Kum Taneleri || Berna Aslıhan [Aşkın Sen Hâli-1]

Kum Taneleri -2-

İkinci bölümden herkese merhaba,
Bölümleri düzenledikçe atmaya gayret ediyorum.  Gece geç saatte bile yeni bölüm bildirimi gelebilir, (şu an olduğu gibi) bilginiz olsun :)

Olabildiğince hızlı bir şekilde bitirelim ki bir an önce final kitabının yazımına geçebileyim.

Keyifli okumalar :)

***

Duyduğu sözler karşısında şok olmuştu. Ne diyeceğini bilemeyerek Arat'a baktı. Ciddi olamaz, diye düşündü.

Kesin onunla alay ediyorlardı. Buğra ve diğerleri nereden çıkacak diye etrafına bakınsa da kimseyi göremedi.

Çocukluğunda Arat'a karşı olan hisleriyle arada sırada alay ettikleri olmuştu ancak bu fazlaydı. Artık yirmi bir yaşındaydı ve elbette o duyguları çok eskilerde kalmıştı.

Aradan bunca zaman geçtikten sonra böyle bir konuda dalga geçiyor olmaları onu sinirlendirmişti.

"Alay ediyorsun benimle değil mi?" Etrafına bir kez daha baktı. "Diğerleri nerede? Kesin ağaçların arasından bizi izliyorlar."

Azra, arkadaki ağaçlara doğru yürüdü.

"Hey! Çıkın ortaya! Buğra!"

Diğer tarafa baktı ve tekrar bağırdı. "Umut! Barış!"

Onları göremediği her saniye bunun bir şaka olmadığına inanmaya başladı. Ancak yine de kabullenmedi.

"Size diyorum! Yeteri kadar eğlendiyseniz bu saçmalığa bir son verin!"

Azra diğer tarafa koşacağı sırada Arat onu kolundan yakalayıp kendine çekti.

"Gözlerime iyi bak. Sence dalga geçiyor gibi mi bakıyorum?"

Bakmıyordu. Arat'ın gözlerinde farklı bir ifade vardı. Gece gibi karanlıktı.

Azra aralarındaki mesafenin ne kadar az olduğunu fark edince istemsizce nefesini tuttu. Ona bu kadar yakın olmak iyi hissettirmiyordu. Her ne kadar duyguları geçmişte kalsa da ona yine de diğerleri gibi bakamıyordu.

Uzaklaşmak istediğini belli edercesine geri çekilmeye çalıştı. Ancak Arat onu bırakmadı.

"Daha fazla soru sormanı istemiyorum. Evleniyoruz."

Bir süre daha gözlerinde oyalandıktan sonra geri çekilip kızı serbest bıraktı. Aralarındaki sessizlik devam ederken Arat arkasını dönüp arabaya doğru yürümeye başladı. Ancak Azra onun peşinden gidecek hâlde değildi.

Ayakları yere çakılı kalmıştı. Ne diyeceğini ne tepki vereceğini bilemez hâldeydi. Beyni çalışmayı bırakmış, duyguları hissizleşmişti.

Arat bir iki adım attıktan sonra arkasına baktı. Azra'nın peşinden gelmediğini fark edince, "Azra! Hadi!" diye seslendi.

Azra sanki komut almış bir robot gibi onun peşine takıldı. Kısa süre sonra arabaya ulaşmışlardı. Motorun çalışma sesi kızı kendine getirdi.

"Seninle evlenmeyeceğim."

Arat hiç uzatmadan cevap verdi. "Göreceğiz."

Oturduğu koltukta yana doğru dönüp adama baktı. "Bu özgüven sana nereden geliyor? Diğerlerini korkutuyor olabilirsin ancak ben senden korkmuyorum."

Hiçbir cevap alamayınca daha da sinirlendi. "Duydun mu beni? Korkmuyorum! Senden ve bu, ben karanlık adamım tavırlarından..."

"Onlar da korkmuyor, sadece saygı duyuyorlar."