ထို႔​ေၾကာင္​့...........(based on true story)

sequel episode 14 uni

ကျွန်တော့်ခင်မ်ာ ငါးရံ့နှစ်ကောင်ဖမ်းနေသည့် သူလိုပင်။ နှလုံးသားကလည်း အသာကိုအလွတ်မပေးနိုင်သကဲ့သို့ ဦးနှောက်ကလည်း အစ်ကိုကျော်ကို အလွတ်မပေးနိုင်ပေ။

ဟုတ်မဟုတ် အစ်ကိုကျော့်ဆီက အတည်ပြုချက်လေးကိုလိုချင်သည်။ သို့သော်သူက စိတ်နှင့်လူမကပ်သလိုပင်။

"သားငယ်လည်း လိုက်သွားမယ်ပြောတယ်...."

သူဘာကြောင့်လိုက်သွားမည်ဆိုသည်ကို ကျွန်တော်သိသည်။ ဒါကြောင့် ဒေါ်ဒေါ်ကို ထပ်ဆင့်မေးခြင်းမျိုးမပြုခဲ့။
ကျွန်တော်တို့ထမင်းစားဝိုင်းတွင် အသာရှိမနေပါ။ သူကနေ့လည်စာပြန်စားခြင်း ပုံသေမရှိ၍ လူစုံရန်စောင့်မနေဖြစ်ပါ။

"ကျွန်တော်လည်းလိုက်ချင်လိုက်တာ...."

ကျွန်တော်က အသာညီးလိုက်သော်လည်း အစ်ကိုကျော်က မျက်ခုံးပင့်ရင်း ကြည့်သည်။ ကျွန်တော့်စကားကြောင့် သူတစ်မျိုးထင်သွားနိုင်သည်ကို ဘာကြောင့်အစထဲကမတွေးမိသနည်း။ အသာကြောင့် လိုက်ချင်သည်မှန်းသူမြင်သွားမည်။ အမှန်က ကျွန်တော့်ဖာသာလိုက်ချင်ခြင်းြဖစ်၏။ အသာနှင့်မဆိုင်။ အလုပ်မရှိပဲဒီမှာယောင်ပေယောင်ပေ နေရခြင်းထက် အစ်ကိုကျော်တို့နှင့်အတူ အရဲစွန့်သင့်သည်မဟုတ်လား။ သမာအာဇီဝကျကျဘာလုပ်ရမှန်းမသိခင် ခုလိုဖြတ်လမ်းနည်းမျိုးစမ်းကြည့်ချင်သည်။

"ညီကဘာလိုက်လုပ်မွာလဲ....မရင့်ကျက်သေးဘူးလား"

အစ်ကိုကျော်ပြောချင်သည့်အဓိပ္ပါယ်ကိုသိသည်။ ကျွန်တော်ဘာပြန်ပြောလိုက်ရမလဲ။ အစ်ကိုကျော့်အသံတွေတိမ်ဝင်နေတာ မင်းမကြားဘူးလား။ ပြောလိုက်လေ။ ဘယ်လိုစကားက အစ်ကိုကျော့်စိတ်ကိုဖြေသာနိုင်မလဲဆိုတာ မင်းသိနေသားနဲ့။

"ဟို....အဲ့လိုလည်းမဟုတ်ပါဘူး..."

ဒီလောက်နှင့်လုံလောက်ပြီထင်သည်။ အစ်ကိုကျော် လူအကဲခတ်မညံ့ပါဘူး ကျွန်တော်ပြောသည့်အဓိပ္ပါယ်ကိုနားလည်မွာပါ။ ကကြီးကအအထိ ကိုယ်ပိုင်ခံစားချက်တွေကို လိုက်ရှင်းပြနေရအောင် သူနဲ့မင်းက ဘာမှမဟုတ်တာ။ ထိန်းစမ်း ရူပိုင်။