Ένιωθα τα μάγουλα μου κατακόκκινα εξαιτίας της έντονης ματιάς του. Ήταν σαν να πάγωσε για λίγο στη θέση του, κοιτώντας το πρόσωπο μου.
"Πεντανόστιμο" του είπα και εγλυψα την άκρη των χειλιών μου.
"Δάφνη, σταμάτα." Είπε σαν να έκανα κάποια σκανταλιά.
"Μα δεν κάνω κάτι" απάντησα και καλά αθώα και άρχισα να τρώω το φαγητό μου ανενόχλητη. Εκείνος ακόμα με κοιτούσε.
"Θα κρυώσει" του είπα και σαν να ξύπνησε από το λήθαργο του. Θα ήθελα να ξέρω τι σκέφτεται κάτι φορές.
~ Ελένης Ποβ~
Στο προηγούμενο επεισόδιο...
Ήμουν ακόμη κολλημένη στη βιβλιοθήκη του, με τα χέρια του επίσης κολλημένα στα μέση μου και εκείνον λίγα εκατοστά μακριά μου.
Οι ορμόνες μου πάρταραν χειρότερα κι από εμένα τα σαββατόβραδα.
Σήκωσε το φρύδι του επιδεικτικά και δάγκωσε το κάτω χείλος του χαμογελώντας στην όψη μου, δηλαδή τη σχεδόν λιποθυμη λυσσάρα. Ναι, έτσι ακριβώς.
Άρχισα να ζεστένομαι. Σε επικίνδυνο επίπεδο.
"Ν-νομίζω πως πρέπει ν-να φύγω" ψέλλισα και εκείνος κράτησε πιο σταθερά τη μέση μου, ώστε να μην μπορώ να κουνηθώ.
"Νομίζω πως όχι." Είπε και το χέρι του ετριψε απαλά τη μέση μου κάτω από το μπλουζάκι, κάνοντας με να ανατριχιασω.
"Αντρέα...τι κάνεις?" Τον ρώτησα λίγα δεύτερα πριν τα μάτια του κλείσουν και τα χείλη του ενωθούν με τα δικά μου. Με έπιασε τόσο απροετοίμαστη που για κάτι δευτερόλεπτα απλά πάγωσα στην αίσθηση των απαλων χειλιών του, λες και ήταν η πρώτη φορά που με φιλούσε κάποιος. Παραδόθηκα στο φιλί του και τοποθέτησα τα χέρια μου στον αυχένα του, παίζοντας με τις άκρες των μαλλιών του, καθώς τα χέρια του έκαναν βόλτες στο σώμα μου.
Μέχρι που το σκέφτηκα.
Τον εσπρωξα ελάχιστα πίσω.
"Όχι" είπα με δυσκολία, ακόμα χαμένη στην αίσθηση του πάνω μου.
"Είναι λάθος" συνέχισα. Πώς θα αντικρίσω τη Δάφνη στα μάτια αν μάθει τι κάνω με τον αδερφό της?
Έπιασε απαλά το πιγουνι μου ώστε να με κοιτάει ευθεία στα μάτια.
"Το ξέρω ότι το θέλεις και το θέλω κι εγώ, μη σου πω πιο πολύ από εσένα. Σε θέλω τόσα χρόνια γαμώτο, μην μου λες ότι είναι λάθος." Απάντησε κοιτώντας με και τα μάτια μου γούρλωσαν από έκπληξη.
"Σε παρακαλώ" ψιθύρισε λίγα χιλιοστά μακριά από τα χείλη μου.
Πλησίασε άλλο λίγο και ακούμπησε πάλι τα χείλη του στα δικά μου, περιμένοντας με να κάνω κίνηση.
YOU ARE READING
Every Good Girl Needs A Bad Boy
Romance"Πες μου σε παρακαλώ ότι το θες αυτό όσο το θέλω κι εγώ" είπε με κομμένη την ανάσα. Ένιωθα κατακόκκινη, η ντροπή μου ήταν εμφανής άλλη μία φορά. Τελικά έγνεψα καταφατικά, αποφεύγοντας το βλέμμα του που με κάρφωνε με λαγνεία. "Θέλω να το ακούσω μω...
54: Στο υπόσχομαι
Start from the beginning
