Zawgyi Ver
ဆူဘင္း တစ္ေယာက္ တစ္ရက္တာလံုးေလ႔က်င္႔ခဲ႔သမွ်ျဖင္႔မျပီးႏိုင္ဘဲ
အခန္းထဲထိပါမနားနိုင္ဘဲေလ႔က်င္႔ေနေလသည္။
ယြန္းႏို ဟာေရခ်ိဳးတဘက္ကို ပခံုးေပၚတင္ေနရင္းမွ
"ဆူဘင္း ေရမခ်ိဳးေသးဘူးလား ငါေတာ႔ခ်ိဳးေတာ႔မယ္"
"အင္း ခ်ိဳးေလ မင္းျပီးမွငါခ်ိဳးေတာ႔မယ္"
အခန္းေဖာ္ ဒယ္ေယာင္း Hyung က သူရဲ႕ အိပ္ယာကုတင္ေပၚကေနၿပီး ဆူဘင္း ကို လွမ္းၾကည့္ၿပီး
"ဆူဘင္း မင္းတို႔ေက်ာင္းေတြဖြင္႔ေတာ႔မယ္မလား"
"ဟုတ္ကဲ့ အစ္ကို ေနာက္၅ရက္ေနရင္ဖြင္႔မွာ"
"မင္းတို႔အိမ္ျပန္ၾကေတာ႔မယ္ေပါ႔"
ဆူဘင္းက ဘာမွမေျပာဘဲ ေလ႔က်င္႔ေနရင္းမွလွမ္ျပံဳးျပလိုက္သည္။
"ညေနပိုင္းေတာ့လာေလ႔က်င္႔မယ္မလား"
"မလာျဖစ္ေလာက္ဘူးအစ္ကို အိမ္ကေဝးေတာ႔ ပိတ္ရက္မွာပဲtrainရေတာ့မယ္"
"မင္းတို႔မရိွရင္ေတာ႔ လြမ္းေနရေတာ႔မွာပဲ အခန္းကလည္းေျခာက္ကပ္ေနမွာဟိုေကာင္ ယြန္းႏို
ရဲ႔ အသံဆိုးရီးလည္းၾကားရမွာမဟုတ္ေတာ႔ဘူး"
"ယြန္းႏိုက ေန႔တိုင္းလာမယ္နဲ႔တူတယ္ သူ႔အိမ္နဲ႔အရမ္းမေဝးဘူးေလ"
" ဒါဆိုဒီအခန္းထဲက မင္းတစ္ေယာက္ပဲျပန္မွာေပါ႔"
"အဲ့လိုပဲ ဟုတ္မယ္ထင္တယ္"
ထိုစဥ္ အခန္းထဲဝင္လာသည့္ ထယ္ယံုး Hyung ကလည္း အေပၚထပ္အိပ္ယာေပၚတတ္မလို႔ျပင္ေနရင္းမွမတတ္ေတာ့ဘဲ ဒယ္ေယာင္းရဲ႕ေအာက္ထပ္ ကုတင္မွာပဲ ဝင္ထိုင္ရင္း စကားစျမည္ဝင္ေျပာလာေလသည္။
"ဆူဘင္း မင္းေက်ာင္းေျပာင္းခဲ႔ေလ အဲ႔တာဆို ဒီမွာေနလို႔ရျပီ"
" မိဘေတြကခြင့္မျပဳဘူးဗ်"
ဒယ္ေယာင္း ဟာ မ်က္ခံုးကိုပင့္ကာ အ့ံျသဟန္အျပည့္နဲ႔
"မင္းကသားလိမၼာေလးပဲ ငါဆိုလည္း ငါ႔အေမကခြင္႔မျပဳဘူး
ငါလုပ္ခ်င္တာေတြငါလုပ္တာပဲ"
YOU ARE READING
End Of Dreams
Randomငယ္ဘဝရဲ႕ အိပ္မက္ေတြကို ကိုယ္စီ အေကာင္ထည္ေဖာ္ေနၾကတဲ့ ေကာင္ေလးႏွစ္ဦး သီခ်င္းေတြကိုခ်စ္ၿပီး သီခ်င္းဆိုရတာကိုေပ်ာ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ ေအာင္ျမင္တဲ့ အဆိုေတာ္တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔က သူ႔ရဲ႕အိပ္မက္ အခက္ခဲမ်ားတဲ့ ေလာကမွာေအာင္ျမင္လာတဲ့တစ္ေန႔မွာေတာ့ ခ်စ္...
