With All Might

Kabanata 36

His serious face becomes darker and gloomier. Napalunok ako. I feel like he's haunting me and I have no room to hide.

"I don't know what she's up to her life. If you just clearly read my messages and answered my phone calls, you would have known what I am doing while I'm in Manila. But you close your door to me. And I was fool for not noticing that you were slipping away while I was hoping you would understand my busy schedule. Kasalanan ko rin kasi hindi ko sinabi ang mga problema ko. If I have told you, you might at least understand a little. I'm sorry, Zaccary..." he pleaded.

It was a long serious night. Namugto ang mga mata ko sa pag-iyak. My body feel so drained after hearing all the truth from him.

Tumihaya ako sa kama. Kahit anong pilit kong tulog ay hindi maalis sa isip ko ang mga sinabi niya. All along, I thought he abandoned me. I thought he didn't love me enough. I thought he was unfaithful to me. Iyon pala, kasalanan ko ang lahat. I let jealousy ate me. I didn't understand him better. I was foolish for my rush decision. Kasalanan ko ang lahat at sinayang ko ang lahat. Ngayon, paano ko pa maibabalik ang lahat? Now that it all ends to us?

My tears rolled down. Nakatulogan ko iyon kaya tanghali na akong nagising. Kung hindi pa ako niyugyog ni Katherine para ipa remind na pupunta kami sa bahay nila Bridgette ay hindi pa ako magigising.

"What the hell happened to you, girl? You look like that crazy ex-bitch of Alfred when she saw us kissing!"

I glared at her but she only laugh at me. Kaibigan ko ba talaga ito?

Naligo ako at nag ayos. Dumaan din kami ni Katherine, kasama ang asawa niyang si Alfred, na siyang nag maneho sa'min para pumunta sa isang toy store. We also passed by to a new established known fast food restaurant. Bumili kami ng mga pagkain saka tumulak kina Bridgette.

"Tita Katherine! Tita Zaccary!" sabay takbo nang dalawang bata.

"Oh, you're both big na. Gusto niyo pa ba ang ganitong regalo?" sabay angat ni Katherine mula sa likod niya ang dalawang box.

Agad na nag-agawan ang dalawang anak ni Bridgette. Pinakita ko rin ang akin at agad nila itong kinuha matapos ay nag pasalamat. Tumakbo ang mga ito papuntang dining area at excited na nilaro ang mga regalo at binigyan pansin ang binili naming pagkain. Sina Val at Alfred naman ay nanatili di kalayuan sa'min habang nag-uusap ng tungkol sa negosyo.

"Thank you. Sana hindi niyo ini-spoil ang mga bata. Naku! Magtatalo na naman kami ni Val. He doesn't like to spoil our kids kasi." ani Bridgette.

Umupo kami sa sofa sa tapat ng balkonahe nila kung saan kita ang malawak na lupain ng mga Ejada.

"Paminsan-minsan lang naman. Hayaan niyo na ni Val. Hindi ba Zaccary?"

Wala sa sariling tumango lang ako. Nagkatinginan sila. Siguro'y napansin ang pananahimik ko.

"Anong problema, Zach?" tanong ni Bridgette.

Bumuntong-hininga ako. Namuo uli sa mga mata ko ang mga luha. Agad akong dinaluhan ng dalawa at inalo. Sa huli, kwenento ko sa kanila ang napag-usapan namin ni Hex. I want to keep it between us but I need a good advice on what to do.

"I didn't know that was the reason! Sana pala hindi ko nalang sinabi sayo." si Bridgette.

"It's all in the past. Kahit magsisihan pa tayo rito, wala nang saysay." usal ni Katherine.

Mas napahagulgol lang ako ng iyak. Bridgette gave me one roll of tissue. Halos maubos ko ito hanggang sa kumalma ako. They never left me. I think that's friends are for. And I'm so blessed to have two good friends.

"Well, I think it's not too late. You can still make an effort to correct your past Zaccary. Andito kana sa Zaccarrio, ilang metro lang at patak ng gasolina ay abot mo na si Hex. Give your all to make him yours again!" advice ni Katherine.