"ရှောင်ဝူလည်း ဒီအိမ်သားပါ၊ အရီးတော်ရယ်။ ဒီကိစ္စတွေအားလုံး သူ လုပ်သင့်လုပ်ထိုက်တဲ့ တာဝန်ဝတ္တရားရှိပါတယ်။ ပြီးတော့ ကျွေ့ယင်နန်းမှာလည်း ဂိုဏ်းချုပ်ရော သခင်လေးရှန်ရော ရှိနေပါတယ်။ ဆူကျုံးနဲ့ရှီးနန်ဆိုတာကလည်း နီးနီးလေးပါ ၊ ဟိုမှာ တစ်ခုခုအရေးအကြောင်းရှိခဲ့ရင်တောင် အမြန်မြင်းနှင်ပြီး သွားလို့ရပါတယ်ရှင်၊ အရီးတော်ကျင်း မစိုးရိမ်ပါနဲ့"
အရီးတော်ကျင်းက သူမလက်များကို ခပ်ဖွဖွပုတ်လိုက်ကာ
"မင်းတို့ ဇနီးမောင်နှံကို ပင်ပန်းစေမိပါပြီကွယ် ။ သြော်၊ ဒါနဲ့ နေ့ခင်းတုန်းက ဘယ်ကိုသွားနေတာလဲ၊ တစ်နေ့လုံးပျောက်နေလို့ပါရော"
"အစကတော့ ဆေးသွားဝယ်မလို့ပါရှင်။ ဒါပေမယ့် ကျင်နျဲန်နဲ့ လမ်းမှာဆုံခဲ့ပါတယ်"
ကျင်နျဲန်ဆိုသည်မှာ ထိုနေ့က ကျားရန်မှ ကျောက်ဝူကယ်ဆယ်ပေးခဲ့သော ကလေးအမေဖြစ်သည်။ ဒီတစ်ခေါက် ရှီးနန်ပြန်ရောက်လာတော့ အကြာကြီးမှီခိုနေထိုင်မည်ဖြစ်ရာ အရီးတော်ကျင်းလည်း အထည်ဆိုးဆေးလုပ်ငန်း၌ သူမအား လုပ်ကိုင်ခွင့်ပြုထား၏။ အခြားမိန်းမပျိုလေးများ၏ သာယာရွှင်လန်းသော တက်ကြွလန်းဆန်းမှုကြား သူမသည်လည်း ပြုံးရွှင်လာတတ်ပြီဖြစ်ကာ လူတိုင်းနှင့်လည်း ဆက်ဆံရေးအဆင်ပြေနေခဲ့သည်။
"ကျင်နျဲန်?.....သူ ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ကျင်နျဲန်က တစ်ယောက်ယောက်ကို ပုန်းနေသလိုပဲ၊ အရီးတော် ။ လမ်းဘေးစျေးဆိုင်မှာ ခြင်းတောင်းပစ်ချပြီးတော့ကို အိမ်ကြိုအိမ်ကြားထဲ ပုန်းနေတာ၊ နာရီဝက်တိတိပြည့်တော့မှ ထွက်လာတယ်၊ ထွက်လာတော့လည်း မျက်နှာကို အဝတ်ဖြင့်သေချာအုပ်ပြီးတော့မှ စံအိမ်တော်ဆီပြန်လာတယ်"
"ဟင်.....ဘယ်သူ့ကို ထွက်ပြေးနေသတဲ့လဲ"
"ခပ်ဝဝဘုန်းကြီးတစ်ယောက်ပါ အရီးတော်။ ရှီးနန်ဒေသခံလည်း မဟုတ်လောက်ဘူး ၊ စောနလည်း လမ်းကလူတွေမေးကြည့်တော့ အဲ့ဘုန်းကြီးက အရင်နှစ်ရက်သုံးရက်လောက်ကမှ ဒီကိုရောက်လာတာလို့ပြောတယ်။ အပြောကောင်းတာနဲ့လုပ်စားပြီး ဆေးအတုတွေ လိုက်ရောင်းနေတယ်တဲ့"
အခန်း - ၆၈ (ဂူအောင်းပြီး သိုင်းကျင့်ခြင်း)
Comenzar desde el principio
