"Izuku!"
Izuku yavaşça gözlerini açtı evinin önünden gelen ses ile.Yatağından kalktı ve küçük ayaklarını kullanarak camının önüne gidip parmak ucuyla sesin yönüne baktı.
Ona gülümseyen sarışın arkadaşını görünce o da gülümsedi.
Sarışın çocuk eliyle gel işareti yapınca, Izuku koşarak odasından çıktı, merdivenlerden aşağı indi ve dış kapıya gitti.
Kapıyı yavaşça açtığında arkadaşına,
"Günaydın Kacchan!" Dedi en büyük ve en içten gülümsemesiyle.
Katsuki de gülümsedi.
"Günaydın. Bu gün özgünlüklerimize çalışalım olur mu?"
Izuku zaten ailesi evde olmadığı için Katsukinin elinden tuttu ve onu içeri çekip kapıyı arkalarından kapattı.
"Aslında.. annem bana özgünlüğümü kullanmamam gerektiğini söyledi Kacchan. Tehlikeli ve.. yasadışıymış."
"Ama ikimiz.. beraber kahraman olmayacak mıyız?"
Katsuki Izukunun yüzüne baktı.
"Söz vermiştik."
İzuku gülümsedi.
"Hala geçerli... hem gizlice kullanmaya çalışıyorum."
Katsukinin gözleri parıldadı.
"Beni korkuttun." Diye mırıldandı.
Izukunun karnından duyulan kocaman gruldama ile Katsuki en iyi arkadaşına sırıttı.
"yeni kalkmıştın değil mi?"
Izuku untacını gizlemeye çalışarak mutfağa koştu. Katsuki de arkasından kahkaha atarak onu takip etti.
