Their Love

Part-9

ကျန်းချန်နိုးလာတော့ စိမ်းသက်နေတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်ကိုတွေ့လိုက်ရတယ် သူအိပ်နေတဲ့ကုတင်ပေါ်ကိုကြည့်လိုက်တော့လဲ သူ့အိမ်မဟုတ်တာတွေ့လိုက်ရတယ် သူ့အိမ်ကဒီလိုမဟုတ်ပါဘူး ဒီအိမ်ကအရမ်းလှပီး အရမ်းကြီးကျယ်လွန်းလှတယ် သူညကဘာဖစ်ခဲ့တာလဲဆိုတာကိုစဉ်းစားနေခဲ့တယ်

ကျန်းချန်- ငါဘယ်ရောက်နေတာလဲ ဒီအိမ်ကအရမ်းလှပီးအရမ်းကြီးကျယ်လွန်းလှတယ် ငါ့ကိုဖမ်းလာတာလား မဖစ်နိုင်တာ ဖမ်းလာရအောင်လဲ ငါကချမ်းသာနေတာမဟုတ် ရန်ညိုရန်စတေလဲမရှိပါဘူး ဘယ္သူမ်ား ငါညကကျဲကျဲအိမ်ကနှင်ချလိုက်လိုအပြင်ထွက်တဲ့အချိန် ငါကိုတစ်ယောက်ယောက်ကအနောက်ကနေ နှာခေါင်းပိတ်ပီး ငါသတိမေ့ဝါးတယ် ဘာဖစ္သြားတာလဲ အား...... မမှတ်မိတော့ဘူးဟာ

ကျန်းချန်တွေးနေတုန်း တံခါးကိုတစ်ယောက်ယောက်လာဖွင့်တာသူသိသွားတယ် ရုတ်တရက်မို့ သူဘာမွမလုပ္မီလိုက္ဘူး

စုန့်လန်- ကလေးနိုးပီးလား

စုန့်လန် ကျန်းချန်အနားမှထိုင်ပီး မေးလိုက်တယ်

ကျန်းချန်- ကျွန်တော်ကိုဘယ်ကိုခေါ်လာတာလဲ ကျွန်တော်ဘာလုပ်ဖို့ခေါ်လာတာလဲ အိမ်ပြန်ပို့ပေး 

စုန့်လန်- ok ကိုပြောပြမယ် ဒီအိမ္က ကို့အိမ် ကိုတစ်ယောက်တည်းသီသန့်အိမ် ဘာလိုခေါ်လာခဲ့တာလဲဆိုတော့ ကလေးကိုချစ်လို့ ကေလးကိုခိုးလာတာ

ကျန်းချန်- ကျွန်တော်အိမ်ပြန်ချင်တယ် ကျွန်တော်ကိုပြန်ပို့ပေး ကျွန်တော်ပြန်မယ်လို့

ဆိုပီး စုန့်လန်လက်ကိုအတင်းဆွဲပီးပြောနေခဲ့တယ် စုန့်လန်ကသူ့အသားကိုထိတာမကြိုက်ဘူး သူ့မားနဲ့ပါးတောင် သူ့သားရဲ့အသားကို ထိလို့မရဘူး ခုကျန်းချန်ထိတော့

စုန့်လန်- တော်တော့နော် ခေလး ကိုမအော်ချင်ဘူး ကလေးမားကကလေးကိုအိမ်ပေါ်ကနှင်ချလိုက်တာကို ကလေးကပြန်သွားချင်နေတာလား ငြိမ်ငြိမ်နေ ကိုယ့်အသားကိုထိတာ ကိုယ့်မကြိုက်ဘူး

လို့ကျန်းချန် ကိုအသံမာမာ ရုပ်မာမာနဲ့ပြောလိုက်တယ် ကျန်းချန်လဲ လန့်ဝါးပီး ထပ်ပီးမပူဆာတော့ဘဲ ငိုမဲ့မဲ့နဲ့ ကုတင်ပေါ်မှပြန်လဲနေခဲ့တယ်