10 Reasons Why Tanga ka sa Pag Ibig

PROLOGUE

"Please.. I'm begging you. come back to me." Pagmamakaawa ni Carl. Hindi ko akalain na mararamdaman ko ang milyun milyung karayum na parang tumusok sa puso ko.

Tiningnan ko sya. Ngumiti ako ng mapakla. Inabot ko ang mukha nya at tinulungan tumayo.

"Huwag kang lumuhod. SHunga! hindi ako si Lord nu!" Pabiro kong sabi. Tumayo sya at tumingin sa mga mata ko..

"Please Mish, sorry. Please, I know! Ako ang presidente ng mga gago sa mundo noong sinaktan kita. Pero I swear from this bridge, from that stars, from that tree, at sa lahat ng kuliglig na nandito, hindi ko na gagawin iyon sayo. Pangako ko, mamahalin kita ng higit pa sa inaasahan mo. Please patawarin mo na ako. Nagmamakaawa ako sayo. Mahal na mahal kita. I cant imagine my life without you. Please.."

Yung feeling ba parang ang sarap nyang sapakin sa mukha gamit ang dos por dos? yung ang sarap nyang barilin ng shot gun sa ngipin? Talagang gago talaga! Kung kaylan okay na ako, doon pa magmamakaawang bumalik!

" Eh gago ka nga talaga Carl." Ngumiti ako sa kanya. Pinipilit kong maging matatag sa kabila ng mga sumasabog na mga pwitis sa puso ko.  " Naalala mo noon? ganyan ganyan din ang sinabi ko sayo nung magdesisyon kang mag give up at iwan ako. Nagmakaawa ako sayo to the highest level."  This time i didnt even smile. I didnt show any emotions.

"Sorry talaga Mish. Kung alam mo lang ang dahilan. Maiintindihan mo ako." Yumuko sya at nahulog aag mga butil ng luha sa kanyang mga mata.

"Yan ang masakit doon Carl, hindi ka nag explain. Hindi mo sinabi sakin kung ano ang pinag usapan nyo ni mama. Basta lang sinabihan mo lang ako na hindi mo na kaya. Sa dinami rami ng naging problema natin, sa dami ng taong humahadlang satin, sa mga kasalan mong nagawa sakin, kaylan ba ako sumuko sayo Carl? sabihin mo nga?"

Ouch! Pang MMK tong drama ko ha! pero seriously, parang iiyak na talaga ako!! Please ayokong makita nyang affected ako!!!

"Sory talaga Mish. Pero kung ayaw mo na.. hindi kita-"

"Yan ang problema sa yo! Tarantado kang gago ka! Eh You're  so gay! Ang dali dali mong magive up! You know what! When you decided to leave me, I was like dying! alam mo ba kung gaano kasakit iwan ka ng taong ginawa mong mundo mo! Yung talikuran ka ng taong pinaglaban mo sa lahat ng nilalang na naghahadlang sa inyu! Alam mo ba kung gaano kasakit yung maghintay ng buong buhay mo  sa taong ni minsan hindi man lang naisip na nandyan ka!" doon na ako napasigaw. Almost 5 years na nakatago ang bombang yun sa puso ko. In that 5 years, nakasindi lang yun sa loob, naghihintay na pasabugin ko sa harap ng taong nagsindi nito.  And then, here, yun nga, sumabog na. Pinunasan ko ang mga luha ko. Hinawakan ko ang magkabilang kamay nya..

"I was there Carl. I was there fighting for you. But you choose to give up. You choose to break my heart.. But you know what? Kahit ganun yung ginawa mo, I swear to all holy saint in  the world, naghintay pa rin ako sayo. Naghintay ako na someday and somehow, you'll be knocking at my goddamn door or maybe text me or ask me how I am, or even greet me on my birthday. But you know what? it never happened. and what's worst? I heard you had a girlfriend 1 week after we broke up. See? Tell me? Where the hell I'll get that piece of  reason to bring you back in my life? Im okay now. Im not happy but I'm  not sad either. And I think its not bad. Im okay with my life now. So dont you ever ask for another chance. Coz you know what? You had eveything before, But you threw it thinking of getting something better. Im sorry if Im wasn't enough for you before, but thats the only thing I had. And if it didnt filled the emptyness inside you, then there's nothing I can  do with that anymore. At kung tatanuning mo ako, oo, noon I tried to give you even the things na wala ako. binigay ko lahat kahit wala na akong natira, pero ngayon, wala na. WALA NA AKONG PAKIALAM.

YES! success! atleast nasabi ko na ang lahat lahat ko na gustong sabihin. Lumabas na ang bagyong itinago ko sa loob ng maraming panahon.

Napapikit si Carl, noon ko lang syang nakitang ganun. Yung parang binagsakan sya ng libo libong hollow blocks at kinaladkad sa kalsada ng kabayo.

"Hin- hindi ko alam na naging miserable ka ng nawala ako.. Akala ko, ito yung makakabuti satin. Sayo.. Sorry kung naging selfish ako dahil nagdesisyon naman ako ng ako lang. sana mapatawad mo na ako.." Pilit nyang hindi pakawalan ang emosyon pero hindi nya magawa. Patuloy na nahuhulog ang mga luha sa mga mata nya. He looks so far different from Carl I used to know.. I can  see the pain now. The pain that I saw before, everytime I look at the mirror.

"Tama na, sige na. matagal na kitang napatawad, pero hindi ibig sabihin non eh gusto na kitang ibalik sa buhay ko. I forgave you Carl, I forgave you since the moment I decided to forgive myself and just move on.." Ngumiti ako sa kanya. that smile that shows everything will be fine..

" wala na ba talagang chance Mish? cant we do something and start again?"