Truth No. 12: Absentmindedly yours

Start from the beginning
                                    

"It's lunch time na, Che. We should take a break." I answered while hinihilot ang ulo ko. Narinig ko ang pagtikhim ni Che para siguro pagtakpan ang pagkagulat nya sa sinabi ko. I don't mind it.

"Maybe I'll take a nap instead of eating kasi wala naman akong ganang kumain."

Ng hindi sya kasabay.

Napailing na lang ako sa naisip ko.

Nagbeep ulit ang intercom ko na kinakunot ng ulo ko.

"Hi?"

I didn't know kung bakit pero alam ko nakangiti ako nung marinig ang boses nya Hindi na ako nakasagot kasi kusa ng gumalaw ang mga paa ko para pumunta sa pintuan at buksan ito.

"Lunch?" Sabi ni Alex sabay taas ng mga paper bags na dala nya

"Come in." Nawala na yung sakit ng ulo ko at napalitan ng pagkalam ng sikmura. At nawala na rin sa isip ko yung ikinakabahala ko na dahil sa ngiting binungad nya sa akin.

Alex's POV

Ingat na ingat kong pinatong yung mga dala kong container bag sa dining table sa loob mismo ng pantry ng opisina ni Nicole. If you would look closely parang maliit na apartment tong area nya actually.

"Madalas dito ako inaabot ng gabi kaya nagpagawa na ako nito." Sabi nya ng mapansin siguro nya na lumilibot ang mata ko.

"Workaholic." Sabi ko with a smile.

Nagkibit balikat lang sya sabay ngiti. Tinulungan nya ako sa pag-aayos ng mga bitbit ko matapos maglagay ng mga gagamitin namin sa pagkain.

"Hmmm...this is good." sabi nya. Nakahinga ako ng maluwag kasi nagustuhan nya yung food na dala ko.

"Well si Anne ang gumawa nyan. I just helped out in preparing it in the container." I said na nakapagpatawa kay Nicole. Halos matulala ako sa nakita ko kasi hindi lang basta tawa nya yung maganda pati the way she actually flip her hair to the side. Yung babaeng babae ang dating na para kang ....

"Inaakit?"

I sigh with the thought coz I know na hindi naman yun gagawin ni Nicole.

"Hindi nga ba?"

Fuck off. I just want to have a nice lunch.

"Say please"

I sigh.

"Is everything alright?" Nicole asks and I could see her worriedly looking at me.

"Yeah. Just a few things, I'm reminding myself." I answer with a smile to ensure her.

"How was everything in the main office so far?" Nicole asks again.

"Actually it's good. We are finalizing things on our end para makapunta na kayo ni Dillan sa Italy to have the on site supervision of things." I answered then grab a glass of water para mawala yung feeling ko na nadidisorient ako dahil sa kaharap ko.

"Lately no nakakatulala lalo na kapag andyan si Nicole."

"Do you want some more water?" Nicole asks sabay taas ng pitcher na wala ng laman.

"Ako ba nakaubos nyan?" I ask absentmindedly.

"Yeah. Actually nakakailang subo ka pa lang ng dinala mong food pero inom ka ng inom ng tubig." Nicole teasingly answers.

Shit! Focus, Alex!

Ngumiti lang ako kay Nicole at sumubo ulit ng pasta but knowing how clumsy I could get yung sauce nung pasta ay kumalat sa bibig ko at may tumalsik pa nga sa damit ko. As I was about to reach for the tissue, I am surprised sa ginawa ni Nicole.

She's laughing hard while she make sure na hindi ko maabot yung tissue.

"Nicole?" I called her name in question while I'm looking at her intently.

Her eyes is almost close due to laughing hard and she's wiping some tears away from it. Her lips are covered by the back of one of her hands due to laughing hard.

"And if that's not one of the most magical thing you see, I really don't know what it is."

Yeah. You're right.

"Bagay sayo yan, Alex. You look like a kid who really love to eat your pasta." Nicole said in between her laugh then she snorted which makes her stop laughing and her cheeks started to get red.

I can't help myself but to laugh too because of the different Nicole she serves today. She could be mischievous one time, a magical laughter machine at one moment and then a shy kid who got busted in a minute.

"So pinagtatawanan mo ako?" Nicole asked ng nakataas ang kilay but she can't hide her smile.

"Yeah." I answered coz wala talagang pumasok sa isip ko kundi yung tunog ng tawa nya at ang maganda nyang ngiti as cliche as it sounds.

Binato nya ako ng tissue pero nagtawanan ulit kami.

I think this is one of the best lunch I had since then.

The Truth About Us (GxG)Where stories live. Discover now