AMFİDEKİLER [Askıda]

12- "Gül gibi geçinip gitmiyor muyuz sence?"

Uzun bir aradan sonra uzun ve bence güzel olan bir bölümle geldik. Hadi bakalım,yorumlarınızı ve voteleri bekliyoruz. Lütfen, lütfen yorum yapın arkadaşlar.

Bu arada bölümü ChocolatePrinces'e ithaf ediyorum. Sanırım Amfidekiler'i acayip bir bağlılıkla okuyan tek kişi ^.^

Keyifli okumalar!

Taylor Swift/ Blank Space

Tanem'den...

Kapının arkasından bana çığıran Çağlam'a karşı direnmek zordu. Kız güçlüydü abi. Benimse tek elim ağırdı o da kapı tutmada işe yaramıyordu, kahretsin!

"Tanem, aç kapıyı! Kırarım bak hiç şakam yok! Delirtme beni!"

"Ama Çağlam'ım, bebeğim, canım, güzelim, sarışınım-"

"Kes sesini bee! Nasıl olurda onları kaybedersin! Üstelik sana söylemiştim kırk defa!"

Ah, evet gidip Çağlam'ın yeni aldığı Supernatural serisini çalmıştım. Aslında zaten ikimizindi, dert ettiği onları...

Söylemeye dilim varmıyor, onları...

Pekala, koskoca üniversitenin hatırlamadığım herhangi bir yerinde unutmuştum. Hadi ama isimlerimizi kazımıştık resmen, bulan biri getirirdi. Değil mi? Yahu resmen birşey olur diye Çağlam üzerine "Kitabımızı biz yokken elleyen pislik! Eğer zaten bu kitaplar senin elindeyse Tanem bunları biryerde unutmuş demektir. Yaşamak istiyorsan aşağıya bıraktığım numaralardan birini ara! Hemen." yazmıştı.

Acaba önceden hissetmişmiydi bu kız. Aslında haklıydı. Birde ben yanımda en az üç tanesini taşımalıydım ki kapaktaki Dean Winchester'a doya doya bakıp iç çekebileyim. E dolaylı yoldan üç tanesi kayıptı şimdi. Ben de az değildim hani.

"Tanem vallahi aç şu kapıyı, yolacağım saçını. Dur... Birde üçer beşer götürdün değil mi? Oy ben nerelere gidem?!!??!"

O sırada ikimizin de birden çalan telefonuyla ortalık sessizliğe büründü. Sorun şurdaydı ki benim telefonum Çağlam bölgesinde, onunkiyse benim bölgemdeydi. Çünkü saçlarımı kaybetmemek için gördüğüm ilk odaya, Çağlam'ınkine dalmıştım.

"Aç şu kapıyı kim arıyor ona bakayım."

"Ben bakarım, sende benimkine bak, hayatta çıkmam burdan. Henüz ölmek için çok gencim."

"Telefonu aç, sonrada kapıyı tabii."

Ona cool bir şekilde cevap vermeden telefona doğru ilerledim. Kapı hala açılmayınca gözlerimi devirdim, kilitlemediğimi biliyordu çünkü kilit yoktu. Arayan numaranın kim olduğu gözükmediği için, endişe etmeden açtım. Nede olsa Çağlam'ın telefonunda bile kayıtlı değildi. Karşıdan boğuk bir erkek sesi geldi.

"Çağlam?"

"E şey, ben Tanem, ev arkadaşı. Siz kimsiniz acaba?"

"Boşuna kibar taklidi yapma Tanem. Aynı derslikteyiz oldukça kaba ve-"

"Of sen miydin garson çocuk. Bekle Çağlam'a vereyim."deyip kapıyı açtım. Karşımda bir adet kaşlarını çatmış telefonumla beni arayan kişiye söven bir Çağlam vardı. Oflayarak elindeki telefonu bana uzattı, bende onunkini ona.

"Al şunu ya, oksijen israfı resmen oksijen."diyip sinirlice telefonunu elimden aldı ve kabaca "Hı?"diye tepki verdi. Bide bana kaba derlerdi.

"Ee sen kimsin?" Diye elimdeki telefona doğru konuşup Çağlam'ın odasının ortasına çöktüm. O da garson çocuğa laf yetiştirerek yanıma geçti.