Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 66*

'Dit is de eerste, zo heb ik er nog twee.' Zucht ik terwijl ik het scherm naar mijn vriendinnen toe draai.

'Stop eens.' Roept Sarah plotseling tijdens het afspelen van de tweede cd.

Ik zet het op pauze en beide kijken we haar vragend aan.

'Dit ding, komt je dat niet bekend voor? Ergens waar je weet waar het zou staan. Niet iedereen heeft dat in zijn huis hangen.' Zegt ze terwijl ze een soort symbool aan de muur aanwijst.

'Dat is het symbool van hun groep die hang uit in het huis van Debuyze. Hij is het hoofd van zijn groep en enkel het hoofd mag zoiets uit hang-' Ik stop midden in mijn zin als ik besef wat ik juist gezegd heb.

'Dat ding hangt in zijn huis. In zijn huis.' Roep ik uit.

'Omg, je bent geniaal.' Ik druk een kus op Sarah haar wang en loop mijn kamer uit met mijn laptop mee.

'Blijf hier.' Roep ik ze nog achterna voor ik de kamer van Chase binnen ren.

'Ik weet waar River zit.' Ik zet de laptop neer en wijs het symbool aan.

'Dat hangt in zijn huis, maar daarmee is het niet zeker dat hij daar zit.'

Hevig schud ik met mijn hoofd. 'Hij moet wel daar zitten. Kan niet anders. Misschien dachten zij ook dat we niet zo ver zouden denken dat ze hem bij hen zouden gijzelen.' Spreek ik tegen.

'Oké, we overleggen met je vader.' We lopen de trap af en gaan het kantoor binnen van mijn vader.

'Oké, het is zeer belangrijk dat jullie hier blijven bij Linda. Ze heeft overheerlijke appeltaart gebakken en ze laat jullie echt niet vertrekken zonder stuk geproefd te hebben.' Zeg ik tegen de meiden terwijl ik mijn zwarte shirt over mijn kogelwerende vest trek.

'Het is te gevaarlijk om nu naar huis te gaan.' Ik trek mijn kast open en schuif mijn kleren opzij en open de kluis.

'Ga je River nu gaan halen?' Vraagt Emely me.

Ik knik en pak de nodige messen en wapens er uit.

Ze schrikken als ze mijn wapens zijn, ik glimlach naar hen en stop ze vlug weg.

'Sorry, maar ik heb geen andere keus dan jullie te dwingen hier te blijven. Blijf bij Linda in de buurt. Ga niet alleen ergens naar toe in dit huis.'

'Is er genoeg eten. Als ik hier toch moet blijven wil ik niet sterven aan verhongering.' Vragend kijkt Sarah me aan.

Lachend knik ik. 'Een hele kast vol.' Ik open mijn slaapkamer deur en wenk ze me te volgen.

'Hou wel nog een beetje over als je wil.' Zucht ik als ik kijk naar de hoeveelheid chips, popcorn, snoep en drank er over de bank verspreid ligt.

'Ik beloof niets.' Mompelt Sarah terwijl ze geconcentreerd een goede film zoekt.

'Nodig ook geen anderen uit.'

'Doen we niet. Ga nou maar en neem hem weer mee naar huis.' Bemoedigend glimlach Emely naar me.

'Ik hoop het.' Ze slaat haar armen om mijn heen.

'He, ik wil ook erbij.' Lachend slaan we ook onze armen om Sarah heen.

Ze glimlachen nog even naar me voor ik me omdraai en me richting de voordeur begeef waar iedereen zich aan het verzamelen is.

'Wees voorzichtig. En breng hem weer terug naar huis.' Stevig slaat Linda haar armen om me heen en ik knik tegen haar schouder aan.

'Doe ik. Ik wil mijn schatje terug. Ik heb hem al veel te lang moeten missen.' Grinnik ik.

'Waar is Jack?' Vraag ik als ik naast Chase plaatsneem in de auto.

'Ik weet niet. Hij reageerde niet op mijn berichten, en bellen was ook geen optie. Direct voicemail.' Zucht hij.

Fronsend kijk ik naar buiten. Het is niet van Jack zijn gewoonte om niet te reageren, zeker als hij opgeroepen wordt.

We parkeren onze auto's wat verder op en stappen uit.

'We halen hem terug naar huis het heeft te lang geduurd.' Neemt Chase me de woorden uit de mond.

Ik knik en samen lopen we naar het begin van de oprijlaan die een stuk korter is dan de mijne.

'Er klopt iets niet. Dit ik te gemakkelijk.' Zeg ik als ik de geopende poort en voordeur zie zonder bewaking.

'Het is inderdaad vreemd maar het hoeft niet altijd moeilijk te gaan toch?'

Nog steeds argwanend knik ik maar loop dan toch achter Chase aan naar binnen.

Maar te gemakkelijk is ook niet goed, besef ik als ik de woonkamer in kom.

Nog meer zelf.

Ik dacht dat moeilijk moeilijk was. En dat gemakkelijk veel eenvoudiger was.

Waarom moeilijk als het makkelijk kan.

Maar één ding ga ik hieruit zeker onthouden.

Gemakkelijk bestaat niet in de maffia.

Alleen het moeilijkste zal je belonen en geven waarvoor je gevecht hebt.

-----------------------------------

Comment 💬

vote ⭐

and follow 💙

XOXO