Sorun Değil / Yangdery

0.2

   Küçük bir pastanenin açık kapısını gören Yangyang, oraya doğru koşmaya başlamıştı. Bu durumda yapabileceği tek şey buydu. Kapıdan içeri girdiğinde soluk soluğa olduğundan olacak ki pastanedekiler ona bakmıştı. Yangyang bakışlardan rahatsız olduğu her halinden belli olan bir yürüyüş ile herhangi boş bir masaya oturdu. Uzun zamandır işsiz olduğu belliydi.

     Yanına birisi gelip oturdu ancak Yangyang bakmaya bile tenezzül etmemişti. Muhtemelen onun hakkında soru soracak ve Yangyang'ı bunaltacaktı. Lakin adam şöyle dedi.

"Yardıma ihtiyacın varmış gibi duruyor, anlatmak ister misin?"

   Yangyang'ın tahmini doğru çıkmıştı. Soru soruyordu ve cevap bekliyordu. En kısa cevaplardan ama en mantıklısından konuya giriş yaptı.

"İş bulmalıyım"

  Düzgün olmayan Korecesi çabuk fark edilen cinstendi. Karşındaki adamın ise harikulade bir Korecesi vardı. Herkesin de anlayacağı gibi adam Yangyang'ın yabancı olduğunu anlamıştı.

"Yabancısın galiba, bu pastaneye bağlı bir cafe var. O cafede çalışan aranıyor. Gidip bir bak istersen. Seni alacaklardır, eminim!"

  Adamın iyi biri olduğunu anlayan Yangyang, onu ilk defa bu kez inceleme fırsatı bulmuştu.

   Koyu kahve saçları, parıldayan gözleri, keskin çene hattı ve griyi andıran - hangi renk olduğunu anlayamadığımız- renkte gözleri. En belirgin özelliği de bu idi. Çocuğun Asyalı olduğuna emindi. Fakat nasıl oluyorda gözleri gri oluyordu.

    Dünyada gri gözlü insan sayısının oranı %1 idi. Bu kadar az bir orandan Asya'da olması pek mümkün değildi.

    Tamam onu bunu geçelim çocuk yakışıklıydı ama Yangyang çocuğa bakmaya devam ederse muhtemelen azar yiyecekti. Yangyang ayağa kalkmadan önce şunu dedi:

"Yardımlarınız için teşekkür ederim, dediğinizi yapacağım, iyi günler"

   Yangyang ayağa kalktı ve selam verdi. Ardından kapıya doğru ilerlemeye başladı. Çocuk arkasından seslendi:

"Sorun değil!"

Bir bölümün daha sonuna geldik. Umarım beğenmişsinizdir!

    İyi günler dilerim🖤