ကြၽန္မရဲ႕ နွဖူးက ဒဏ္ရာကို မွန္ထဲမွာ ေသခ်ာၾကည့္လိုက္တယ္။ မိတ္ကပ္လိမ္းထားတာေတာင္ ဒဏ္ေပၚေနတုန္းပဲ။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ မိတ္ကပ္ပါးပါးေလး ထပ္ဖို႔လိုက္တယ္။
စိတ္တိုင္းက်မွပဲ မွန္ေရွ႕ကထလိုက္တယ္။
ရံုးသြားဖို႔ မ်က္မွန္ကိုေ႐ြးလိုက္တယ္။
အေသးလား...ဟင့္အင္း...အႀကီးမွေကာင္းမွာေပါ့
ဒါမွမ်က္နွာတစ္ခုလံုး ဖံုးလုနီးနီးျဖစ္မွာ။
အိမ္ေအာက္ထပ္ဆင္းလာေတာ့ ကြၽန္မတစ္ခုသတိရသြားတယ္။ ဖုန္းနံပါတ္တစ္ခုဆီကို မက္ေဆ့ခ်္ပို႔လိုက္တယ္။
ကေလးေတြကို မိဘေတြဆီမတိုင္နဲ႔ေနာ္။
အင္းပါ ဒီတိုင္းပဲ ဆံုးမလိုက္ပါမယ္။
အင္းေက်းဇူး။
ၿပီးေတာ့ ကြၽန္မ ရံုးကိုသြားတယ္။
ရံုးမသြားခင္ ကုကုက ေျခေထာက္နားလာတိုးေနလို႔
မနည္းဆြဲဖယ္ရေသးတယ္။
ကဲ...ကုကုေရ .omaရံုးသြားရေတာ့မယ္။
ညက ျပႆနာထဲ မင္းလည္းပါတယ္ေနာ္။
ညကေပါ့ ကေလးသံုးေယာက္အသံၾကားေတာ့ ကုကုဟာကြၽန္မကိုယ္ေပၚကေနဆင္းေျပးၿပီး ထိုးေဟာင္ေတာ့တာပဲ။
အဲ့ဒါနဲ႔ ကုကုကိုျပန္ေခၚဖို႔ ၿခံထဲဆင္းအလာမွာပဲ ကေလးေတြရဲ႕ အခ်ိဳရည္ဗူးဟာ ကြၽန္မ နွဖူးကို ေတာင္ခနဲ ျမည္ေအာင္ လာမွန္တယ္။ တကယ္ကို လက္တည့္ၾကပါေပတယ္။
ကြၽန္္မေဒါသလည္း ေထာင္းခနဲ ထြက္သြားတယ္။
သီခ်င္းဆိုေနတဲ့အထိ ကြၽန္မ သည္းခံမလို႔ပါပဲ။
ကဲ ...အတိတ္ျဖစ္ရပ္ေတြ..ရွိပါေစေတာ့ ရွိပါေစေတာ့ ..။
ကြၽန္မေျခလွမ္းေတြကို Gentle Monsterဆီကိုပဲ
ဦးတည္လိုက္ေတာ့တယ္။
"၁၁နာရီက် အစည္းအေဝးရွိတယ္ ဒါရိုက္တာ"
"ဟုတ္ၿပီ ငါလာခဲ့မယ္ က်န္တဲ့ လက္မွတ္ထိုးစရာေတြေရာ.. ရွိေသးလား"
"မရွိေတာ့ပါဘူးရွင့္"
၁၁နာရီထိုး အစည္းေဝးစေတာ့ ကြၽန္္မလည္းဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။ ဝန္ထမ္းတစ္ဦးက ေနာက္အသစ္ထုတ္မယ့္
ဒီဇိုင္းေတြကို ျပေနတယ္။
YOU ARE READING
Aunty NiNi
Fanfictionဘန္ဘန္ေလးရဲ႕ အန္တီနီနီ အန္တီနီနီ + ဘန္ဘန္ေလး = ? ဘန်ဘန်လေးရဲ့ အန်တီနီနီ အန်တီနီနီ + ဘန်ဘန်လေး = ? Ref; Crd Idea
