SiLHoueTTe'NiN MaCeRaLaRı

Bölüm 07: Mum dikici

Morisi'den çıkıp arabayla İzmir'in sahil şeridini arabayla turladık. Güzel İzmir'in denizi öyle heyecanverici görünüyordu ki insan burada sevişmeden bir gün bile duramaz diye düşündüm.

İzmir'i gezip yeterince zaman öldürdükten sonra akşam olduğunda Bornova'ya gelmiştik. Birşeyler yemek için bir restorana girdiğimizde Burak hazır Bornova'ya gelmişken bildiği güzel bir mekan olduğunu, yemekten sonra oraya gitmemizi teklif etti.

Benim canıma minnetti ve Aylin de itiraz etmeyince birşeyler atıştırıp akşamı gece, belki de geceyi sabah edeceğimiz mekana  gittik. 232 Park Bornova Sahne'ydi mekanın adı. Canlı performans rock müziğe eşlik ederken bir yandan da içkilerimizi yudumluyorduk.

Aylin'in pek yudumladığı söylenemezdi aslında. O, gün boyu belli etmeyince ben de unutmuştum İzmir'e kafa dağıtmaya geldiğini. O yüzden de müdahale etmedim. Akışına bıraktım Aylin'i. İstediği kadar içebilirdi zira kuzeni bizimleydi.

Aylin kendi halinde takılırken biz Burak'la içkileri yenilendikçe şarkılara eşlik etmeye, birbirimize daha derin bakışlar atmaya başlamıştık. Gecenin sonunda doğum günü dileğime kavuşabileceğimi düşündürmeye başlamıştı bu durum. Alkollü de olsam tahrik olduğumu hissedebiliyordum.

Mekandan kalktığımızda saat gecenin ikisi olmuştu. Aylin ayakta durmakta zorlandığından Burak'a sarılmış birşeyler mırıldanıyor, yetişebildiği kadarıyla Burak'ı boynundan öpmeye çalışıyordu.

Burak da biraz mahçup bir halde bir elini benim belime dolamış ikimizi birden kontrol etmeye çalışıyordu. Arabayı orada bırakıp taksiyle eve döndük.

Aylin eve gelene kadar sızınca Burak kucağında çıkartmak zorunda kaldı yukarıya. Evin kapısından içeriye girince kucağındaki Aylin'i gösterip ben şununla ilgileneyim dedi mahçup bir ifadeyle.

Ben de üfleyemeden sönen mumun üzüntüsüyle odama geçtim. Yatakta biraz dolanıp debelendikten sonra alkolün de etkisiyle kuruyan dilim damağım için mutfağa kalktım.

Aylin'in odasının yanından geçerken duyduğum sesler beni olduğum yere çiviledi adeta.

Aylin inlemeyle karışık birşeyler söylüyordu. Kapıya yaklaşıp dinleyince Burak'ın nefes alış verişlerini de duyabiliyordum. İlgilenmekten kastı sikmek olamaz diye düşündüm.

Alkolün verdiği cesaret ve gün boyu biriken azgınlıkla kapıyı yavaşça araldım. Gördüğüm manzara beni bir ay öncesine, doğum günüme götürdü.

Aylin yatağa doğru eğilmiş, başı yatakta, Burak da elleriyle Aylin'i belinden kavramış kalkık kalçalarına gidip geliyordu.

Aylin'in inlemeleri sarhoş da olsa büyük keyif aldığını gösteriyordu. Burak, Aylin'i; Aylin de kafasını gözlerimin önünde dağıtıyordu resmen.

Burak'ın dönüp beni fark etmesiyle şaşkın ve hayalleri yıkılmış olarak odama döndüm. Bir kere daha "Mum dikici" gözlerimin önünde birini götürüyordu ve ben yine havaya üflemiştim.

Yatakta uyumadan önce yarım saat daha kıvranmışımdır az önce gördüklerimi düşünürken. Ne zaman sızdım bilmiyorum ama o zaman süresince Burak'ın Aylin'in odasından çıktığını duymadım.

Sabaha karşı ürperdiğimi hissedip üzerimi örtmek için uyandığımda Burak'ın yatağın yanına oturmuş beni izlediğini fark edip panikledim.

Korkmamamı ve sessiz olmamı söyleyip olan biteni açıklayacağını söyledi. Olan bitenin acelesi olmadığını düşünüp Burak'ı üzerime çektim ve dudaklarına yapıştım.

Tekrar uyuyana kadar, doğum günümden o zamana "mum dikici" ile ilgili biriktirdiğim mum dikme, mum üfleme ve Suzan'la yakaladığım pozisyon ve daha fazlası, neler varsa hepsini birer ikişer kere tecrübe ettim.

Uyandığımda bedenimin her tarafında mutlu bir yorgunluk hissediyordum. Az sonra biraraya gelince olacakları kafamdan uzaklaştırmaya çalışarak bir sigara içtim Ege Deniz'ini seyrederek..

Mutfağa geçtiğimde kahvaltı masasında otururken buldum ikisini. Ben daha birşey demeden Burak başladı anlatmaya.

Aylin'le aslında kuzen değil sevgililermiş. Aylin Eskişehir'de bilinsin istemediğinden kuzen olarak tanıştırmış.

Böylece gece sevişmelerinin nedenini açıklığa kavuşturmuştu Burak ama sonrasında olanlara hiç değinmemişti.  Öyle olunca olan bitenden Aylin'in haberi olmadığını anlayıp ses etmedim..

Ayrılık günü gelip çattığında Burak bizi otogara bıraktı. Önce beni sonra Aylin'i öpüp veda etti.

İzmir macerası herkes için güzel bitmişti. Aylin dağılmış, kafasını dağıtmış; ben ise doğum günümde tuttuğum dileğin yerine gelmesinin hazzını yaşamıştım.

Burak'ın vedalaşırken belime doladığı eli İzmir'e geldiğimiz günküne nazaran daha sahiplenici olmuştu ve bu, hikayemizin burada bitmeyeceğini hissettirmişti bana.

Özetleyecek olursak; mum dikilmiş ama konu kapanmamıştı..

Yorum ve beğenilerinizi eksik etmeyerek beni daha sık ve daha çok maceramı yazıya dökmeye teşvik edebileceğinizi unutmayın bayram şekerlerim benim.. 😍💃🏻