Catalina's book

Πανελλήνιες και δυσλεξία

Μόλις κατάλαβα πως έχω δυσλεξία και πως δεν ήταν κάτι κακό... Προσπαθούσα να μην φαίνονται οι διαφορές μου σε ότι αφορά τα μαθήματα με τα άλλα παιδιά και τον αδελφό μου που δεν είναι δυσλεξικός... Αλλά φυσικά δεν τα κατάφερνα επειδή ήμουν και πολύ μικρή αλλά και επειδή δεν το έκανα για τον εαυτό μου αλλά για να αποδείξω κάτι στους άλλους.

Πάλι στην τρίτη δημοτικού ήταν που άρχισα να γράφω τα πρώτα μου παιδικά παραμύθια (πολύ παιδικά) και ήμουν πολύ χαρούμενη για αυτό με αποτέλεσμα να μην με επηρεάζει πολύ το γεγονός πως είχα δυσλεξία αλλά αντιθέτως το αποδέχτηκα και ήμουν πολύ χαρούμενη πλέον.

Αρκετά χρόνια αργότερα όταν πήγα στο γυμνάσιο και άρχισαν οι καθηγητές να με εξετάζουν προφορικά όπως έπρεπε αφού έχω δυσλεξία πολύ συμμαθητές μου με κατέκριναν ενώ άλλα παιδιά έλεγαν ότι θα πρέπει να μείνω στην τάξη όμως δεν έδινα σημασία αφού είχα καταλάβει το τι είμαι και πως το να έχω δυσλεξία δεν είναι κάτι αρνητικό.

Αντιθέτως είναι ένα δώρο...

Τα χρόνια περνάνε και αν και πολύ καθηγητές δεν με εξέταζαν προφορικά όπως έπρεπε και αρνούνταν το ότι έχω δυσλεξία γιατί δεν πίστευαν ότι υπάρχει η δυσλεξία (καθηγητές του 21ου αιώνα συγχαρητήρια) αλλά δεν με ενδιέφερε.

Μέχρι που φτάνω στην πρώτη λυκείου.

Σταματάω τα ιδιαίτερα μαθήματα που έκανα τόσα χρόνια... Και ξεκίνησα να πηγαίνω φροντιστήριο.

Εκεί ένας καθηγητής με κατέκρινε πολύ έντονα λόγω της δυσλεξίας μου επειδή είχα αποφασίσει ότι θέλω να ακολουθήσω τις ανθρωπιστικές επιστήμες και είχε πει ότι τα παιδιά με δυσλεξία είναι ή χαζά ή τεμπέλικα.

Όμως αυτό δεν ισχύει.

Εγώ έκανα το λάθος και το άφησα να με επηρεάσει... Όμως ήμουν τυχερή επειδή οι γονείς μου οι φίλοι μου οι καθηγητές μου με στήριξαν και τελικά κατάφερα σήμερα (βασικά πριν δύο εβδομάδες) να περάσω φιλολογία όπως επιθυμούσα ενώ ήμουν απουσιολογος λόγω βαθμών και πήρα ήδη ένα αριστείο και θα πάρω και άλλο τον Οκτώβριο.

Κατάφερα να ξεπεράσω μετά από πολύ προσπάθεια το πρόβλημα με τα υπερβολικά ορθογραφικά και δεν γράφω σωστά λέξεις τις οποίες πολλά παιδιά δεν γράφουν σωστά.

Προσπαθώ να μιλάω όσο πιο ορθά μπορώ (και το κάνω πολύ καλά) και ζω κανονικά.

Όπως και κάθε παιδί με δυσλεξία.

Μπορεί να ζήσει μια κανονική ζωή.

Να περάσει στο πανεπιστήμιο ή σε μια άλλη σχολή και να κάνει πολλά όμορφα πράγματα στην ζωή του...

Ή ακόμα όλα τα παιδιά μπορεί να μην είναι καλά στα μαθήματα του σχολείου αλλά μπορεί να είναι μουσική χορός στην συγγραφή στην ποίηση στο τραγούδι στην ηθοποιία στον αθλητισμό στην μαγειρική και σε πολλά άλλα εκατομμύρια πράγματα...

Όλα καλά...

Όλα τα παιδιά με δυσλεξία μεγαλώνουν καλά ζουν καλά αρκεί να προσπαθήσουν και να έχουν ανθρώπους δίπλα τους.

Όποιο παιδί θέλει μπορεί να μου στείλει μήνυμα για να μιλήσουμε για αυτό το θέμα.

Θα τα πούμε σύντομα διαβολάκια.

Μέχρι τότε...

ΆΝΤΕ ΓΕΙΑ!

Καταλίνα 💘😈