Hindi Madaya ang Tadhana

-----------

'Pearl Earring'

'White Corset Heels'

  'Self-Portrait Floral Lace Dress'

       Ngumiti ako habang tinitignan ang aking mga susuotin ngayong araw. This is the day.

'My First Love'

'The man who shield me against the sorrowful arrows of the world'

'Ang lalaking diko inaakalang mamahalin ko'

'At ang lalaking, minsan ko nang hiniling sa mga bituin na mapasaakin,'

'Giovanni De leon'

       Mabilis kong pinahid ang mga luhang lumandas sa aking mga pisngi. 'Di dapat ako umiiyak, dapat masaya ako para sa kanya. Heto yung gusto ko eh, ang makita ang taong mahal kong masaya sa iba kahit ang sakit sakit na.

'I was a coward, a coward for not telling my feelings for him

But,

Im also a hero, cause I choose our friendship over this fucking love.'

"Lyka? A-are you t-there?" Nabitawan ko ang brush ng dahil sa boses na iyon. Giovanni.

"What the heck is he doing here? He should be at the altar now"  Mahinang bulong ko.

Nagtatalo pa kami ng isip at puso ko kung pagbubuksan ko ba sya o hindi, pero sa huli mas nanaig ang puso.

And I know the consequences once I will open that goddamn door.

"L-lyka..."  I smiled when he says my name. Ang sarap pakinggan sa tenga. I motioned him to enter the room at sumunod naman sya.

"Anong gusto mo, uhm coffee, tea or juice?"  Sa pagsabi ko nyan, kinakabahan ako but I guess  'di nya yun napansin and I thanked the Gods  and Goddess because of that.

"Uhm. Juice is fine with me." Sa pag ngiti nya, I'm hoping, always hoping na sana ako ang dahilan. I just nod at him at pumunta sa may kitchen.

Im currently staying at the hotel na pagmamay-ari ng pamilya nila Giovanni. His is rich. Sila ang owner ng De Leon Suites, which is currently the most-popular suites now. Hindi lang dahil sa maganda ang place but also their hospitality.

Pagkatapos kong magtimpla bumalik na ako kay Giovanni.

"Hey Giov, heto na yung juice mo." Sabi ko habang inabot kay Giovanni. I dont know if ako lang ba ang nakakaramdam ng awkwardness pero gr, super awkward mga ghorl. As in!

"How are you?" Paninimula nya ng usapan. Gosh. Buti nalang nag-open ng topic, baka maging kalansay kami dito sa kinatahimik eh chos.

"Im fine thankyou. Ikaw kamusta ka?" Pagtatanong ko. Gusto ko pa sanang idagdag na 'langhiya ka, matapos kong mafall sayo malalaman kong ikakasal ka dahil naanak mo sya?!' But I think magiging clueless sya at magmumukha akong tanga kaya, huwag nalang.

"I-im okay din. S-si Nash, i-is he your u-uhm b-boyfriend?" Kinakabahan nyang tanong. I wanna laugh at hime cause right now he's so cute but geez. Wht would I laugh? And him assuming that Nash is my boyfriend? Gosh. Never in my life.

"Oh si nash? No. He's not my boyfriend, he's a  guy friend of mine which I met when I was in Greece." I saw a hint of relieveness in his eyes, and I dont know why. Dahil ba sa kaibigan ko lang sya? Or dahil sa wala akong boyfriend? Uh. I think the two are the same geez.

"When you went to Greece, anong naging trabaho mo?" Sa sinabi nyang iyon, napatigil ako. 'Trabaho'. If moving on from him is a job, then that would be my job there. Drinking liquours, going out for a party then go home when the sun is shining brightly. Yeah. Nagrebelde ako noon, noong nalaman kong nakabuntis ka.

"Oh, isa akong lawyer doon. And Im just here in the Philippines for my vacation and sakto namang kasal mo and I was invited so yeah." Aminin ko, hindi ako nandito para sa kasal nyo, Im here to get you and my revenge, char. Im too busy with my cases. Lawyers be like:

Hashtag : In a relationship with my unending cases tsar.

Tumango naman sya dahil sa naging sagot ko. Kinuha nya ang Juice nya at nilagok iyon. So, I think pupunta na sya.

"Lyka, as I stepped out that door is the time when I will completely forget my feelings for you." Habang binibigkas nya iyon, doon bumuhos ang mga luhang tila matagal ng gustong lumabas. 'Why?'. " August 22, the day when I realized that I love you. Pansin mo noon di kita tinawagan, tinext and pinansin whole day? Cause my mind and my heart are arguing, theyre arguing kung sasabihin ko ba o hindi ang nararamdaman ko sa iyo. But guess what hahaha, nanalo ang isip ko." Lalapitan kona sana sya para pahidin ang luhang tila isang talon sa pag agos. Ngunit, lumayo sya and motioned me not to wipe it.

"Don't. Please don't. B-baka makalimutan k-kong ikakasal ako n-ngayon and i-itatakas kita. L-let me c-confess my love f-for you." Tumango ako.

"Lyka Jimenez, I-i am very h-happy t-hat I b-became a part of y-your life, s-sorry for my s-shortcomings. A-and expect that, t-the moment I s-step o-outside your r-room, is the m-moment na h-hindi na kita guguluhin." Lumapit sya saakin, he took a strand of my hair na humaharang sa aking mukha, inipit nya iyon sa tenga ko.

He smiled, a geniune one.

"I love you, Lyka. But, I have my wife, my sons. Please, be happy."

Sa pag labas nya ng pintuan, ay ang syang pag upo ko sa sahig dahil sa panghihina. Ngayon ko napagtanto na, hindi madaya minsan ang tadhana, minsan tayo ang gumagawa ng mga bagay na sa kinabukasa'y pagsisisihan natin.

I am Lyka Jimenez, and this is my story.

-------------

Authors Note:
      
         Helloooo gaiss!!!!! This is my first story in wattpad and I hope that you will support me. Im just a newbie and still learning. I write not because of fame but to express my story.