Welcome to the world of the maffia ✔

*hoofdstuk 32*

'Dat is het juist, we denken niet dat ze dat gewoon zal komen vragen.' Hoor ik mijn vader zeggen.

Oh ja, natuurlijk. Het is mijn moeder. Die komt niet gewoon via de voordeur. 

'Wat gaan we dan doen?' Vraag ik na een stilte.

'We willen dat je veilig bent Chloé.' Begint mijn tante.

'We gaan kijken hoe we dat gaan doen met de missie van Gilles en wat daarna.' Vult mijn vader aan.

Zuchtend laat ik mijn schouders hangen.

'Ik kan toch niet eeuwig opgesloten zitten in dit huis.' Ik draai me om en kijk mijn vader aan.

'We zien hoe we het gaan doen. We weten het ook nog maar net.' 

'Jou veiligheid is het belangrijkst Chloé. Voorlopig je hier houden is het beste.' Stelt mijn oma me gerust.

Zuchtend draai ik me terug om en kijk de tuin en het bos dat erachter lig af. 

'Ik ga naar beneden.' Deel ik mee. 

Ik geef mijn familie nog een kus op de wang en loop dan de ruimte uit.

Buiten leun ik met mijn hoofd tegen de deur aan. 

Waarom juist nu? 

Waarom moet ze weer herrie veroorzaken terwijl alles weer een beetje normaal werd.

Jaren hebben mijn broer en ik de schuld op ons genomen dat wij de schuld waren van haar daden. 

Woedend sla ik met mijn vuist op de muur.

Plots maakt de woede plaats voor pijn. Pijn in mijn binnenste.

Happend naar adem laat ik me via mijn rug neerzakken tegen de muur tot mijn billen de grond raken. 

Een snik verlaat mijn mond en tranen verlaten mijn ooghoeken. 

Na een tijdje sta ik op en veeg al lopend de mascara van onder mijn ogen. Ik stop bij de spiegel die juist bovenaan de trap hangt en veeg de resten weg. 

'Wil je even een make-up doekje?' De zachte, lieve stem van Linda laat mij wegkijken van mijn eigen gezicht. Via de spiegel kijk ik haar aan. 

Ik knik en glimlach. Linda is de liefste vrouw die ik ken. Ze voelt als een moeder voor me. Altijd al geweest. 

Ze slaat haar arm om mij een en samen lopen we terug de trappen op naar de badkamer.

'We willen dat je bij ons bent Chloé.' Begint ze terwijl ze zoekt achter de make-up remover.

Een zucht verlaat mijn mond.

'Dan weten we dat je veilig bent.' 

'Ik kan toch voor mezelf zorgen. Ik ben geen klein kind meer.' Zeg ik. 

'Ik zou het leuk vinden als je hier weer bent. Ik heb mijn kleine Chloé gemist. En ik heb dringend een extra vrouw nodig tussen al die mannen.' Lachend duwt ze mijn hoofd wat omlaag zodat ze makkelijk een nieuwe laag mascara kan aanbrengen.

Een glimlach komt op mijn gezicht en stevig sla ik mijn armen om haar heen.

'Ik ben blij dat ik jou heb. En de jongens en mijn familie.' Zeg ik terwijl ik mij terug van haar los maak.

'Of een secret boyfriend.' Grijnst ze. Mijn mond valt open.

'Hoe weet jij da-' Ik stop en ren de badkamer uit. 

'Chase en Jake. Ik zou maar gaan lopen als ik jullie was.' Roep ik terwijl ik als een wild dier de trap afdonder. 

'Chloé Whoods de trap moet niet kapot.' Hoor ik mijn vader roepen. Ik grinnik en loop de woonkamer in.

'Ah, hier zitten de twee musketiers.' Zeg ik als ik ze zie zitten.

'Zijn die niet met drie.' Grijzend kijkt Chase mij aan. Ik rol met mijn ogen en grijns naar hem.

'Oh ow.' Vlug staan ze op en lopen langs me heen.

'Waarom hebben jullie iets gezegd over River tegen Linda.' Zeg ik.

We staan aan elke een kant van de tafel.

'Ah River, noemt hij zo.' Grijnst Jake naar me. 

Ik grom en verplaats me in de hoop de jongens te pakken te krijgen maar we staan terug elk aan een kant.

'We hebben niets dus er is niets om over de roddelen.' Zeg ik. 

'Oh, hij zei iets ander hoor.' Grijnzend wiebelt Chase even met zijn wenkbrauwen.

'Niet.' Ongelovig staar ik hem aan.

'Je hebt er gewoon mee zitten sturen.' Ik knijp mijn ogen samen en kijk hem aan alsof hij mijn prooi is die ik wil gaan vangen. 

Grommend zet ik de aanval in en lopen we als drie wilde dieren rond de tafel. 

'Jullie-' Ik duw een stoel, die ze hebben van onder de tafel geschoven hebben, aan de kant.

'-verrotte- stinkende- aardappelen.' Bij ieder woord duw ik een stoel weg tot we uiteindelijk terug hijgend aan elk een kant van de bank.

Ik blik even op de kussen en grijns. Vlug pak ik een kussen en spring over de bank en begin de jongens te slaan.

Al snel voel ik meerdere kussen mijn kant opkomen en merk dat alle jongens kussen mijn kant opkomen.

'Dit is discriminatie. Ik eis rechtvaardigheid' Klaag ik.

Lachend gooien ze nog een paar kussen naar me toe.

'Wat is dit hier.' De stem van mijn vader laat ons kussengevecht staken.

'We strijden voor rechtvaardigheid.' Antwoord Chase. Ik grinnik en steek mijn tong naar hem uit.

'Cool, ik doe mee.' Zegt mijn neef en loopt naar de kant van de jongen.

Ik gooi mijn handen in de lucht en kijk Vince aan. 

'Sorry nichtje van me maar ik hou niet van verliezen.' Grijnzend kijkt hij me aan die ik er als snel af sla met een kussen in zijn gezicht te gooien.

'Volgens mij heb ik wel keer op keer onze weddenschappen gewonnen.' Kaats ik terug wat mij nu een kussen oplevert. 

Al snel vliegen er weer meerder kussen tussen ons heen en weer. 

'Oké, oké, genade.' Gil ik wanneer de jongens rond om me heen staan en alle kussen hebben kunnen bemachtigen. 

Ik zucht opgelucht als ze de kussen laten vallen. Vlug probeer ik mijn haar te fatsoeneren voor ik terug opsta. 

'Ik krijg jullie nog wel, jullie mogen van geluk spreken dat ik naar school moet.' 

'Naar je secret boyfriend zeker.' Hoor ik Chase mij na roepen. 'Of nee wacht River is het é.' 

Ik steek mijn middelvinger naar hem op voor ik de deur van de woonkamer uit loop. Ik hoor hem nog lachen en krijg ook een glimlach op mijn gezicht. 

Ik pak mijn tas die Linda al voor me naar beneden heeft gebracht en loop naar mijn auto.

Ik merk dat ik juist voor het laatste uurtje zal toekomen. 

'Meneer van wiskunde zal blij zijn dat ik eens op tijd ben.' Mompel ik.

---------------------

Comment 💬

vote ⭐

and follow 💙

XOXO