"ပါးစပ္ပိတ္ေတာ့"

ထပ္ေျပာရင္ ၾကည္ႏူးမႈအိုးကို မထိန္းနိုင္ေတာ့စြာ ၾကည္ႏူးမႈအေငြ႕အသက္ေတြ အိုးထဲမွလွ်ံထြက္က်လာေတာ့မည္။ songကေတာ့ သူ႕မူအတိုင္းၿပဳံးၿပဳံး။ေႏြးေထြးမႈေပးေသာ လက္ကမခြာေသး။ ထပ္၍ ေျခလွမ္းတူ အတူစုံေလွ်ာက္လာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ သစ္ပင္တို႔ ေပါက္ေရာက္ရွင္သန္ေနသည့္ ပ်က္စီးေနတယ့္ ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အုံကိုေရာက္ေလၿပီ။ တံခါးေပါက္ေတြသာ က်န္ခဲ့ၿပီး အေဆာက္အဦးအပိုင္းအစေတြက ဟိုတစ္စဒီတစ္စရွိေနသည္။ 

တစ္ခ်ိဳ႕၌ဆို အေပါက္ထဲသို႔ ဝင္လို႔ရနိုင္သည့္အေနအထားထိ ရွိေနေသးသည္။

"မီးေလာင္ပ်က္စီးသြားတာမလား"

ကိုင္ထားသည့္ လက္ကိုလႊတ္လိုက္သည့္အခါ ရထာ့ရင္ထဲ မေက်နပ္မႈေသးေသးေလး ပ်ိဳးသည္။ အကိုင္မခံခ်င္ေသာ္လည္း ထပ္တူျဖစ္သည့္ ခံစားခ်က္က အလႊတ္မခံခ်င္ပါ။ 

"ဟုတ္တယ္"

လုပ္ေနက် လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္အတိုင္း songက ဓာတ္ပုံရိုက္ေနသည္။

"ဒီေက်ာင္းနာမည္က မဟာဘုံေက်ာ္ေက်ာင္းတိုက္တဲ့၊ ပညာသီဟ သာသနဓဇ မဟာဓမၼာရာဇာဓိ ရာဇာဂု႐ု တံဆိပ္ေတာ္ရ သစ္ဆိမ့္ဆရာေတာ္ဘုရားကို မင္းတုန္းမင္းကလႉဒါန္းခဲ့တာ"

"အင္း ႀကီးက်ယ္ခဲ့မယ့္ပုံ"

"ဒါေပါ့"

ဂုဏ္ယူဝံ့ႂကြားစြာလွည့္ၾကည့္လာသည့္ ရထာ့မ်က္ႏွာေလး။ ကိုယ္ေျမကိုခ်စ္သည့္ စိတ္အေငြ႕အသက္ေတြက မ်က္ဝန္းထဲ၌ ထင္းေနသည္။ ျပန္ၿပဳံးၿပီးေနာက္ မေနနိုင္စြာ ပါးေဖာင္းထက္၌ လက္ညိုးေလး ထိုးမိေတာ့ အိစိစိပါးျပင္ေလး။

"ေနာက္ခရီးဆက္စို႔"

"နာမည္ေျပာပါဦး"

"ေယာမင္းႀကီးအုတ္ေက်ာင္း ငါေမာင္းမယ္ ဒီတစ္ခါ"

"အင္း"

ေယာမင္းႀကီးအုတ္ေက်ာင္းက် လမ္းကရႈပ္သည္။ songႏွင့္ အဆင္မေျပလွပါ။ ေရာက္ေနသည့္ေက်ာင္းတိုက္ကေန ေျခဦးျပန္လွည့္ရသည္။ အလာလိုေတာ့ လက္မကိုင္ျဖစ္ေတာ့။

မို႔ထြက္ေနသည့္ ေျမလမ္းေပၚ၌ ဆိုင္ကယ္အား ျဖတ္နင္းေစလ်က္ တစ္ေနရာကို ခရီးကူးသည္။လြတ္ထြက္သြားသည့္ အေတြးေတြက ဦးတည္ခ်က္မရွိပါဘဲ မေရာက္ေသးေသာ songရဲ႕ အိမ္ျပန္ရက္ကို ေတြးမိသည့္အခါ လက္ကိုင္အား အားထည့္ဆုတ္မိသြားရဲ႕။ ျဖစ္နိုင္ရင္ အိမ္အျပန္လမ္းဆိုတာမရွိေစခ်င္။ သို႔ေပမယ့္ ျခားေနတယ့္အေျခအေနေတြက ထိုသို႔ျဖစ္လာမည္ဆိုတယ့္နိယာမတရားေပ။ 

​ေရ​ေျမျခား၍ ခ်စ္​မိ​ေသာ္​လည္​း...(ရေမြေခြား၍ ချစ်မိသော်လည်း...)(Completed)Opowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz