kimsesiz ruhların renksiz çığlıkları,

296 44 33
                                    

bir boyaya daldırdım elimi,
gerisi hep katran karası.

thecalcedon;

sessiz çığlıkların vardı, gördüm.

canın acıdı, güldün, gördüm.

mükemmel değilsin,

hiç birimiz değiliz.

kimsen yok, görüyorum,

ama sen görmüyorsun.

yapayalnızsın, öğren artık.

canın acısın ama gülme artık.

canına yetti, biliyorum,
yeter artık.

10.07.20/22:00

öncelikle, herşey için
teşekkürler zeus. unutamam, affet.

bir yorum
bir hikâye
bilmiyorum, buraya getirdi beni. çok güzel olacak, hissediyorum.

çokça sevgi.

sahipsiz renklerin sarsılmış hissleriHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin