İZMİR BİZİ AŞAR(DÜZENLENİYOR)

Δ3.bölümΔ

Aman bana ne ya kimse kim valla bu yorgunlukla hiç onu düşünemem eve gidip uyumam gerek eee uyku en önemli ihtiyaç...

–kuzen eve geçelim istersen uykum var malum yol yorgunuyuz

–tamam kaptan yanlız ben resim çizecem beni ancak o rahatlatır

Evet inanması zor ama Merve resim çiziyordu hem de ne resim onun gibi odun benim tabirimle Meşe odunundan biri için fazlaca iyiydi Merve başkaları için buzlar kraliçesi olabilir ama benim içim Meşe odunuydu:)))
Buradan sonrasını Merve anlatıyor malum asıl kızın devreye girmesi gerek;)

Resim çizmeyi seviyorum bir kere rahatlatıyor beni, o hep aradığım huzuru teslim ediyor bana, ben Merve Uras namı diğer Buzlar kraliçesi aradığı mutluluğu bir kağıt parçalında buluyor komik şey doğrusu... "BUZLAR KRALİÇESİ " bu unvanı aldığımda daha liseye yeni geçmiştim ilk o zamanlarda anlamıştım insanlara güvenmemem gerektiğini  ondandır ya 14 benim uğursuz rakamım olmuştur... her ne kadar dışarıdan beni zengin piç gibi göstereceğini bilmeme rağmen herkese soğuk davranıyorum elbette  beni yargılayan tonlarca insanın olduğunun farkındayım yinede kafama eseni yapıyorum ve yapacağımda sonuçta benim koruma kalkanım buydu ve ben zırhımı seviyordum elbetteki zırhımın açıkları vardı sadece onlara işleyemiyordu; mesala sevdiğim insanlar Ayşe, Betül ailem gibi, ha bir de resim ve müzik bunlara karşı bünyem zayıftı ama sevdiğim zayıflıklardı bunlar, diğer şeylerin aksine...

Yeni evimiz çok büyük değildi aslında, dekoru tamda istediğimiz gibiydi ya da Ayşenin istediği gibi mi demeliydim:),yalnızca iki odayı kendim dekor etmiştim birini kişisel odam olarak kullanacaktım diğeri ise ki benim için önemli olan oda buydu resimlerim içindi evin en iyi ışık alan odasıydı kocaman bir balkonu vardı odanın duvarları griydi mobilyalar ise koyu mor zemin ahşaptı ve en son olarak perde takımdan dolaplara kadar her şey siyahtı aynı benim içim gibi, bir çoğunuz merak etmiştir bunlar hangi ara bu evi alıpta bu hala getirdi cevabı basit yazın başından beri kaçmayı planlıyordum ve her şeyi en ince ayrıntısına kadar düşündüm telefonlar evde bırakıldı, kredi kartları imha edildi,  ev  ve araba Ayşenin üstüne yapıldı neden mi Ayşe babam asla Ayşenin bu kadar cesur bir şey yapmıyacağı bilirde oldan bazen düşünüyorumda Ayşeni orda bıraksaydım acaba daha iyi mi olurdu lakin biliyordum Ayşeyi iş kadını yapacaklardı sonuçta Aile şirketi yönetilmeliydi ve bunu ancak bizden biri yapabilirdi ee bu kişi ben olmuyacağıma göre yinede bizimkilerin unuttukları bir şey vardı Ayşe psikolog olmak istiyordu ve ben asla kuzenime istemediği bir şey yapılmasına izin vermem...

Bu eve geldiğimizden beri huzur bulduğum doğruydu ve ben bunu bir resimle taclandırmak istiyordum evimizdeki ilk günü hatrına bir melek çizmeye karar verdim aynı hayallerimiz gibi tertemiz olan bir melek ve bunu balkonda çizecektim bu evde en çok orda rahattım, tablo bittiğinde oturma odasına asacaktım her şeyiyle bembeyaz olan odaya ahh Ayşe ve onun beyaz takıntısı...
Duman~Senden daha güzel

Eşliğinde resmi çizmeye başladım ilk resmimi 15 yaşımda çizmiştim yine bir karakalemdi evet bu güne kadar hep karakalem çizmiştim hiç bir resmimde renk yoktu renklerin hepsi beyaz da saklamıştım olması gerektiği gibi

Yaklaşık 2 dk geçmiş olmalıydı çünkü daha resmin taslağını çiziyodum aslında resim çizerken dikkatimi hiç bir çekemez ama duyduğum erkek sesi cidden ilgiyi hakediyordu