သူ့ommaနဲ့ appa အခန်းထဲက ထွက်သွားသည်နဲ့ သူ့လက်က ဆေးလွှတ်ထားတဲ့အပ်တွေကို ဆွဲချွတ်လိုက်ရင်း အားလုံးကိုလွှင့်ပစ်လိုက်သည်။
သွားစမ်း..ဒီအပ်တွေ...။kookieတစ်ခုခုဖြစ်ရင် ငါ့ကိုယ်ငါဘယ်တော့မှ ခွင့်မလွှတ်နိုင်ဘူး။
ကောင်းကောင်းမရပ်နိုင်သေးဘဲ ကယိုင်ကတိုင်ဖြင့်ပင် တစ်ခန်းဝင်တစ်ခန်းထွက် jungkookကိုလိုက်ရှာမိသည်။
သူ့ကို အထူးအဆန်းသဖွယ်ကြည့်နေကြတဲ့ ဆရာဝန်တွေ လူနာတွေကိုလည်း ဂရုမစိုက်နိုင်အား။jungkookကိုတွေ့ရမလားဆိုတဲ့စိတ်နဲ့ လိုက်ကြည့်မိပေမဲ့ အခန်းတွေသာစုံသွားတယ် ခုထိမတွေ့သေး။
"Jungkookလား"
အကျီအဖြူလေးနဲ့လူတစ်ယောက်ကို jungkookမှတ်ပြီး သူ့ဘက်ဆွဲလှည့်လိုက်တော့..သူတစ်ခါမှမမြင်ဖူးတဲ့မျက်နှာ...
"တောင်းပန်ပါတယ် ကျွန်တော်လူမှားသွားလို့်ပါ"
Jungkookie မင်းဘယ်မှာလဲ...ဘယ်ရောက်နေတာလဲ။
"ဒီမှာ လူနာ...ဘယ်သူ့ကိုရှာနေတာလဲဟင်"
သူနာပြုဆရာမလေးရဲ့စကားကြောင့်...
"လူနာ jungkookပါ..ကျွန်တော့်နဲ့မတိမ်းမယိမ်းလောက်ပဲရှိတယ်"
"ခဏ...ရှာကြည့်ပေးမယ်နော်"
သူနာပြု ဆရာမလေးက ကွန်ပျူတာမှာနှိပ်ရှာလိုက်ရင်း
"မရှိဘူးရှင့်...ရှင်ပြောတဲ့နာမည်မရှိဘူး"
"ဗျာ...ဘာတွေလဲ...ဘာတွေဖြစ်ကုန်ပြီလဲ"
"အခုတော့ရှင့်အခန်းကိုလိုက်ပို့ပေးမယ်နော် ပြန်နားလိုက်ပါဦး"
.............................................................................................
Jungkook နိုးလာလာချင်း အခန်းလေးတစ်ခန်းထဲရောက်နေသည်မို့ ဘေးဘီဝဲယာကြည့်မိသည်။သူ ဘယ်ရောက်နေတာလဲ။Hyungရော..ဘယ်မှာလဲ။
"လူလေး သတိရလာပြီလား "
စွတ်ပြုတ်ပန်းကန်လေးကိုင်ကာအသက်ကြီးကြီး အဖိုးအိုတစ်ယောက် ဝင်လာသည်။
"အဖိုး....ကျွန်တော်ဘယ်ရောက်နေတာလဲဟင်"
အသားဖြူဖြူ မျက်လုံးဝိုင်းဝိုင်းလေးနဲ့ တော်တော်ချောချောကောင်လေးကိုကြည့်ရင်း အဖိုးအိုမှာ သနားမိသည်။ဒီကောင်လေးဟာ ဘယ်လိုဒုက္ခတွေများရောက်လာပါလိမ့်။
YOU ARE READING
မြတ်နိုးမိသည်မှ.. အပ /ျမတ္ႏိုးမိသည္မွ အပ~𝐉𝐢𝐧𝐤𝐨𝐨𝐤✓
Romanceတစ်ခြားလူတွေ ယုံ မယုံမသိပေမဲ့ ကျွန်တော့်အချစ်က မြတ်နိုးမိရုံလေးပါ ဘာကိုမှ မပိုင်ဆိုင်ရလည်း ကျေနပ်နေမဲ့ ကောင်ပါဗျာ
~ 5 ~
Start from the beginning
