Vervlochten

2

'Wolfs, ze komen zo, begin nou maar', ze neemt de hand van de man die tegenover haar zit in de hare, 'straks wordt het koud'. 'Waarom hebben ze nou niet gewoon een trein eerder genomen', moppert hij, 'het is al bijna donker'. 'Ze zijn 17, schat', grinnikend schuift ze de stoel van hun zoontje wat aan, 'ze redden zich wel'. 'Is 'ie weer bezorgd?', ze kijkt geamuseerd naar haar vader. 'Fleur, ik...', voor hij zijn zin af kan maken springt Noud van zijn stoel. 'Zussies!', hij loopt bijna een ober omver terwijl hij op de meiden afrent, 'knuffel!'. 'Ha grote vriend', Isa laat haar tas midden in het restaurant vallen en tilt het jongetje op, 'ik heb je gemist, boef'. 'Jongens...', Eva loopt snel op haar kinderen af, 'er zitten hier mensen te eten!'. 'Mam!', ze laat haar broertje los en slaat haar armen om haar moeder heen. Ze is inmiddels even groot, misschien zelfs ietsjes langer dan haar moeder. 'Hoi lieverd', er breekt een glimlach door op haar gezicht en ze trekt het meisje dicht tegen zich aan, 'wat ben ik blij dat jullie er weer zijn'. Ze drukt een kus op haar wang en laat haar weer los, 'ga maar gauw naar je vader, hij heeft jullie verschrikkelijk gemist'. 'Hey mam', 'hoi liefje', ze slaat haar armen stevig om Liv heen, terwijl Noud zich tussen hen in wurmt. 'Blijven jullie nu hier?', hij kijkt zijn zus met zijn grote blauwe ogen aan, 'bij mij?'. Kort werpt ze haar moeder een moeilijke blik toe. 'Een paar dagen hè, Noud', Eva knipoogt geruststellend, 'dat heeft mama toch uitgelegd'. 'Ja, maar ik vind het zo jammer', pruilt hij. 'Wij ook, Noudster', ze haalt een hand door de donkerblonde haren van het ventje, 'maar we gaan er een paar leuke dagen van maken, goed?'. Hij slaat zijn armen over elkaar en verbergt zijn gezicht in Eva's buik. 'Noud', ze gaat door haar knieën en wrijft over de rug van haar broertje, 'zullen we morgen samen voetballen? En daarna een film kijken?'. 'Met popcorn?', piept hij. 'Met popcorn', grinnikt ze. 'Jaaa', enthousiast slaat hij zijn kleine armpjes om haar nek. 'Kom, schatten', Eva knijpt zachtjes in haar schouder, 'lekker eten'. Liv laat Noud los en loopt naar haar vader die haar al met open armen opwacht. 'Hoi pap', met een flauwe glimlach laat ze zich stevig tegen zijn borst aandrukken. 'Hé kruimel', hij drukt een kus in haar haren, 'wat heb ik jou gemist'.  'Ik jou ook, pap', ze slaat haar armen nog wat strakker om hem heen. Ze vindt het best moeilijk zo zonder haar ouders. Klaas en Annie zijn hartstikke aardig, maar ze kent ze pas een paar maanden en moet nog erg wennen. '17 jaar alweer', hij duwt haar iets van zich af en bekijkt haar eens goed, 'waar gaat de tijd heen'. 'Ja, hoe was jullie verjaardag, meiden?', 'saai', beantwoordt Isa de vraag van haar grote zus, 'had het veel liever hier gevierd'. 'Dat doen we nu toch?', haar schoonbroer slaat een arm om haar heen. 'En mijn verjaardag!', 'ben jij jarig geweest dan, Biebs?', met grote ogen kijkt ze naar haar kleine nichtje. 'Ja!', in haar enthousiasme klimt ze op haar stoel, 'ik ben al zoveel!'. Trots laat ze vijf vingers zien. 'Zo oud? Echt?', het meisje knikt hevig en Isa speelt het spelletje graag mee. 'Je bent al een grote meid zeg', Liv drukt een kus op haar wang en gaat, nadat ze ook haar neefje begroet heeft, op de lege stoel tussen Bibi en Wolfs inzitten. 'Zullen we anders even voor alle jarigen zingen?', 'nee, pap', ongemakkelijk kijken de twee meiden hem aan, 'alsjeblieft'. 'Nou, hoezo niet?', hij neemt een hap van zijn inmiddels fors afgekoelde gamba's, 'we moeten het toch vieren'. 'Kan dat niet thuis', mompelt Liv, 'zonder dat iedereen naar ons kijkt'. 'Ach doe niet zo flauw', Fleur knikt naar haar man en tegelijk beginnen ze te zingen. 'Oh mijn god', Isa verbergt haar gezicht in haar handen en ook haar zusje wordt knalrood. 'In de gloria, in de gloria', Eva wrijft glimlachend over de rug van het meisje aan haar rechterzijde, 'hieperdepiep, hoera! Hieperdepieperdepiep, hoera!'. 'Zijn jullie klaar', bromt ze. 'Cadeautje mama!', Noud wipt vrolijk heen en weer op zijn stoel aan het hoofd van de tafel. 'Deze zijn voor je zussen', ze geeft twee pakjes aan haar zoontje, die gelijk van zijn stoel glijdt. 'Alsjeblieft', hij glimlacht breed en loopt weer naar zijn moeder die hem een groter pakje geeft. 'Voor mij?', 'nee, voor Bibi, gekkie', ze tikt hem zachtjes op zijn neus, 'jij bent van de zomer jarig geweest, toch?'. 'Oh ja', trots kijkt ze hoe haar jongste het cadeautje bij zijn nichtje aflevert. 'Mag ik openmaken?', met grote ogen kijkt ze Eva aan. 'Tuurlijk', de drie meisjes beginnen enthousiast te scheuren. 'Wow', Isa kijkt met grote ogen van haar vader naar haar moeder, 'echt?'. 'Echt', Eva streelt een pluk haar achter haar oor, 'jullie moeten wel bereikbaar zijn, nu jullie zo ver weg wonen'. 'Dank je wel', ze omhelst haar moeder stevig. 'Wel voorzichtig mee doen hè', Wolfs knikt naar de gloednieuwe iPhone die Liv inmiddels ook heeft uitgepakt, 'ik wil geen scheuren in die schermen zien'. 'Heel voorzichtig', ze drukt een kus op zijn wang, 'dank je wel'. 'Oh, prinses!', verheugd trekt Bibi de pop uit het papiertje, 'mooi!'. Iedereen aan tafel heeft een gigantische glimlach op het gezicht. Ze hebben allemaal een druk leven, maar vinden het toch het fijnst om met z'n allen te zijn. Het is niet vaak dat Wolfs aan tafel zit met zijn vrouw, 4 kinderen, schoonzoon én twee kleinkinderen. De grijns op zijn gezicht is dan ook veruit het breedst. Als zijn ogen zich versleutelen met die van de vrouw tegenover zich, beginnen ze te twinkelen. Hij voelt zich de koning te rijk.

Ha, heel leuk bedacht die familie maar lastig schrijven met zoveel mensen aan één tafel 😂