The Handsome Flower BXB 2020

THF Part 102

"Matagal na niyang sinira ang buhay ko kaya wala ring sense kung iligtas pa niya ako ngayon.Hindi ko pa rin siya papatawarin. Isa siyang malibog at maduming tao!" ang wika ko sabay baklas ng mga naka kabit na aking kamay. Tumayo ako at saka nag tungo sa labas. "Teka saan ka pupunta?"

"Uuwi na ako Miss Justine." ang sagot ko.

Pinigil ako ng mga nurse pero wala silang nagawa kundi ang hayaan ako makaalis. Sadyang naging matigas ang aking ulo at aminado ako doon..

Alas 11 ng umaga noong mag byahe kami patungo sa probinsiya. Nakatanaw lang ako sa labas ng bintana ng sasakyan, malayo ang tingin. Isang malalim na buntong hininga ang aking pinakawalan, kinuha ko ang aking cellphone at inilagay ang earphone sa akin tainga..

Pumikit ako at mula dito tumugtog ang isang kanta.

MUSIC PLAYING

Too Far by Alex G

I wonder how my life would be
If I had grown up by the sea
And lived a little
I wonder if my heart could grow
If the only love I know
Was all I needed

Sometimes I wish that I
Could fly away from here
'Cause what if it all goes wrong?

Would it be bad if I drove too far
And forgot my way around?

Maybe my worry would disappear
If I'm nowhere to be found
So maybe I'll drive too far

I wonder how my voice would sound
If it was in the background
No one heard it
I wonder how it feels to speak
Still be heard without the need
To be the loudest

Sometimes I wish that I
Could fly away from here
'Cause what if it all goes wrong?

Oh, my vision's blurry now
I wish it all was clear
Not knowing's killing me

Would it be bad if I drove too far
And forgot my way around?
Maybe my worry would disappear
If I'm nowhere to be found
So maybe I'll drive too far

"Master, pinapasabi po ni Donya Armada na doon muna daw ikaw mag stay sa rest house niya sa tabing dagat para makapag relax ka. Bibigyan ka raw niya ng 15days na break bago ka bumalik sa kompanya." ang wika ni Mr. Jeron.

"Masyadong matagal ang 15 day." ang wika ko

"Master, para makapag pahinga kana rin." sagot niya

Napabuntong hininga ako. "Sige, kung iyan ang gusto ni Donya Briguela. Kailangan ko talaga ng tahimik na lugar. Sa tingin ko ay hindi pa ako handang umuwi o makita nila mama sa ganitong kalagayan." tugon ko.

"Ang stress ay halata na sa mukha mo master, sa tingin ko ay masyado ka nang nag padala sa pag nanais mong makaganti. Ngayon tapos na ito, panahon na para alagaan mo ang iyong sarili." wika ni Mr. Jeron.

"Salamat. Magiging maayos rin ang lahat diba?" tanong ko sa kanya

"Yes master, magiging maayos rin po ang lahat." ang tugon niya habang naka ngiti.

Alas 5 ng hapon noong makarating kami sa rest house ni Donya Briguela. Katulad ng inaasahan ay maganda rito, presko at banayad sa pakiramdam ang kapaligiran. Maganda ang bahay ng bahay, ang second floor nito ay may malaking balkunahe na nakaharap sa karagatan at mula dito ay makikitang ang magandang pag lubog ng araw.

Ilang malalim na buntong hininga ang aking pinakawalan habang nakatanaw sa kalayuan. Ngayon ko lang ulit nasilayan ang dapit hapon, ang kulay at tingkad nito ay hindi pa rin nag babago. Ganoon pa rin, nakakabighani sa mata.