Kaçıyordum, biliyorum ki kaçmazsam beni öldüreceklerdi.
Dünya şuan savaş içindeydi sadece inananlar yaşayabilirdi.
Koşarak bitmek üzere olan bir binaya girdim hemen 3. Kata doğru koşturdum.
Peşimdekilerden şuanlık saklanabilirdim.
Ben korkuyla etrafı gözetlerken gözlerim bi adamla kesişti adam alt katta dümdüz bana bakıyordu.
Sonra birden gülümsemeye hatta sırıtmaya başladı.
" Hay aksi şimdi ne yapacağım ? " sesim mırıltı gibi çıkmıştı.
Adam gözlerini kapattı ne yapacağına bakarken bir anda adam kayboldu gözlerimi kapatıp tekrar açtım ama adam yoktu.
Gelen ses ile arkamı döndüm.
" Beni mi arıyordum küçük bey ? " dedi sırıtırken
Korkudan zangır zangır titrerken adam elini omzuma koydu.
Hayır ben inananlardandım ölmeyi bekleyemezdim kurtulabilirdim.
Evden kaçmak için yaptığım haraketi tekrarladım.
Ellerimi birbirine kenetledim ve kendimi 5. Katta hayal ettim.
Gözlerimi açtığımda gerçektende 5. Katta duruyordum.
3. Kata baktığımda adam gururla bakıyordu ama niye ki o beni öldürmeyecek miydi ?
Aklıma gelen düşünce ile gözlerimi şokla açtım yoksa o adamda mı inananlardandı ?
Adamın az önce olduğu yere baktığımda orda olmadığını görüp hayal kırıklığı ile ellerimi pes edercesine serbest bıraktım.
" İnananlar asla böyle durmaz evlat " az önce ki adamın sesini arkamda duyunca ona döndüm ve koşarak ona sarıldım.
" Sonunda bir inananla karşılaştım herkes yaşamayacağını düşünüyor ki inanan insanları öldürmeye başladılar. " aklıma düşen görüntülerle üzülmüştüm küçük kardeşim de inananlardandı fakat annem korkudan onu öldürmüştü.
Gözümden bir damla yaş aktı yanımda duran adam elinle göz yaşımı sildi.
" Ağlarsan kaybedersin , yaşamak için güçlü kal evlat " dedi.
Bir anda yağmur yağmaya başladı.
Bu yağmur inananların gözyaşıydı benim için
Yanımda duran adam bana elini uzattı.
" Ben Denny Morgan senin adın ne ? " Dedi uzattığı eli gülümseyerek tuttum.
" Bende Christopher Gray memnun oldum efendim " dedim.
Denny amca camın olduğu tarafa doğru yürüdü ve bana dönerek
" Yağmuru durdurmak ister misin evlat ? " diye sordu heyecanla gözlerimi kocaman açtım " Bunu gerçektende yapabilir miyim ? " diye sordum.
Denny amca gülümseyerek başını salladı " İnananlar herşeyi yapabilir evlat unuttun mu ? "
" Ah evet " dedim ellerimi başıma vurarak denny amca elini uzattı ona doğru ilerledim ve camın önüne geldim.
Ellerimi iki yana açarak gözlerimi kapattım.
" STOP " diyerek bağırdım.
Gözlerimi açtığımda yağmur havada asılı kalmıştı. Gözlerime inanamayarak hemen denny amcaya döndüm gururla bana bakıyordu.
Cama dönüp gözlerimi kapattım ellerimi iki yana açıp " VAİ AVANTİ " diyerek bağırdım. Yağmur tekrar yağmaya başladı.
Arkamı döndüğümde bana gururla değil endişe ile bakan bir denny amca beklemiyordum.
