Yine uyandım kahvaltimi yaptim ve okul için hazırlandım. Yola çıktım ve işte okulayım, aptal okulda...
sanırım okula yalnızca o var diye katlanıyorum. Okula yaklaştıkca daha da heyecanım artıyor. okula bir iki adım daha... Sonunda geldim. bir el omzumda hissettim.
"Günaydın eylül!"
"Günaydn Aslı. buqün yine saçların harika. Kim icin bakalım bu güzellik!"
"Aman ya sende. kim için olabilr ki?"
"Hadi hadi herşeyi biliyorum. Burak tan hoslanıyorsun deqil mi?
"Ne alakası var ya..."
diyerek yolumuza devam ederken, ben onu görüyorum ve yine kalbim hızla çarpmaya başlıyor. Aslı birseyler anlatıyor ama ben sanki onu duyamıyorum...
icimden keşke benim olabilsen diyorum... ardından da tatlı hayaller... derken Aslının sesiyle kende geliyorum.
"Eylül! noluyo iyimisin?"
"Ha? evet evet iyiyim. neyse sen git ben geliyorum." dedim ve oradan ayrıldım. amacım onun yakınından gecmekti.
Yakınlaştım... yakınlaştım... ve sonunda onun cok sevdigim parfüm kokusunu alabilecektim. Aptallık yaptım ve önümdeki bie kıza carpıp yere düştüm. hem d tam aşık oldugum çocugun önünde. Yani Alperenin önünde! Tam rezillik!!
Gözlerimin doldugunu hisseder gibiyim. Ne yani, ezikler gibi aglayacak miydım? Biri beni kaldırdı.
"İyimisin?"
"i..iyiyim." az önce beni kaldıran Alperen miydi?
dedim içimden ve ayaga kalktım. kosarak sınıfa kostum. Lanet!! derse de gec kalmıştım. simdi bir de sinir bozucu ögretmeni mi çekecektim!
Derse girdim özür dileyerek ve oturdum. Tenefüs olunca, ne oldu? felan. klasik sorular... ' beni yalnız bırakın' dedim ve pencere nin başına gecip, Alpereni izledim. onu izlemek, tüm sıkıntılarımı alıyor gibiydi... onu izlemek beni mutlu ediyordu...
Sanırım tüm gün boyunca agladım. Şuan evdeyim. sadece bugünün şokunu üzerimden atmak istiyordum. Aldım telefonu elime ve yine bloguma yazdım. Ardından gelen mesajlara baktım. Annemden üç kuzenim Kagandan da altı mesaj vardı. Annem, yarın orada olacaklarını söylemişti. Annemler Ankara ya anneannemleri görmeye, onları ziyarete gitmislerdi. İki hafta dır oradalardı. Evde yalnız dım yani.
Kagan a gelince, o da bana birkac fıkra göndermisti. Blogumda paylasmam icin. Ayrıca ' selam kuzenlerin en süperi ' diye mesaj atmıştı. Tam cevap yazayım derken baktım arıyor...
"Alo, n'aber kuzen?"
"iyiyim. sen napıyosun?"
"Yok ben anlarım. sen iyi degilsin be ben bunun nedeninin Alperen oldugunu hissediyorum..." dedi. Alpereni sevdigimi bir tek Kagan biliyordu. o kadar iyiyiz yani Kagan la...
"Tamam ya sen beni boş ve..."
"Hadi hadi! bes dakikaya oradayım hazır ol, eglenmeye gidiyoruz...!" dedi.
Telefon yüzüme kapandı. Aslında belki de iyi gelecekti bana...
