Duvarlar açılıyor. Bir hatırlatıcı olarak yolladıkları külleri başımızdan silkeliyoruz, kirlettikleri havadan çektiğimiz nefes uzun sürsün diye burnumuzu kapatıyoruz, gözlerimizi ovuşturuyoruz.
Dışarıda ne var? Hayallerimizden gelen fikirlerle ezilip büzülüyoruz; bazılarımız ağlayacak, bazılarımız arkasını dönecek. Özlem duyduğumuz her şeyi içimizden çıkarmak için kaşınacağız, kaşınacağız, kaşınacağız.
K ü l l e r h e r y e r d e —k i r p i k l e r i m i z d e —c i ğ e r l e r i m i z d e —b i l m i y o r u m. T ü k ü r s e k g r i ç ı k a c a k.
Ellerimiz de her yerde. Taşlarda, duvarlarda, bedenlerde. Gözlerde, bellerde, havada.
Yaş topraklar kurudu sayılır —güller karardı kararacak.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
