Het is 9 uur. 9 uur 24 om precies te zijn. Ik sta op perron Hasselt - Antwerpen. Ondanks het vroege tijdstip, zijn er tal van mensen die op de trein zitten te wachten. Pendelaars, Schoolieren, moeders met kinderen...; Naast mij staat een middelbare man in zijn krant te bladeren. Mijn oog valt even op titels.
" AANSLAG IN GAY BAR NEW YORK "
Ik huiver even. Op zulke momenten ben ik toch wel blij dat ik in een land als België woon. "... komt aan in perron 5. Deze trein stopt in...". De vrouwelijke robotstem laat me opschrikken. Dat moet 'm zijn. Wanneer de wagons arriveren, drommen alle reizigers plots samen. Het voelt zo vreselijk verstikkend. Als het mijn beurt is om op te stappen, raakt mijn voet opeens vast in één van de treden. Ik probeer hem vlug los te trekken. Dat lukt niet en ik wankel achteruit. Terwijl ik in de halve seconde de grond verwacht te raken, gebeurt er iets onverwachts. Twee sterke armen omringen mijn borstkas. Mijn blik schiet naar achter en ik kijk recht in ogen van een onbekende jongeman. Ondertussen probeer ik mijn evenwicht te hervinden. " Gaat het?", vraagt de stem als ik weer op mijn benen sta. De jongen glimlacht vaagjes. Wat is hij knap. Zijn helblauwe ogen steken af op zijn bleek gezicht dat bedekt is met sproeten. Hij draagt een zwart jasje en een groene legerbroek. " Euh... zeker, dankjewel", stamel ik uit. Plots besef ik dat er nog een heleboel personen moeten opstappen en ik draai me snel om. Vlug wandel ik door de drukke wagons op zoek naar een zitplaats. Ik zet mij in een vierzit naaste een oudere vrouw. Voor het vertrek staar ik uit het raam. Elke vezel van m'n lichaam heeft geen zin in deze werkdag. Nog maar 6 maanden zit ik op kantoor en toch ik ben het al kotsbeu. "Is deze plaats vrij?". De vrouw naast me antwoord. "Ja, gaat u maar zitten". Ik draai mijn hoofd en zie, tot mijn grote verbazing, de jongen van daarjuist. Dezelfde mooie blik en prachtige lichaam. Hij zet zich non-chalant neer. Kriebels wellen op in mijn onderbuik. Waarom voel ik mij zo? Ik ken hem helemaal niet! De knappe vreemdeling zijn gsm gaat af. In no time neemt hij op. " Ja natuurlijk zet je dat ook op de flyer! Bubble tea is de specialiteit van het huis. ..... Ik ben er bijn.... Oké, tot straks" en hij hangt op. Was dat zijn werkbaas die belde? Misschien heeft hij wel zelf de leiding over die "bubble tea shop". De hele reis die volgde probeer ik niet continu naar hem te staren. Ik wilde zo graag zijn naam vragen, maar iets hield me tegen. Wat als hij beledigt voelde of zelfs verafschuwd? Trouwens, de oude vrouw naast maakte me nog nerveuzer. Tegen de tijd dat het voertuig aankwam waren al verschillende mensen opgestaan. Het was zo druk dat ik hem uit het oog verloor. Kut werkspits. Terwijl ik hem probeer te vergeten, wandel ik met grote tegenzin naar het kantoor.
YOU ARE READING
De eerste keer dat ik je zag
RomanceDe jonge Marcus voelt zich helemaal overdonderd als hij Kevin voor het eerst in het treinstation ziet. Zijn verschijning, zijn gebaren. Langzaamaan ontstaat er een onwaarschijnlijke, maar gepassioneerde liefde tussen de twee.
