Miłość szeptem mówiona

PROLOG

Tekst opowiadania przedstawiony jest przed jakimikolwiek poprawkami redaktorsko-korektorskimi.😉

Londyn, 15 czerwiec 2015

Najdroższa Heleno!

Na wstępie pragnę bardzo serdecznie podziękować Ci za Twoją nieocenioną pomoc i wykazywaną chęć w wyciągnięciu pomocnej dłoni.

Nie jesteś w stanie wyobrazić sobie, jak ogromną nadzieję pokładam w Tobie i w Twoich metodach wychowawczych.

Poniosłam całkowitą klęskę. Zdecydownie!

Jestem kobietą biznesu, odnoszącą sukcesy na linii zawodowej, zarządzającą ponad dwudziestoma tysiącami pracowników a zupełnie nie poradziłam sobie z wychowaniem własnej wnuczki.

Być może nie rozumiem całej tej dzisiejszej młodzieży ( trzydzieści lat temu zapewne też jej nie rozumiałam) i być może jestem zbyt konserwatywna, ale nie mogę obojętnie patrzeć na to jak Margaret niszczy swoją przyszłość i zaprzepaszcza szansę osiągnięcia czegoś naprawdę wyjątkowego. To taka zdolna dziewczyna. Zdolna i strasznie zagubiona.

Popełniłam błąd. Całą masę błędów, nie będąc w stanie nauczyć jej prawdziwych realiów otaczającego ją świata. Czuję się osobiście odpowiedzialna za jej niepowodzenia w dorosłym życiu. Zapewne byłam zbyt łagodna, za mało wymagająca, kto wie, może nawet zbyt pobłażliwa...?

Dlatego, z sercem przepełnionym wiarą, miłością i świętym przekonaniem proszę Cię byś nauczyła ją tego wszystkiego, z czym ja nie potrafiłam sobie poradzić. Chciałabym, by wyrosła na samodzielną, zaradną i szczęśliwą kobietę. Pragnę, by ludzie spostrzegali ją tylko i wyłącznie przez pryzmat jej wiedzy i inteligencji a nie sobotnich wypadów do pubu. Marzę, by odchodząc z tego świata móc jej powierzyć firmę, całe swoje życie.

Chciałabym patrzeć na nią i czuć zewsząd ogarniającą mnie dumę. Tylko dumę...

Pełna wiary w Twoje umiejętności powierzam Ci najmłodszą winorośl Murphy z nadzieją, że tak jak za dawnych lat, ze mnie, tak teraz z mojej wnuczki wykrzeszesz to, co ma w sobie najszlachetniejsze.

Niech Bóg ma Was w swojej opiece.

Z wyrazami miłości.

Twoja przyjaciółka

Zofia Murphy