Better Days ~Namjoon~

~05~

Όταν συνήλθε ο Namjoon, συνειδητοποίησε βρίζοντας μέσα του, πως ήταν πολύ δειλός για να σκεφτεί πως θα μπορούσε να ζητήσει από μια τόσο όμορφη κοπέλα να μείνει λίγο ακόμα μαζί του. Γύρισε από την άλλη και την κοίταξε να απομακρύνετε από κοντά του με αργά και κάπως αβέβαια βήματα. Ήλπιζε μέσα της, περίμενε πως έστω και την τελευταία στιγμή ίσως της ζητούσε να ξανά βρεθούν. Είχε διαπιστώσει όμως πως ήταν πολύ ντροπαλός για να πάρει αυτήν την πρωτοβουλία, γι’ αυτό και διάλεξε να του μιλήσει πρώτη. Τον ξάφνιασε από το πόσο γρήγορα γύρισε προς το μέρος του και τον τσάκωσε να την κοιτάζει.

«Βαλ.»

«Namj..»

Μίλησαν σχεδόν και οι δύο ταυτόχρονα λίγο πρώτου αρχίσουν να γελάνε σαν δύο μικρά παιδάκια, τόσο αθώα και αληθινά.

Προχώρησαν ο ένας προς το μέρος του άλλον ώσπου βρέθηκαν και πάλι κοντά. Για έναν ανεξήγητο λόγο χαμογελούσαν και οι δύο αμίλητοι χαζεύοντας ο ένας τον άλλον μέσα στην μέση του δρόμου.

«θα ήθελες..»  της είπε διακόπτοντας για μερικά δευτερόλεπτα την κουβέντα του αμήχανος, από την στιγμή που δεν είχε ξανά τύχει να ζητήσει κάτι από ένα κορίτσι που ένιωθε πως είχε αρχίσει να του αρέζει.

«είναι πολύ αργά και η αλήθεια είναι ότι δεν θα ήθελα να γυρίσω πίσω μόνη μου.»  του είπε τελικά με μάτια που έλαμπαν ελπιδοφόρα, φωτίζοντας του την συγκεκριμένη κρύα και σκοτεινή νύχτα «θα ήθελες να μου κάνεις παρέα;»  τον ρώτησε κάπως δειλά.

Της κούνησε το πρόσωπο του θετικά χωρίς να μιλήσει, ώσπου ξεκίνησαν να περπατάνε μαζί, ο ένας δίπλα στον άλλον.

«υπάρχει κάτι που θα ήθελα να σε ρωτήσω.» του είπε μετά από αρκετή ώρα σκέψης καθώς περπατούσαν στην άκρη του πεζοδρόμιου.

Ο Namjoon την κοίταξε περίεργος παρατηρώντας το κάπως σκεπτικό βλέμμα της.

«από που ήξερες το όνομα μου;» τον ρώτησε με ένα αχνό χαμόγελο στα χείλη της.

Για μια στιγμή κόλλησε σκεπτόμενος μήπως της φαινόταν πολύ περίεργο αν της εκμυστηρευόταν πως είχε τύχει αρκετές φορές να της παρακολουθήσει περιμένοντας την μικρή του αδερφή έξω από το σχολείο της για να σχολάσει.

"Δεν είχε περάσει ούτε μισή ώρα από την στιγμή που ο Namjoon είχε φτάσει έξω από το σχολείο της Min. Κοίταξε το τηλέφωνο
του για να διαβάσει το μήνυμα που μόλις του είχε στείλει λέγοντας του πως σε λίγα λεπτά θα σχολούσε. Περίμενε έξω από τον φράχτη που περιτριγύριζε το κτήριο καθισμένος πάνω στην σέλα του ποδηλάτου του, όταν άκουσε δυνατά γέλια να πλησιάζουν την καγκελόπορτα του σχολείου. Πρόσεξε μια παρέα τριών αγοριών να ενοχλούν ένα κορίτσι που έμοιαζε μικρότερο σε ηλικία απ' αυτούς. Της είχαν αρπάξει τα γυαλιά από το πρόσωπο, με αποτέλεσμα να μην μπορούσε να δει καθαρά.