jiào wǒ, gege || wangxian

Bölüm 6 - ÇEKİRGE

"Abla, sen de şımartma şunu. Eşek kadar adam hala saçma sapan şeyler yapıyor." Jiang Cheng sinirle konuştu. "Lan Wangji'den biraz bile bir şey kapmamış anlaşılan."

"Hey! Buradayım hala!" ablasının omzundan doğrulup elini kaldırdı. "Arkamdan konuşacağına yüzüme söyle."

"Yüzüne söylüyorum zaten, senden mi çekineceğim?"

"Seni-!" Wei Wuxian tam ayağa kalkmıştı ki Jin Zixuan onu kolundan tutup oturttu. "Çocuklaaar... sakin olun. Daha yeni duruldu ortalık. Wei Wuxian, sen de otur yerine. Jiang Cheng sinirlenme lütfen." Madam Yu ve Jiang Fengmian bir konu üzerine tartışıyorlardı bu nedenle oralı olmadılar ama kargaşa biraz daha sürerse müdahale edecekleri kesindi.

Yemek masası bir süre sessizleşirken az önce amcasının elinden aldığı etle birlikte kaçan Jin Ling'in sesi duyuldu. "Peri, buraya gel!"

Gözleri anında büyüyen Wei Ying ayağa kalktı. "Enişte! Yine mi o köpeği getirdiniz buraya!?"

Jin Zixuan mahcup bir suratla konuştu. "Kusura bakma, Jin Ling yolda sıkıldığı için onu da getirmek istedi."

"Kesin bana karşı tehdit olarak kullanmak için getirmiştir. Sinsi çocuk." Karanlık bakışlarını oraya yaklaşmakta olan çocuğa çevirdi. "Jin Ling! Onu buraya getirirsen seni mahvederim!"

Şeytani gülümsemesiyle ona doğru yürüyen çocuk hiç oralı olmadı.

Wei Wuxian ayağa kalktı ve toparlandı. "Tamam ben doydum, gidiyorum."

Yanli ona gülerken "A-Xian kaç sene geçti hala köpek korkunu yenemiyorsun."

"Evet, yenemiyorum." Havalı bir şekilde bunu reddetmeyen Wei Ying "Bu gece burada mı kalacaksınız?" diye sordu eniştesine.

"Evet, birkaç gün buradayız. O zamana kadar vakit geçiririz merak etme. Git dinlen sen." Normalde Jin Ling, babasıyla birlikte birkaç aydır Jin Klanında kalıyordu. Orada eğitim alıyor ve idman yapıyordu. Annesi de Yunmeng'deydi bu yüzden ailecek ziyarete gelmişlerdi. Genelde birliktelerdi fakat bu seferlik eğitim nedeniyle ayrı düşmüşlerdi.

Güzel bir akşamüstüydü. Tüm aile yemek masasında güle eğlene yemeklerini yemiş, sohbet etmiş ve biraz da itişip kakışmış olsa da günü mutlu bitirmişti. Bu her zamanki halleriydi zaten. Sürekli didişseler de Wei Ying yeğenini çok severdi. Eniştesini de eskiden hiç sevmezdi ama ablasıyla evlendikten sonra karakteri gözle görülür ölçüde değiştiği için ona ısınmaya başlamışlardı. Yıllar geçip giderken iki aile arasında sıkı bir bağ oluşmuştu.

Karnı tok, zihni dinlenmiş bir şekilde oradan ayrılmaya yeltenen Wei Wuxian, göz ucuyla sessiz sedasız oturmaya devam eden Lan Wangji'ye baktı. Onun sıkıldığını hissetmişti, genelde böyle ortamları sevmeyen bir tipti.

"Lan Zhan, hani birlikte ok atışı yapacaktık? Gelsene."

Bakışlarını ona çeviren Lan Zhan, zaten yeterince kaldığını düşündüğü ortamdan bir an önce ayrılmak istiyordu. Başını sallayıp kalktı. "Mn."

İkisi de orada oturanlara selam verip oradan ayrıldılar. Jin Ling de onlar gidince gelmekten vazgeçip köpekle oynamaya devam etti.

***

Wei Ying, kaldıkları yerin arka tarafında yer alan geniş çimenlik alana doğru yürürken çıt çıkarmıyordu. Onu takip eden Lan Zhan her zaman olduğu gibi soğukkanlı bir yüzle duruyordu.

"Ihhmm, Lan Zhan. Yemek masasında sıkıldığını düşündüğüm için öyle söyledim. Eğer yorgunsan ok atmamıza gerek yok. Ben zaten okçulukta iyiyimdir." Çekingen bir ifadeyle söylediğinde Lan Zhan itiraz etti.