The chronicles of Narnia: Prince Caspian

2. A kiss???

De Pevensie kinderen en Trompoen liggen nog te slapen. Maar Caspian is al wakker.

Caspian's POV.

Gisteravond hebben Maggie en ik ervoor gezorgd dat de Narniërs aan mijn kant staan. Het kwam vooral dankzij Maggie ik ben haar echt dankbaar. Zij begrijpt me ook echt met alles. Met m'n familie en hoe het is zonder ouders. Ik zie haar als een klein zusje. We zijn vandaag in het bos blijven slapen. We slapen in hangmatten. "Maggie," fluister ik. Ze schrikt wakker. Ze valt uit haar hangmat. Ik grijp haar snel bij haar hand. Ik help haar in mijn hangmat.

We zitten naast elkaar. Ze staart verdrietig voor haar uit. "Je mist hem hè," zeg ik. Ze knikt. "Wat is er gebeurd?" Vraag ik. "Nou ik heb een gave dat weet je. In mijn wereld zijn er mensen die m'n gave proberen te stelen. Ze kregen me niet te pakken. Dus ze probeerde m'n zwakste schakel te raken," zegt Maggie. "Peter," zeg ik. Ze knikt. "Ik moest ieder contact vermijden. Of anders zouden ze hem vermoorden," zegt ze en er beginnen tranen over haar wang te lopen. "Om het te voorkomen dat hij me op kwam zoeken heb ik het uitgemaakt. Ik heb alles gedaan om hem buiten gevaar te houden. Maar ik hebben veel pijn gedaan. En dat spijt me," zegt ze. "Hij zal het vast begrijpen," zeg ik bemoedigend.

"Kom we gaan naar beneden," zeg ik. En ik trek haar mee naar beneden. "Lekker geslapen majesteit?" Vraagt een van de centauren aan Maggie. Ik ga maar even rondlopen. Opeens zie ik een jongen met blond haar met zijn zwaard op een minotaurus aflopen. Ik trek stil m'n zwaard. Ik sla snel met m'n zwaard tegen de zijde aan. Hij is heel goed. Ik ben m'n zwaard kwijt hij slaat hem in de boom. Ik trap hem weg en ik pak zijn zwaard.

Maggie's POV.

Ik schrik op. Ik hoor veel lawaai. Ik ga kijken. Ik zie Caspian en Peter vechten. Ik zie dat Caspian een zwaard uit de boom probeert te halen en Peter aan komt rennen Met een steen. Ik spring op en ik duw Caspian weg. Ik val op de grond en Caspian valt boven op me. Hij staat op en hij trekt me overeind. "Dankjewel," zegt hij.

Peter's POV.

Ik ben met een jongen aan het vechten. Hij trapt me naar achteren. Hij probeert m'n zwaard uit de boom te trekken. Ik pak een steen en ik wil ermee op z'n hoofd slaan. Maar Maggie duwt de jongen weg. Hij valt op haar en hij trekt haar overeind. Ik kijk om me heen. Dit is het Narniaanse leger dat we zochten. "Prins Caspian," zeg ik vragend. "Ja en wie ben jij?" Vraagt Caspian. Ik zie dat Maggie iets in z'n oren fluistert. "Hoge koning Peter," zegt hij. "Ik geloof dat jij ons hebt geroepen," zeg ik. Ik zie dat Maggie naar Susan en Lucy loopt en ze knuffelt. "Ja maar ik dacht dat je wat ouder zou zijn," zegt hij. "Als je het leuk zou vinden kunnen we wel terugkomen in een paar jaar," zeg ik. "Nee, jullie zijn gewoon niet wat ik had verwacht," zegt hij. Ik zie hem gewoon kijken naar Maggie. Maggie fluistert iets tegen Susan en Susan begint te blozen. "Jij ook niet," zegt Edmund. "Een gemeenschappelijke vijand herenigt zelfs de oudste vijanden," zegt Truffeljager.

Maggie's POV.

"En vind jij Caspian leuk?" Vraag ik aan Susan als we naar het fort lopen. "Hij is leuk," zegt ze. "Hoelang ben je hier al?" Vraagt ze. "Weet ik niet. Toen ik hier kwam ben ik meteen naar het bos gevlogen. Daar kwam ik Caspian tegen en gisteravond hebben we het leger gevonden," zeg ik. Als we bij het fort aankomen worden we hartelijk ontvangen. Ik vind een tunnel. In die tunnel zijn allemaal tekeningen van mij en de rest. Ik loop verder en ik zie de stenen tafel. Ik loop terug. "Susan!" Roep ik. En wenk haar mee. De rest komt ook. Ik laat de tekeningen zien. Ik pak een fakkel en ik loop naar beneden. De rest volgt me.

We kijken naar het beeld van Aslan. Iedereen mist hem wel. "Hij zal wel weten wat hij doet," zegt Lucy. "Hij is er niet meer dus het is nu aan ons," zegt Peter vastberaden. "Hoezo hij is er niet meer?" vraag ik. "Nou als hij er nog wel was dan had hij vast wel iets aan deze oorlog gedaan," zegt Peter. "Dus volgens jouw is hij dood?" vraag ik. "Ja!" zegt Peter boos. "Wat jij wil," zeg ik. "Is hij echt dood?" vraagt Lucy aan me. "Nee," zeg ik tegen haar. "Maar waarom zegt Peter dat dan?" vraagt Lucy. "Ik heb geen idee misschien zit hij niet zo lekker in z'n vel," zeg ik. "Toen we onderweg hiernaartoe waren zag ik hem," zegt Lucy. "Dan weet je zeker dat hij leeft," zeg ik. "Maar de rest zag hem niet dus ik dacht dat ik het me verbeeld had," zegt ze. "Ik denk niet dat je je het verbeeld had," zeg ik. En Lucy loopt weg.

Peter's POV.

"Je geeft haar valse hoop," zeg ik chagrijnig. "Dat jij niet gelooft dat hij bestaat betekent niet dat wij dat ook niet doen," zegt Maggie. "Als hij nog bestond had hij vast wel iets aan die oorlog gedaan," zeg ik. "Hij zal vast wel zijn redenen hebben," zegt Maggie. "Zoals wat," zeg ik boos. "Misschien wil hij dat wij het zelf oplossen," zegt Maggie. "Waarom?" vraag ik. "Zodat we leren onze eigen verantwoordelijkheden te nemen," zegt Maggie. "Dus jij denkt dat we niet verantwoordelijk genoeg zijn," zeg ik boos. "Nee, dat zei ik niet! Weet je wat heb jij! Je bent al zo sacherijnig sinds je in Narnia bent," zegt Maggie boos. Ze heeft ongelijk ik was harstikke vrolijk toen we hier aankwamen. Het komt gewoon door haar. Ze heeft eerst tijden niks van zich laten horen. En dan opeens maakt ze het uit zonder reden. En nu we in Narnia zijn valt ze voor de eerste de best jongen. Caspian. Maggie loopt boos weg. Caspian loopt haar snel achterna. 

Maggie's POV.

Ik loop boos weg. Er beginnen tranen over mijn wang te lopen. Ik snap het niet. Wat heeft hij? Ik snap dat hij boos op me is. Ik was een vreselijke vriendin. Ik heb eerst maanden bijna geen contact met hem gehad. En daarna heb ik het zonder hem een reden te geven het uitgemaakt. Ik schrik op. "Gaat het wel?" vraagt Caspian bezorgd. Ik draai me om en hij ziet dat ik huil. Hij geeft me een knuffel. "Waarom ben je zo bezorgd over me?" vraag ik. Hij kijkt me heel doordringend aan met z'n ogen.

Peter's POV.

"Ze heeft gelijk wat bezielt jouw vandaag," zegt Susan. Ze loopt weg. Ik ren snel Maggie achterna. Ik wil zeggen dat het me spijt. En ik wil vragen waarom ze het heeft uitgemaakt. En ik wil zeggen dat ik nog steeds van haar hou. Ik wil dit alles uitleggen. Ik stop meteen met lopen. Maggie zoent met Caspian. Dat is onmogelijk. Maar toch waar. Ik ren meteen weg.

Maggie's POV.

Als ik opkijk zie ik achter hem Peter wegrennen en Susan rent hem achterna. "Gaat het weer een beetje?" vraagt Caspian als ik gestopt ben met huilen. Ik knik. "Ik snap het alleen niet. Ik kan er gewoon niet tegen dat hij zo boos tegen me doet,"  zeg ik. "Ik snap best dat ik een vreselijke vriendin was maar alsnog," zeg ik. "Je was geen slechte vriendin. Je hebt hem beschermd van de dood. Als iemand zoiets liefs voor mij deed zou ik diegene voor eeuwig dankbaar zijn en voor eeuwig van diegene houden," zegt Caspian. "Dankje maar hij weet het niet. Dus ik ga het hem binnenkort maar vertellen. Hopelijk is hij daarna minder boos op me," zeg ik. Ik zie Susan verderop lopen. Ze ziet er niet zo heel vrolijk uit. "Ik ga even naar Susan toe," zeg ik.

Ik loop naar Susan toe. "Waarom ben je zo verdrietig?," vraag ik. "Waarom? Omdat jij mijn broer z'n hart heb gebroken door eerst niet met hem te praten en daarna het zomaar uit te maken. En nu heb je met Caspian gezoend voor zijn gezicht. Je wist dat ik hem leuk vond. Waarom heb je het gedaan?" vraagt Susan.

  

Heeft Maggie wel echt met Caspian gezoend of leek het gewoon zo. Sorry voor de cliffhanger. Vote & Comment. XXX Love You.