~Love comes first~(Dylan O'Brien Greek fanfic)

chapter 2: Ανάμνηση,τα καλύτερα Χριστούγεννα

Όλα αλλαξαν οταν θυμίθηκα ποιός ήταν ο Ντίλαν.Ήτανε ένας παιδικός φίλος μου, αλλά πολύ παλιός παιδικός φίλος μου. Έιχαμε περάσει μιά φορά τις Χριστουγεννιάτικες μας γιορτές μαζί, σε ενα σπίτι που μας είχαν καλέσει όταν ήμουν εφτά και εκείνος ενιά.Εκεί τον γνώρισα πρώτη φορά.

Ήταν τα ποιό τέλεια Χριστούγεννα που είχα περάσει ποτέ. Υπήρχε θυμάμαι ένα τεράστιο αστόλιστο δέντρο στη μέση του σαλονιού,ώσπου μας είπαν να έρθουμε όλα τα παιδάκια μπρωστά απο το δέντρο.Εκείνη τη στιγμή μας έφεραν κούτες απο στολίδια και μας είπαν οτι είναι όλα δικά μας και μπορούμε να το στολίσουμε.

Μόλις τελειώσαμε το στόλισμα καθόμουν και κοιτούσα το δέντρο με το στώμα ανοιχτό.Ηταν τόσο ωραιο και πολύ ψηλό. Ξαφνικά ακούω μια φωνούλα (ήταν ο Ντίλαν) να λέει:

- Είναι πολύ ψηλο.

-Όντως είναι.

-Με λένε Ντίλαν, εσένα πως σε λένε;

-Με λένε Κάτ.

-Ορίστε αυτό είναι για σένα. Μου είπε και μου έδωσε ένα στολίδι με σχήμα καρδούλα και εγώ το πήρα και το κράτησα σφηχτά μέσα στα μικρά μου χεράκια.

Ήτα τα καλύτερα Χριστούγεννα που είχα περάσει ποτέ.Ήμασταν όλοι, μικροί και μεγάλοι μαζεμένοι γύρω απο το τζάκι με μιά κούπα ζεστό κακάο και μαρςμελοούς.

Εκείνη τη νύχτα χιόνισε.Το επομενο πρωι βγήκαμε έξω και παίξαμε χιονοπόλεμο και φτιάξαμε ενα μεγαλο,χοντρο χιονάθρωπο.Του βαλαμε για μυτη ενα καροτο για ματια δυο κουμπιά,γυρω απο το λαιμό του δέσαμε ενα κασκολ και πανω στο κεφάλι του βάλαμε ενα σκούφο και για χερια δύο κλαράκια.

Εκείνα τα Χριστούγεννα δεν θα τα ξεχάσω ποτέ!

Σ.Σ

Σας παρακαλώ να μου πείτε τη γνώμη σας για να ξέρω να το συνεχήσω ή να το αφήσω.