I Honestly Love You (KimXi Fan Fiction)

Chapter 17- I don't want you to go

“I know… It’s so hard to admit, but I know she’s not like any other… she’s not like me… kaya nga siguro minahal mo siya, hindi ba? Kasi sa kanya mo nakita yung mga bagay na wala sa akin… yung mga kakulangan ko, mga pagkakamali ko… diba?”, tanong ni Denise habang patuloy na umiiyak..

“Yeah, you’re right… she’s not like you…she’s not a typical woman…. And I love her… because I love her, not because of any other reason….. I just….. love her…”, pag-amin ni Dylan.

Hindi na nakayanan ni Denise ang mga narinig, at umalis na siya sa harapan ni Dylan at tumakbo paaykat sa kwarto…

Nang gabing iyon, hindi dun sa master’s bedroom natulog si Dylan, sa halip ay sa guest room siya natulog…

Pagkagising ni Dylan, bumabas na siya, at nadatnan si Denise na naghahain ng breakfast…

Pagkakita sa kanya ni Denise, agad siyang tinawag nito…

“Good morning, Hon! Let’s eat…”, pagyaya ni Denise na parang walang nangyaring komprontasyon kagabi..

Ipinagtaka naman ni Dylan ang ikinikilos ng asawa, kaya’t hindi siya agad nakasagot..

“What’s this, Denise?”, matabang at malamig na tugon ni Dylan sa paanyaya ng asawa..

“Hon…. Please…. Tell me, it’s not too late…. It’s not too late para maayos natin ‘to, di’ba?..”, halos magmakaawang sabi ni Denise

“Don’t call me ‘Hon’…. Denise… ‘wag na tayong magpanggap… we’re not going anywhere…. “, diretsong sabi ni Dylan sa asawa, at agad na umakyat sa kwarto para maghanda sa pag-alis..

Umalis sa bahay si Dylan, hindi na siya napigilan ni Denise…

Mabilis na nagdrive si Dylan papunta sa office…

---Sa office---

Pinuntahan ni Judith sa office si Ian.

“Hi, Judith… what can I do for you, beautiful lady?”, bati ni Ian kay Judith pagpasok nito sa office niya,.

“ahm, Sir…”, inabot ni Judith ang isang brown envelop kay ian…

“oh…. What? Resignation letter??”, laking-gulat ni ian sa nakita sa loob ng envelop.

“yes, Sir…. “, matipid na sagot ni Judith.

“No… No…. you’ve got to be kidding me…. You.. you’re not resigning, Judith! What the….. “, bulalas ni ian, at nilapitan si Judith.

“sa tingin mo ba pakakawalan agad kita nang ganun-ganun lang?...”, sabi ni ian kay Judith habang hawak ito sa magkabilang braso..

“ahm, S…Sir… what do you…..”, natataranta at kinakabahang sabi ni Judith.

“ahm… wh..what I mean is…. You’re an asset in this company.. you’re one of our most outstanding architect in this company…”, sabi ni ian, at niluwagan at paghawak sa braso ni Judith.

“Sir… please consider it… I have personal reasons, Sir….. and I have to do this… “, sabi ni Judith.

“but why??? What is it about??? You’ll see, I’ll talk to the board about this.. you can’t just….. go?!”, sabi ni ian.

“this is the best thing that I can do… para walang masktan, para walang masira… Ian please… “, halos magmakaawa si Judith sa Boss niya para payagan siyang mag resign…

Nakita ni ian sa mga mata ni Judith ang lungkot at sakit… ang bigat ng pakiramdam… hindi naman magawa ni ian na panghimasukan ang personal na buhay ni Judith.. kaya’t hindi na ito nakapagpilit..