The player and the shy girl

(52)

POV EMMAS

Το κινητό μου χτυπάει,  το βγάζω από την τσέπη και το κοιτάω...
Τι θέλει τώρα αυτός? κοιτάω τον Austin Και πάω πάνω στο δωμάτιο μου...

×Τι θες;
× Που είσαι;
×Να μην σε ενδιαφέρει!
× Πες μου που μένει αυτός ο Austin να ερθω να σε πάρω τώρα!
× Χα θα ήθελες
× Μην με κάνεις να βγω εκτός ορίων,  Δεν θες να τον δεις στο Νοσοκομείο!
× Lucas άσε με ήσυχη,  σου άδειασα την γωνιά τι θες από εμένα πια;;;
× Δεν τα είπαμε καλά,  μην με βγάζεις εκτός εαυτόυ, πες μου που είσαι τώρα να ερθω να σε πάρω, και μην τραβάς το σκοινί γιατί ξέρεις γιατί είμαι ικανός!!!
Πες μου που είσαι να σε πάρω η θα την πληρώσει το φιλαράκι σου! "

Αυτός ότι και να λέει το εννοεί,  κοιτάω τον Austin από την σκάλα...
×Έλα σε 5 λεπτά στο πάρκο..
Του λέω και του κλείνω το τηλέφωνο

Πάω κάτω  και κοιτάω τον Austin
" Austin μπορώ να σου μιλήσω λίγο "

" Ναι,  έρχομαι μικρέ περίμενε "

" Η θεία μου είπε να πάω πάλι στον Lucas , δεν μπορώ να μείνω, σε ευχαριστώ πάντως "

" Σίγουρα ρε Emma? "

" Ναι,  σε ευχαριστώ πολύ πάντως "

" Θες να σε παω; "

" Όχι όχι θα έρθει να με πάρει ο Lucas "

" Καλά , να με πάρεις τηλέφωνο τότε "

" Ναι θα σε πάρω "
Του λέω και χαμογελάω πάω στο δωμάτιο και περνώ τα πράγματα μου και ξεκινάω να πηγαίνω στο πάρκο...

Φτάνω και  εκεί βλέπω το αυτοκίνητο του Lucas...
Μου κορνάρει και μπαίνω μέσα,  ενώ πρώτα αφήνω τα πράγματα μου στο πίσω κάθισμα..

Μπαίνω μέσα και κάθομαι χωρίς να του μιλήσω,  ούτε να τον κοιτάξω..

" Ποιος σου έδωσε την άδεια να φύγεις; "
Με ρωτάει θυμωμένος

" Ότι θέλω θα κάνω δεν χρειάζεται να σε ρωτήσω! "

" Μίλα καλύτερα! Η θεία σου σε άφησε σε εμένα δεν θα πας αυτόν! "

" Και εσένα τι σε νοιάζει!! "

" Δεν με νοιάζει απλώς αν πάθεις κάτι δεν θέλω να περνώ ευθύνες μικρή! "

Πόσο θέλω να τον χτυπήσω,  πόσο αναίσθητος μπορεί να είναι ένας άνθρωπος!

" Μην ανησυχείς για αυτό δεν θα σου έφερνα ευθύνες,  έτσι κι αλλιώς το είχα πει στην θεία μου "

" Κρίμα,  αλλαγή σχεδίων "

" Είσαι γελοίος "
Του απαντάω και με κοιτάει

" Μίλα καλύτερα σου είπα "

" Ότι γουστάρω θα κάνω! "
Του φωνάζω και τον κοιτάω
Με είχε φτάσει στα όρια μου , τι ακριβώς θέλει από εμένα επιτέλους!
Δεν μπορεί να με αφήσει στην ησυχία μου , και να κάνει ότι θέλει!

" Νομίζω το παρατραβηξαμε το θέμα! "
Λέει και με κοιτάει ενώ θύμωνε σιγά

Τον γράφω ενώ κοιτάω έξω από το παράθυρο...

" Δεν νομίζω να θες να θυμηθείς τα πριν,  οπότε κάτσε στα αυγά σου και μιλά καλύτερα "

"ΠΑΡΑΤΑ ΜΕ ΕΠΙΤΈΛΟΥΣ! "
Του φωνάζω και με κοιτάει ξαφνιασμένος ...

Με κοιτάει θυμωμένος και βάζει μπρος...
Μετά από 2 λεπτά φτάνουμε σπίτι του , περνώ τα πράγματα μου και πάω προς την πόρτα

" να σε βοηθήσω;"
Μου λέει για να πάρει τα πράγματα

" Άσε με δεν θέλω την βοήθεια σου "
Του απαντάω και μπαίνω μέσα στο σπίτι ενώ με κοιτάει..

Πάω στο δωμάτιο που κοιμόμουν πριν και κάθομαι στο κρεβάτι..

Τον μισώ πραγματικά, τι θέλει από εμένα ρε γαμωτο,  φεύγω  από το σπίτι για να τον αφήσω ήσυχο και τι?
Τον βαρέθηκα
Ναι μπορεί να τον θέλω αλλά μετά από αυτό δεν μπορώ να τον συγχωρήσω...