Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 71*

'Ja, ieder jaar planten we er en houden we de zaden terug bij voor volgend jaar.' Ze delft opnieuw een ander puntje en we doen terug hetzelfde.

'Iedereen kreeg ook een paar zonnebloempitten mee naar huis. We wouden hem zo kunnen herdenken. Het voelt ook fijn om ieder jaar terug de pitten te verzamelen en in het najaar terug het proces te zien. ' 

'Misschien moet ik dat ook eens doen voor mijn ouders en zus, ik heb die nooit echt herdacht.' Mompel ik terwijl we bij één van de laatste planten komen. Chloé kijkt me kort aan maar gaat dan terug verder met het aanduwen van de aarde.

'Ik heb het nooit kunnen accepteren. Ik wilde dat ze hier bij mij waren, dat ik ze aan je kon voorstellen en dat mijn moeder trots op me ging zijn dat ik eindelijk iemand had gevonden waar ik hotel de botel van ben.' Ik glimlach als ik een blos op haar wangen zie. 

'Ze zijn ook trots op je, dat weet ik zeker. En het accepteren is moeilijk, ik weet wat dat is, maar we zijn geliefden kwijt maar dat wil niet zeggen dat ze niet meer bij ons zijn. Luke is bij mij op zoveel manieren. ' Haar vingers raken kort haar ketting aan waarna ze wijst naar de zonnebloemen en de hemel. 

'Ik vind het moeilijk om mijn ouders te herdenken in een plant.' Zeg ik en merk dat het was kortaf was.

'Sorry zo bedoelde ik het niet.' Verontschuldig ik me.

'Mijn broer hield van zonnebloemen, hij plantte ze ook elk jaar. Het was schattig om te zien hoe veel zorg hij droeg om die planten. Daarom planten we ze ook elk jaar, zoals je oma en het restaurant van je moeder. Het teken dat je me er mee naar toe nam voor een etentje wil ook al zeggen dat je het meer kan accepteren.' Ze glimlacht en gaat zelfs met haar hand door mijn haar.

'Chloé.' Roep ik uit als ik merk dat haar handen onder de aarde zitten en nu het waarschijnlijk in mijn haar zit.

'Oeps.' Lachend probeert ze de aarde uit mijn haar te halen maar er komt alleen maar meer in. Ik neem haar hand vast en til haar soepel over mijn schouder.

'River, neen, stop.' Lachend slaat ze op mijn rug terwijl ik door door tuin ren. Ook Linda heeft haar werk zelfs laten liggen en kijkt ons lachend hoofdschudden aan.

'Ze is stout Linda, ik vind dat stoute kindjes moeten gestraft worden.' Pruillip ik terwijl ik voor haar ga staan ​​en naar mijn haar wijs.

'Verliefde kindjes.' Lacht ze, waardoor ze terug omdraait en verder gaat.

Ik draai me om en neem de trap langs de buitenkant, waar ik door het raam onze slaapkamers in kom.

'Als straf moet je nu met mij douchen.' Glimlach ik terwijl ik haar neer zet in de badkamer.

'Is dat een straf?' Ondeugend kijkt ze me van onder haar wimpers aan.

'Niet doen.' Grom ik. 

'Wat?' Nep-onschuldig bijt ze op haar lip. In één beweging til ik haar op het badkamermeubel.

Ik plant mijn lippen op de haren en glimlachend zoent ze me terug. Haar handen legt ze in mijn nek en de mijne vinden hun vertrouwde plek onder haar shirt bij haar heupen. Ik wil een stap achteruit nemen maar protesterend grijpt ze mijn shirt vast en trekt me terug. Haar benen slaat ze op mijn heupen heen zodat ik niet meer weg kan.

Opnieuw vinden onze lippen elkaar en vinden ook onze tongen elkaar. Ze verkent juist mijn hals als ze een melding ontvangt.

Ze negeert het en gaat verder. Een zachte kreun verlaat mijn mond wat voor haar een teken is om haar kenmerk achter te laten op mijn huid. Opnieuw krijgt ze een melding.

'Kijk maar.' Ze zucht maar neemt dan toch haar gsm uit haar broekzak.

'Het is Chase.' Mompelt ze. 'Ik moet even gaan. Ben zo terug.' Ze duwt me naar achteren en springt van het meubel af.