέση στο οποίο πήγαιναν τα πουλάκια που και που και έπιναν νερό. Η Άννα χωρίς να χάσει χρόνο πήρε ένα κέρμα και το έριξε μεσα: