Ik was tien jaar oud. Papa en ik bevinden zich voor ons mooie huis. Op een dag vraag ik aan mijn vader: 'Wie ben jij nou eigenlijk?' Zo begint het verhaal van Hendrik-Jan de Tuunman.
Mijn vader is 43 jaar oud, maar nog altijd sport hij graag. Hij moet áltijd iets te doen hebben, vaak gaat hij dus klussen in de tuin. Vandaag zit ik bij hem aan tafel. Hij heeft net gekookt, dus mijn jonge oren doen pijn van de harde muziek die hij heeft gedraaid. Altijd als mama weg is, gaat hij los. Hij zet keiharde muziek op en gaat vreselijk vals meezingen. Op dat moment vraagt hij altijd: 'Ik zing mooi hè?''
Vandaag eten we zalm. Hendrik-Jan de tuunman kan zalm bakken als de beste. Wel jammer dat mama dan niet thuis is en hij los gaat op de muziek.....
'Hoe gaat het op school?' vraagt Hendrik-Jan de tuunman. Hij praat een klein beetje Twents.
'Goed hoor,' zeg ik vermoeid. Ik haalde een 7 voor R&H.'
Zoals altijd zegt mijn vader op een plagerige toon: 'Research and Hightech? Dat is toch jouw lievelingsvak?'
Flauwtjes glimlach ik naar hem. Papa houdt ervan me te plagen over het vak waar huiswerk enorm lang bij duurt. Ik raak altijd gefrustreerd door dat huiswerk, en stiekem vindt Papa dat wel een beetje grappig.
Opeens hoor ik een diepe snuif. Het lijkt alsof de aardbodem begint te trillen. Maar dan dringt het tot me door dat het mijn vader is, Hendrik-Jan de tuunman.
Papa haalt weer zijn neus op. Weer maakt het enorme veel lawaai. Ik heb een beetje hoofdpijn, en uit ervaring weet ik dat je dan niet bij papa moet gaan zitten. Hendrik-Jan de Tuunman maakt altijd lawaai. Het lijkt wel een soort verslaving.
Na nog een paar diepe snuiven, zijn we klaar met eten. Mama en Jula komen net binnen. Jula doet haar koptelefoon op en gaat op de bank youtube kijken, en mama moet nog eten.
Ik volg het voorbeeld van mijn zusje en ga op de bank liggen.
Vandaag is het zaterdag. Hendrik-Jan de tuunman is er al vroeg uit om te sporten. Ik kom pas rond half 11 mijn bed uit. Er ligt een ei voor me klaar, papa heeft die zelf gekookt voor mij. Half-slapend bedank ik hem. Ik zie de kippen buiten vrolijk scharrelen, en er verschijnt een grote glimlach op mijn gezicht. Ik snap niet waarom Hendrik-Jan de tuunman ze niet op durft te pakken. Hij pakt elke spin op en het boeit hem niks als er een vlieg in z'n eten zit, maar onze kippen durft hij niet te pakken.
Ik hoor dat papa buiten een motor nadoet. Keihard brult hij zijn favoriete motor na: de KTM. Dit is weer typisch mijn vader!
Als papa na een uur weer binnenkomt, maakt hij een grap. Ik begin te lachen; pap en ik hebben dezelfde humor. Als papa een grap maakt, kijken mama en Jula elkaar niet-begrijpend aan, terwijl ik dood ga van het lachen.
Papa slaat zijn armen om mama heen. 'Je bent mijn prinsesje,' zegt hij tegen haar. Mopperend omdat het de vroege ochtend is, zegt mama: 'Ik moet nog eten.'
Het is een Chille dag vandaag. Hendrik-Jan de tuunman maakt het leuk. Hij is me er één!
Dit verhaal is gebaseerd op waargebeurde verhalen. Het gaat over de bijnaam van mijn vader: Hendrik-Jan de tuunman
