႐ိုး႐ွင္းခန္႔ညားမင္း (ရိုးရှင်းခန့်ညားမင်း)

Part 16(Zawgyi & Unicode)

"ဒါနဲ႔ေလ နင္နာမည္ကိုငါမသိဘူး ေျပာအံုး"

"ဟင္။ နင္တကယ္မသိတာလား။ ငါတို႔၇တန္းထဲကအတန္းတူတာေလ။ ငါ့နာမည္ သစ္ရင္ခက္ေလ"

"ေမ့သြားလို႔ပါဟာ"

ခန္႔ညားတကယ္ပင္မသိပါ။ ဘယ္ႏွတန္းေရာက္ေရာက္ ကိုယ့္အခန္းထဲမွာ ဘယ္သူဘယ္ဝါရိွတယ္ဆိုတာသတိမထားမိပါ။ မွတ္လည္းမွတ္မထားပါ။ ရဲမာန္ေတာင္ ငယ္ေပာင္းအခင္ဆံုးသူငယ္ခ်င္းမို့။ က်န္တဲ့သူေတြဆို သူတို႔နာမည္ေျပာၿပီးမိတ္ဆက္မွသာသိသည္။ ကိုယ့္အခန္းထဲက လူေတြကိုသာမသိခ်င္မသိလိမ့္မည္။ သို့ေသာ္ ႐ိုး႐ွင္းအခန္းထဲမွ မိန္းကေလးေယာက်္ားေလးအားလံုးကိုသိၿပီး အားလံုးနာမည္ကိုလည္းမွတ္မိေနတဲ့ ခန္႔ညားပါတဲ့ေလ။

"ဟုတ္ပါၿပီ။ စာဆက္လုပ္အံုး အ႐ုိက္ခံေနရအံုးမယ္"

"ေအးပါ"

ခန္႔ညားကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီးမွ ႐ိုး႐ွင္းႏွင့္ ရဲမာန္ကို သစ္ရင္ခက္ သတိရမိသည္။ သူမ့ကိုေမာ့ၾကည့္ေနၾကသည့္ နွစ္ေယာက္ကို ျပံဳးျပၿပီး ႏႈတ္ဆက္သည္။

" ရဲမာန္ေရာ ႐ိုး႐ွင္းေရာ ငါစာသြားစစ္လိုက္အံုးမယ္။ တစ္ခုခုအကူညီလိုရင္ေျပာေနာ္"

"ဟုတ္""အင္း"

ထြက္သြားေသာ ဆံပင္ဂုတ္ဝဲနဲ႔မမလွလွအား ႐ိုး႐ွင္းလိုက္ၾကည့္မိသည္။ ဒီအမ့ကို သူေတြ႔ဖူးသည္။ ဘယ္မွာေတြ႔ဖူးမွန္းစဥ္းစားမရ။ အာရံုျဖန္႔က်က္၍ ဦးေႏွာက္တို႔ကိုအလုပ္ေပးမိသည္။

အတိတ္ေန႔စြဲတစ္ခု။ ႐ိုး႐ွင္းေမ့ပစ္လိုက္ခ်င္ေသာေန႔ရက္တစ္ခု။ ေသြးမ်ားစိုရႊဲေနသည့္ ဥကၠာကို အားနဲ႔ လႊဲ႐ိုက္ေနေသာ ခန္႔ညား။ ထိုျမင္ကြင္းကို ထပ္မျမင္ခ်င္တာေၾကာင့္ မ်က္လံုးစံုမိွတ္၍ ေခါင္းအတြင္တြင္ခါမိသည္။

ေခါင္းမ်ားဆက္တိုက္ခါေနတာေတာင္ ၾကားလိုက္ရသည့္အသံတစ္သံ။

"ဟဲ့ ဟဲ့ဆြဲေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ႐ိုး႐ွင္း"

လက္ကို စိုးရိမ္တႀကီးဆြဲလႈပ္၍ သတိေပးေနေသာမိန္းကေလးတစ္ေယာက္။ ဒါဆို အဲ့တစ္ေယာက္က သစ္ရင္ခက္။

..........

ေခါက္စားပြဲေလးေပၚ စာအုပ္ပလပြနဲ႔ စာလုပ္ေနတဲ့ေကာင္ေလးကို ၾကည့္၍ ရဲမာန္ျပံဳးမိသည္။ ဒီေကာင္ေလးက စာေတာ့တအားႀကိဳးစားတယ္။ မမွတ္မိတာေလးကလႊဲလို႔ေပါ့။