ကျနော်နဲ့အလွဲများ ၃
နောက်တနေ့ ကျောင်းပြန်တက်တဲ့ချိန်
ကျောင်းခေါင်းလောင်းမထိုးခင် အတန်းရှေ့မှာ ထုံးစံအတိုင်း လူစုကြတယ်
သီရိကစပြီး
"ဟဲ့ ဝက်မ နင်မနေ့ကဘာအချိုးချိုးတာလဲ အားလုံးမပါပါဘူးပြောတဲ့ဟာကို"
ဖြိုးမြတ်က ရီရင်း "ဟီဟီ ဒီလိုပဲပေါ့ကွယ် လျင်သူစားကြေးလေ"
"ဘာလဲဟ လျင်သူစားကြေး"
"နင်တို့ မနေ့က မတွေ့လိုက်ဘူးမလား ကျောင်းသားသစ်က ဘင်ခရာအဖွဲ့ထဲမှာပါတယ်"
"ဟယ်"
"ဟာ"
"သွားပြီဟာ"
အသံပေါင်းစုံထွက်လာတယ်
"နင်က အဲဒါကြောင့် အရှေ့ပြေးတက်သွားတာလား"
"Nae"
ရွှန်းရွှန်းက ဦးဆောင်ကာ "ဟဲ့ ငါတို့တွေဆရာမကြီးကိုသွားပြောမလား"
"ဘာသွားပြောမှာလဲ"
"ငါတို့လဲဘင်ခရာထဲပါမဲ့အကြောင်းလေဟာ"
(Aww သိပ်မပါချင်ကြဘူးနော်)
"စိတ်မကောင်းမဖြစ်နဲ့ နင့်အရပ်နဲ့ဆို ပုလွေပဲရမှာ"
"ဘာ!!!!!!!!"
"နင်မိုက်ရိုင်းလှချည်လား 😡😡"
"ဟဲ့ ငါပြောတာ ဘင်ခရာထဲကပုလွေကို ပြောတာဟဲ့"
(သူသန်ရာသန်ရာတွေးနေတယ်)
"မသီက "တော်သေးတယ် နို့မိုဆို ငါထင်တာမှန်တယ်"
"ဟင် နင်ကဘာထင်တာလဲ"
"ငါလဲပုလွေပဲထင်တာ"
"Arr အဲဒါမ်ား ဒီစကားနှစ်လုံးနဲ့ရှုတ်နေတာပဲ"
"နင်တို့ ဘင်ခရာ ဘယ်တော့စမှာလဲ"
"စနေနေ့"
"မနက်ဖြန်ပေါ့"
"Inn"
"ငါတို့လဲလိုက်မယ်"
"လိုက်လေ ဘာလဲ ငါ့ကိုစိတ်မချလို့လား"
"နင့်စောက်ခွက်ကြီး စိတ်မချစရာလား"
"ကျောင်းသားသစ်ကိုလိုက်ကြည့်မို့"
